Ale fajna książka. Wypożyczyłam ją tak trochę przez przypadek (okładka mi się spodobała),sprawdziłam opinie o niej i zniechęcona odłożyłam książkę. Pomyślałam sobie: polska pisarka, wampiry i polskie wsie.... - oj, to nie wypali-ależ się myliłam! Brawo dla autorki.
Milena młoda dziewczyna zostaje zmieniona w wampira, niby banał, ale całkiem ciekawa fabuła, zabawne dialogi. Zabrakło mi romansu, ale jest jeszcze drugi tom, więc pewnie się doczekam. Bardzo przyjemna, lekka lektura na odstresowanie w długie jesienne wieczory. Polecam

Ale fajna książka. Wypożyczyłam ją tak trochę przez przypadek (okładka mi się spodobała),sprawdziłam opinie o niej i zniechęcona odłożyłam książkę. Pomyślałam sobie: polska pisarka, wampiry i polskie wsie.... - oj, to nie wypali-ależ się myliłam! Brawo dla autorki.
Milena młoda dziewczyna zostaje zmieniona w wampira, niby banał, ale całkiem ciekawa fabuła, zabawne dialogi....

Świetna :D

Świetna :D

Jakim cudem książka, w której teoretycznie cały czas coś się dzieje, może być tak diabelnie nudna? Jakim cudem książka napisana przez kobietę może mieć w sobie tyle oblechowatości wujka z wesela?
Główna bohaterka to klasyczna Mary Sue - ma aż 4 supermoce, bo po co się ograniczać, przyspieszona regeneracja, odporność na słońce, umiejętność widzenia aury, pamięć krwi - im więcej, tym lepiej! Dodatkowo praktycznie każda postać chce z Mileną uprawiać seks, taka jest piękna i seksowna:
- tajemniczy i piękny wampir Dorian,
- były chłopak Darek,
- wampir ochroniarz Grisza,
- rudy kolega z redakcji,
- wampir Krzyżak i SSman z fetyszem niekonsensualnego bdsm,
- barmanka,
- nawet randomowa kobieta z redakcji.
Ciągle mamy obleśne opisy związane z erotyką - mężczyzna dosłownie ślini się i dyszy z podniecenia, uroda Mileny opisywana jest tak, jakby autorem książki był wujek Janusz rysujący komiksy do Angory, barmanka w toalecie maca się po kroczu...
Do tego wampir Krzyżak, który ma fetysze związane z torturowaniem ludzi i ma loch, który naprawdę nazywa się LOCHEM ROZKOSZY, na którego wyposażeniu znajduje się między innymi żelazna dziewica - to już balansuje na granicy między wąsatym wujkiem i komicznym absurdem.
Jakby niesmacznych wątków było mało - były chłopak Mileny, Darek, gwałci ją, gdy jest nieprzytomna. Milena niby ma jakąś traumę z tego powodu, ale raczej szybko wybacza Darkowi, który na końcu jest już jej sojusznikiem i można na niego liczyć. W końcu to przez przemianę w wampira ją zgwałcił! Szukanie takich usprawiedliwień dla pozbawienia kobiety przytomności i zgwałcenia jej jest obrzydliwe.
Finał to wisienka na torcie z błota - walka między wampirami kanalarzami, wampirami elegancikami i grupą antyterrorystów na dziedzińcu Zamku Książąt Pomorskich w Szczecinie, do tego główna bohaterka w stroju bdsm przywiązana do słupa na scenie.
Bardzo łatwo w tym świecie dostać pozwolenie na akcje ekipy antyterrorystycznej, telefon do znajomego i już można obstawić uzbrojonymi mężczyznami zamek.
Najlepszą postacią tego opowiadania z wattpada był szczur Brutus, szkoda, że wszyscy bohaterowie poza szefem kanalarzy uważali go za obrzydliwego. Lepiej niech spojrzą na siebie.

Jakim cudem książka, w której teoretycznie cały czas coś się dzieje, może być tak diabelnie nudna? Jakim cudem książka napisana przez kobietę może mieć w sobie tyle oblechowatości wujka z wesela?
Główna bohaterka to klasyczna Mary Sue - ma aż 4 supermoce, bo po co się ograniczać, przyspieszona regeneracja, odporność na słońce, umiejętność widzenia aury, pamięć krwi - im...

Ciekawa, szybko się czyta ale wciąga średnio i akcja bardzo długo się rozwija, ciekawie całkiem robi się dopiero na samym końcu. Książkę na szczęście szybko się czyta ale również szybko się kończy bo ma tylko 175 stron

Ciekawa, szybko się czyta ale wciąga średnio i akcja bardzo długo się rozwija, ciekawie całkiem robi się dopiero na samym końcu. Książkę na szczęście szybko się czyta ale również szybko się kończy bo ma tylko 175 stron

Najlepsza część tej książki to jej okładka.

Najlepsza część tej książki to jej okładka.

Książka leżała u mnie na półce przez wiele lat. Cieszę się, że w końcu udało mi się po nią sięgnąć i przeczytać.

Sceptycznie byłam nastawiona do tego dzieła - myślę sobie "polska autorka o wampirach? Czy to w ogóle może być dobre?".

Nie zawiodłam się.

Fabuła może nie jest rewelacyjna, ale jest wciągająca, ma sens i zwroty akcji. Bohaterzy są ciekawi, główna bohaterka wkurzała trochę swoją głupotą, ale nie może być idealna, jak typowa Mery Sue (choć z niej czerpała niesamowite piękno).

Jak na polską literaturę fantastyczną, uważam, że jest dobra. Polecam starszej młodzieży i osobom dorosłym, ponieważ zawiera sytuacje przeznaczone dla starszych czytelników.

Książka leżała u mnie na półce przez wiele lat. Cieszę się, że w końcu udało mi się po nią sięgnąć i przeczytać.

Sceptycznie byłam nastawiona do tego dzieła - myślę sobie "polska autorka o wampirach? Czy to w ogóle może być dobre?".

Nie zawiodłam się.

Fabuła może nie jest rewelacyjna, ale jest wciągająca, ma sens i zwroty akcji. Bohaterzy są ciekawi, główna bohaterka...

Lubię polską fantastykę, więc bez uprzedzeń sięgnęłam po tę pozycję. No cóż, to była strata czasu. Bohaterka momentami jest tak głupia, pozostali bohaterowie nudni i plytcy, nawiązania do Zmierzchu (jakże beznadziejnej ksiazki) widoczne, że aż całe moje jestestwo wylo z rozpaczy. Niei jeszcze raz nie.

Lubię polską fantastykę, więc bez uprzedzeń sięgnęłam po tę pozycję. No cóż, to była strata czasu. Bohaterka momentami jest tak głupia, pozostali bohaterowie nudni i plytcy, nawiązania do Zmierzchu (jakże beznadziejnej ksiazki) widoczne, że aż całe moje jestestwo wylo z rozpaczy. Niei jeszcze raz nie.

Wampiry, Szczecin i polski autor książki – czy to może się udać?

Takie pytanie zadawałam sobie od momentu, w którym dostałam książkę pani Izabeli Degórskiej. Kiedy wreszcie przełamałam własny - nieuzasadniony - lęk i zaczęłam czytać, zrozumiałam jak bardzo myliłam się dopuszczając w ogóle myśl, że coś w tej książce może się nie udać.

Historia skupia się na Milenie, która prowadzi dziennikarskie śledztwo w sprawie niecodziennych zdarzeń w podziemiach Szczecina. Zadziwiające wyzwanie zawodowe zbiega się z jeszcze dziwniejszymi wydarzeniami w życiu osobistym – były narzeczony Darek zachowuje się jak obłąkany, a na widok dawnej ukochanej traci nad sobą kontrolę i brutalnie gwałci dziewczynę. Kim jest Darek? A w zasadzie czym się stał? I czym staje się sama Milena?

Kiedy pierwszy szok mija, a korzyści z przemiany w wampira zdają się przeważać nad pragnieniem krwi – w końcu Milena jako wampir nie ma problemu z poruszaniem się w Słońcu – dziennikarka poznaje Doriana, równie pociągającego co tajemniczego wampira. Dorian uświadamia ją, że wampiry wcale nie chodzą za dnia, dlatego Milena znajduje się w poważnym niebezpieczeństwie ze strony wiekowych i stęsknionych za blaskiem Słońca wampirów.
Niestety, pakowanie się w kłopoty to specjalność Mileny. Kto ją uratuje, kiedy wpada w sam środek imprezy dla wampirów? Który mężczyzna zdoła jej pomóc? Radek - kolega dziennikarz, Dariusz – dawny kochanek, Dorian – zabójczo przystojny wampir, Grisza – potężnie zbudowany wampir, który przewija się w snach Mileny, Fidiasz – ojciec, którego nie widziała 20 lat czy może Otto – król wampirzego podziemia, który chce uczynić z Mileny swoją seks niewolnicę?

Wątków i postaci jest wiele, ale wszystko wydaje się idealnie ze sobą współgrać. Jest wiele tajemnic, nie wszystkie zostaną rozwiązane, ale jedno jest pewne. To książka warta przeczytania, chociażby ze względu na ciekawie wykreowany świat wampirów. Jeżeli miałabym się przyczepić do czegokolwiek – opis książki. Zagadka nieśmiertelności – zagadka krwi? Owszem, krew Mileny jest zagadkowa, ale tylko dlatego, że nie spopiela się w blasku Słońca. W końcu każdy wampir jest tu nieśmiertelny (no chyba, że zostanie poważnie „poturbowany” w walce).

Umówmy się, książki o wampirach raczej nie należą do ambitnych. Są za to świetnym umilaczem czasu. Jeżeli macie ochotę całkowicie zanurzyć się w lekturze, wgryźć się w ten wampirzy świat, to „Pamięć krwi” jest świetną pozycją.

Wampiry, Szczecin i polski autor książki – czy to może się udać?

Takie pytanie zadawałam sobie od momentu, w którym dostałam książkę pani Izabeli Degórskiej. Kiedy wreszcie przełamałam własny - nieuzasadniony - lęk i zaczęłam czytać, zrozumiałam jak bardzo myliłam się dopuszczając w ogóle myśl, że coś w tej książce może się nie udać.

Historia skupia się na Milenie,...

Bardzo dobrze poprowadzona opowieść. Dla mnie zaletą też jest to że początek ani się nie wlecze ani nie jest napisany chaotycznie...

Bardzo dobrze poprowadzona opowieść. Dla mnie zaletą też jest to że początek ani się nie wlecze ani nie jest napisany chaotycznie...

Ja zawsze mam problem z akcją dziejącą się w Polsce, tak tu mi to w ogóle nie przeszkadzało! Fajnie przedstawiony temat! Biorę się za drugi tom!

Ja zawsze mam problem z akcją dziejącą się w Polsce, tak tu mi to w ogóle nie przeszkadzało! Fajnie przedstawiony temat! Biorę się za drugi tom!