Wczoraj skończyłam czytać drugi tom przygód Kitty, dziżejki wilkołaczki i muszę przyznać, że był zdecydowanie lepszy od pierwszego.

Kitty wzbudziła spore zainteresowanie swoją audycją radiową "Kitty i nocna godzina", co doprowadziło ją do zeznawania jako świadek na kongresie w Waszyngtonie. W jednej chwili przestaje być anonimowa i ma wypowiedzieć się za wszystkich istniejących paranormali. Tylko czy oni tak naprawdę tego chcą? Zostać ujawnieni przed światem? I co na to inne gatunki takie jak wampiry? Czy chcą, żeby w ich imieniu przemawiał wilkołak? W dodatku Kitty nie ma swojej watahy, co oznacza brak ochrony przed niezadowolonymi tłumami. Kto jest przyjacielem, a kto wrogiem? Bohaterka dowie się tego na własnej skórze. W dodatku nie jest przekonana czy o taki rozgłos jej chodziło.

W tym tomie naprawdę sporo się dzieje, pojawia się dużo nowych postaci. Tych złych jak i dobrych, a główna bohaterka z powodu swojej prostoduszności, chcąc pomagać zagubionym istotom sama pakuje się ciągle w kłopoty. Oczerniana przez senatora, poszukiwana przez dr prowadzącego eksperymenty na paranormalach oraz wciąż nakłaniana do wywiadów przez dziennikarzy. Jakby tego było mało gościnę w mieście oferuje jej bardzo stara wampirzyca.

Próbując nadgonić nieco moje braki w czytaniu sięgnęłam po Kitty i się nie zawiodłam. Nie wiem już kiedy tak odpoczęłam umysłowo przy książce. Szczególnie, że były momenty śmiechu jak i zadumy.

Książka najbardziej trafi do wielbicielek romansu paranormalnego i twardych głównych bohaterek. 😉

Wczoraj skończyłam czytać drugi tom przygód Kitty, dziżejki wilkołaczki i muszę przyznać, że był zdecydowanie lepszy od pierwszego.

Kitty wzbudziła spore zainteresowanie swoją audycją radiową "Kitty i nocna godzina", co doprowadziło ją do zeznawania jako świadek na kongresie w Waszyngtonie. W jednej chwili przestaje być anonimowa i ma wypowiedzieć się za wszystkich...

Po książkę sięgnęłam krótko po zapoznaniu się z pierwszą częścią trylogii. Jak przy pierwszej myślałam, że już nic się nie da lepszego zrobić z zaprezentowanym tam wątkiem, tak druga część dla mnie wspięła się na poziom, którego się nawet nie spodziewałam. Bardzo dużo akcji, zwrotów, zapierających dech w piersiach momentów - nie potrafiłam się oderwać od tej powieści. Dodatkowo sporo humoru i bardzo dużo charakteru bijącego zarówno od głównej bohaterki, jak i samej książki. Powieść uratowała mi życie podczas długich godzin czekania na zajęcia. Jest to dla mnie naprawdę trudne, żeby nie rzucić się od razu na trzecią część, bo jednak nauka na studiach też jest ważna.

Po książkę sięgnęłam krótko po zapoznaniu się z pierwszą częścią trylogii. Jak przy pierwszej myślałam, że już nic się nie da lepszego zrobić z zaprezentowanym tam wątkiem, tak druga część dla mnie wspięła się na poziom, którego się nawet nie spodziewałam. Bardzo dużo akcji, zwrotów, zapierających dech w piersiach momentów - nie potrafiłam się oderwać od tej powieści....

Zdecydowanie lepsza niż część pierwsza.
Kitty jest wilkołakiem, który prowadzi swoją nocną audycję radiową. Kiedyś należała do watahy, była potulna i uległa. To już przeszłość. Teraz Kitty jest samotną wilczycą, która nie boi się walczyć o to co słuszne. Podczas tournee po kraju trafia do Waszyngtonu, gdzie ma zeznawać przed komisją senacką w sprawie istot nadnaturalnych.
Zaczyna się ostra jazda. Polityczne intrygi, machinacje finansowe, uprzedzenia rasowe to tylko niewielka część kłopotów, które na nią czekają. Poznaje nową istotę, bardzo groźną, reprezentująca zło w czystej postaci. Podczas tych wszystkich perypetii poznaje lepiej wampiry i przeżywa romans. Wszystko to jest podane w lekkiej, przystępnej formie. Czasem tylko Kitty budzi zażenowanie swoją bezmyślnością, dzięki której ładuje się w kolejne tarapaty.

Zdecydowanie lepsza niż część pierwsza.
Kitty jest wilkołakiem, który prowadzi swoją nocną audycję radiową. Kiedyś należała do watahy, była potulna i uległa. To już przeszłość. Teraz Kitty jest samotną wilczycą, która nie boi się walczyć o to co słuszne. Podczas tournee po kraju trafia do Waszyngtonu, gdzie ma zeznawać przed komisją senacką w sprawie istot...

Uwielbiam tą pisarkę tak jak ona pisze, nie pisze nikt. Książka jest napisana z humorem i akcją która wciąga od pierwszych stron. Tom ten miał więcej akcji i nieprzewidywalnych zwrotów. Przeczytałam w swoim życiu już wiele książek o wilkołakach ale ta najbardziej mnie wciągnęła i podziałała na wyobraźnie. Opis zamiany w wilkołaka jest nie z tej ziemi i wampiry które szepcząc umieją zahipnotyzować swoją ofiarę.
Na pewno nie poprzestanę na tych dwóch tomach w mojej biblioteczce czekają kolejne części zwariowanej Kitty :)
Polecam zapoznać sie z książkami Carrie Vaughn

Uwielbiam tą pisarkę tak jak ona pisze, nie pisze nikt. Książka jest napisana z humorem i akcją która wciąga od pierwszych stron. Tom ten miał więcej akcji i nieprzewidywalnych zwrotów. Przeczytałam w swoim życiu już wiele książek o wilkołakach ale ta najbardziej mnie wciągnęła i podziałała na wyobraźnie. Opis zamiany w wilkołaka jest nie z tej ziemi i wampiry które...

Podobała mi się ta książka i zaciekawił mnie Luis,ale brakowało mi TJ'a. Ciekawa historia i Kitty pokazała się w całej "zwierzęcej" okazałości w telewizji! Ciekawią mnie dalsze przygody tej wilczycy ;) Polecam!

Podobała mi się ta książka i zaciekawił mnie Luis,ale brakowało mi TJ'a. Ciekawa historia i Kitty pokazała się w całej "zwierzęcej" okazałości w telewizji! Ciekawią mnie dalsze przygody tej wilczycy ;) Polecam!

Drugi tom serii o Kitty Norville wyszedł o wiele lepiej niż pierwsza część. Było więcej akcji, zabawnych momentów, no i rozmów radiowych. Spotkanie Cormack'a jeszcze bardziej umiliło czytanie i mam nadzieję, że w "Wakacyjnych Nocach Kitty" coś między nimi zajdzie.
"Kitty i Nocny Waszyngton" czyta się lekko i przyjemnie. Chętnie zobaczę ciąg dalszy przygód marudnej wilkołaczycy.

Drugi tom serii o Kitty Norville wyszedł o wiele lepiej niż pierwsza część. Było więcej akcji, zabawnych momentów, no i rozmów radiowych. Spotkanie Cormack'a jeszcze bardziej umiliło czytanie i mam nadzieję, że w "Wakacyjnych Nocach Kitty" coś między nimi zajdzie.
"Kitty i Nocny Waszyngton" czyta się lekko i przyjemnie. Chętnie zobaczę ciąg dalszy przygód marudnej...

Chcąc nie chcąc, Kitty poprzez swoją audycję wywołuje burzę w polityce Stanów Zjednoczonych. Wyrusza na przesłuchanie do Waszyngtonu, podczas którego ma zostać przesądzony los wilkołaków, wampirów i innych paranormali. Po przyjedzie, DJ-ka zostaje zmuszona do skorzystania z gościnności wampirzej królowej, Alette, która chce zapewnić jej ochronę. Kitty dowie się, że niebezpieczeństwo, które czyha na nią i jej podobnych osobników, sięga głębiej, niż wydawało jej się to na początku...

Książkę fajnie się czytało, opowieść dość w porządku. Działo się w niej trochę więcej niż w pierwszej części, ale za to parę innych wątków wypadło dość blado. Najbardziej żałowałam, że było tak mało Cormaca, którego bardzo polubiłam ostatnim razem. Ale za to dostałam opowieść pełną niebezpieczeństw politycznych, intryg, tajemniczych spisków, gdzie nie wiadomo, komu można ufać - to mi się podobało. Kitty także tutaj była bardziej wyrazista i charyzmatyczna niż w poprzednim tomie. Dzięki temu wyszła dobra historia z interesującymi nowymi bohaterami i finałem, który na pewno nie zniechęca do przeczytania kolejnych części z cyklu "Kitty Norville". Nie jest może to idealna seria, ale na pewno intrygująca w jakimś stopniu.

Chcąc nie chcąc, Kitty poprzez swoją audycję wywołuje burzę w polityce Stanów Zjednoczonych. Wyrusza na przesłuchanie do Waszyngtonu, podczas którego ma zostać przesądzony los wilkołaków, wampirów i innych paranormali. Po przyjedzie, DJ-ka zostaje zmuszona do skorzystania z gościnności wampirzej królowej, Alette, która chce zapewnić jej ochronę. Kitty dowie się, że...

Tekst o niej znajduje się pod pierwszą częścią, czyli "Kitty i nocna godzina". :)

Tekst o niej znajduje się pod pierwszą częścią, czyli "Kitty i nocna godzina". :)

Lekka w czytaniu zabawna i zaskakująca jednocześnie ;) Ja uwielbiam takie książki i polecam wszystkim :)

Lekka w czytaniu zabawna i zaskakująca jednocześnie ;) Ja uwielbiam takie książki i polecam wszystkim :)

Naprawdę dobrze się czyta. Chociaż ciągle nie mogę pojąć co mi się w tej książce właściwie podoba.

Naprawdę dobrze się czyta. Chociaż ciągle nie mogę pojąć co mi się w tej książce właściwie podoba.