Maria Bellonci sprowadza postać Lukrecji Borgii - osławionej nierządnicy i trucicielki - do ludzkich rozmiarów. Pokazuje dziewczynę, a potem młodą kobietę, która (jak tak wiele innych w jej epoce) staje się narzędziem politycznych machinacji swoich krewnych, która poddaje się wszystkiemu biernie i bez słowa protestu, która mimo całego zła, które za sprawą tychże krewnych wydarzyło się w jej życiu, nadal ich kocha i dla której ta miłość staje się najważniejszym motorem istnienia.
Może i była rozwiązła (choć z pewnością mniej, niż chce legenda). Może i przedkładała interes własnego rodu nad wszystko inne. Ale z tym wszystkim nie była ani lepsza, ani gorsza od wielu innych księżnych i markiz zaludniających renesansowe Włochy. Jak to kiedyś napisał Gervaso - gdyby nie nazywała się Borgia, nie była córką swojego ojca i siostrą swojego brata, to pewnie nikt nie zauważyłby w niej niczego szczególnego i nie potrzebowałaby spóźnionej rehabilitacji.

Maria Bellonci sprowadza postać Lukrecji Borgii - osławionej nierządnicy i trucicielki - do ludzkich rozmiarów. Pokazuje dziewczynę, a potem młodą kobietę, która (jak tak wiele innych w jej epoce) staje się narzędziem politycznych machinacji swoich krewnych, która poddaje się wszystkiemu biernie i bez słowa protestu, która mimo całego zła, które za sprawą tychże krewnych...