Najpierw poznajemy malarza Francois'a, potem stykamy się z losami ubogiego Henriego, jeszcze dzieciaka, a dalej jest bogato nakreślony wizerunek monsiniora Pierre de Behaine, jezuity, za sprawą którego wszyscy trafiają do Annamu. Wyprawa do Azji w II połowie XVIII wieku musiała być czymś niezwykłym, pomimo odkrycia już tylu lądów i opisania wszystkiego na mapach. Ale ta miała okazać się spektakularna dla zdobycia władzy. Podzielony Annam, zanim stanie się Wietnamem musi przejść krwawą ofiarę w postaci wojny domowej, a to z kolei ma ułatwić przybyszom zdobycie tego czego oczekiwał od nich Ludwik XV - nowych kolonii dla Francji. Pod przykrywką takich wypraw - chrześcijańskich misji - odbywały się zawoalowane wycieczki o znamionach podboju nowych rejonów świata, szczególnie tych bogatych, a jednocześnie osłabionych przez wewnętrzne spory.

Przed czytelnikiem otwierają się nowe rozdziały pachnące przygodą w nowym orientalnym kraju. Tak przynajmniej może się wydawać na początku. Miało być egzotycznie oraz historycznie, a to ze względu na opis osiemnastowiecznego Wietnamu, jak również za pośrednictwem wątku katolickiego, w kulturze azjatyckiej zupełnie do tych nauk nieprzystosowanej. Ale od czego są misjonarze, ze swą wiarą i przychylnością w stosunku do człowieka. I tym wszystkim byłam bardzo zaintrygowana. Ba! Nie wierzyłam, że mogłoby mi się nie spodobać.
Taaak. Wszystko zapowiadało barwną opowieść, tylko dla mnie styl Kien Nguyen okazał się szary w swej prostocie. Mnie nawet nie rzuca się w oczy, ze mógł to napisać Wietnamczyk (chyba nazbyt zamerykanizowany?). Gdzie ten Wschodni sposób narracji? Brakuje mi tu przede wszystkim pasji w snuciu opowieści. Wszystko wydaje mi się być płaskie i to na tyle, że mieszały mi się opowieści o bohaterach. Porównanie autora "Misjonarza" z Clavell'em jest tu niekorzystne. Sam James Clavell ma ten niebiański dar konstruowania bogatych opowieści, rozpisanych na setki stron i nudy podczas czytanie nie odczujemy. Natomiast w przypadku Kien Nguyen'a mój zapał gubił się pośród kolejnych słów wypowiadanych przez bohaterów na obcej ziemi. Chociaż przyznam, iż najbardziej ciągnęła mi się krótsza pierwsza cześć z akcją prowadzona jeszcze we Francji. Potem opis misji, zaangażowania bohaterów w wydarzenia w kraju o odmiennej kulturze i postrzeganiu rzeczywistości nabierają lekkiego zabarwienia i klimatu Azji. A przede wszystkim zaczyna ich łączyć zapał w pomaganiu tamtejszej społeczności, wsiąkaniu w nowa kulturę i zmienianiu się pod wpływem tego, co doświadczają.
Ani to dobre, ani to kiepskie. Takie coś pomiędzy. Myślę,że czytelnik, który nosi w sobie pasję do zgłębiania tej części Orientu nie pominie książek Kien Nguyen.

Najpierw poznajemy malarza Francois'a, potem stykamy się z losami ubogiego Henriego, jeszcze dzieciaka, a dalej jest bogato nakreślony wizerunek monsiniora Pierre de Behaine, jezuity, za sprawą którego wszyscy trafiają do Annamu. Wyprawa do Azji w II połowie XVIII wieku musiała być czymś niezwykłym, pomimo odkrycia już tylu lądów i opisania wszystkiego na mapach. Ale ta...