Garść opowiadań, które już dawno powinny były się zdezaktualizować i zestarzeć, a z jakiegoś powodu okazują się ciągle, po kilkudziesięciu latach, aktualne. Ich narratorzy snują niespiesznie swe minimalistyczne historie i – jakby mimochodem – natrafiają w nich na istotę życia, którą bez przesadnego entuzjazmu, z kronikarskiego obowiązku, opisują.
Arcyludzcy bohaterowie tych opowiadań raczej nie zachwycają, nie porywają, rzadko mamy im czego zazdrościć. Nie zazdrościmy im przede wszystkim spsiałych czasów, w których żyją (niezależnie od tego, czy akcja dzieje się w PRLu, czy w czasie I wojny światowej). Nie zazdrościmy także monotonii i pustki prowincji, samotności, ograniczonych, nudnych i wścibskich sąsiadów, braku perspektyw, głodu, szarzyzny i rutyny. Prawdę powiedziawszy możemy zazdrościć im jedynie Kornela Filipowicza, który ich losy spisał i – tym samym – unieśmiertelnił ich.
W „Jeńcu i dziewczynie” jesteśmy świadkami gry, jaką pisarz podejmuje z cenzurą (i – oczywiście – wygrywa, wszak opowiadanie się ukazało):
Bohaterka tego opowiadania – obywatelka Szwajcarii – Inga, pyta Macieja Tuchowicza o Polskę. Usłyszawszy od niego, że Szwajcaria to taki kraj, gdzie panuje demokracja, ale kobiety nie mają prawa głosu, odpowiada mu, że Polska to taki kraj, gdzie panuje demokracja, tyle że obywatele polscy nie dysponują prawem głosu. W 1963 roku, kiedy to opowiadanie powstało, te słowa musiały zabrzmieć nader znacząco.
Siła tych opowiadań tkwi w skrupulatnym opisie szczegółów, które składają się na obraz prowincji. Te miliony detali konstytuujące życie Polaków w PRLu, jeńców w czasie I wojny, tworzą żywy i bardzo aktualny obraz autentycznego życia, w którym ktoś opiekuje się obłożnie chorym domownikiem, ktoś inny ma obłąkanego sąsiada, a jeszcze inny chce się wyzwolić z nudnego związku i grając Szopena, a nie Bacha, chce dać do zrozumienia potencjalnemu kochankowi, że daje mu szansę.
Mistrzowska, wyważona, precyzyjna proza.
Czytajmy Filipowicza!

Garść opowiadań, które już dawno powinny były się zdezaktualizować i zestarzeć, a z jakiegoś powodu okazują się ciągle, po kilkudziesięciu latach, aktualne. Ich narratorzy snują niespiesznie swe minimalistyczne historie i – jakby mimochodem – natrafiają w nich na istotę życia, którą bez przesadnego entuzjazmu, z kronikarskiego obowiązku, opisują.
Arcyludzcy bohaterowie...

Mistrz małej formy / mikropowieści Kornel Filipowicz w "Jeniecu i dziewczynie" porusza wątek miłosny pięknej Szwajcarki Ingi i polskiego plutonowego Macieja. W 1940 roku polscy żołnierze uczestniczący w kampanii francuskiej przedzierają się do Szwajcarii i tam zostają internowani.
Niezwykle subtelnie i misternie budowana fabuła opowieści. Neutralność Szwjcarii w czasie II wojny światowej stanowi tło z pięknem natury, górami, lasami i roślinnością, urzekająca zieleń stają się świadkiem historii niezauważalnej miłości. Ona i On spotykają się, fascynacja i ciekawość, kobieta i mężczyzna, pochodzą z innych światów, inne role mają przypisane. Niuanse stają się ozdobnikiem do odkrywania siebie w trakcie dwutygodniowej "ucieczki" z internowanej rzeczywistości do górskiego szałasu, zderzenie studentki ekonomii i internowanego żołnierza staje się polem minowym, na którym rodzi się uczucie, uczucie, które każda ze stron początkowo nie odbiera poważnie i godnie, każda ze stron szuka odskoczni i powiewu normalności. To, co początkowo wydaje się dobrą zabawą z czasem staje obecnością uczucia, poczucia bezpieczeństwa i sensualną namacalnością.
Statyczność, tkliwość i czułość, nić porozumienia którą autor zaszyfrował w słowach, wewnętrzna walka, przemyślenia, analiza, która zmusza czytelnika do wnikliwego skupienia i pochylenia się nad tą historią. Powolnie, nieśpiesznie delektujemy się tekstem i tą miłością, którą kruchość i fatalizm zabija.

Mistrz małej formy / mikropowieści Kornel Filipowicz w "Jeniecu i dziewczynie" porusza wątek miłosny pięknej Szwajcarki Ingi i polskiego plutonowego Macieja. W 1940 roku polscy żołnierze uczestniczący w kampanii francuskiej przedzierają się do Szwajcarii i tam zostają internowani.
Niezwykle subtelnie i misternie budowana fabuła opowieści. Neutralność Szwjcarii w czasie II...