Po pierwszej książce z cyklu "Kot Simona" możnaby przysiąc, że temat został wyczerpany i nic więcej nie da się wymyśleć. Jako odwieczna posiadaczka przynajmniej jednego kota wiedziałam jednak, że pan Tofield powróci z nowymi przygodami "futrzastego worka na miauki". I nie myliłam się! Przecież każdy, kto choć przez moment przyglądał się kotom wie, że komiksowe historie są niczym z życia wzięte. A koty przecież zawsze pozostają nieprzewidywalne.
Tom "Za płotem" zaczyna się dość niewinnie. Dość - jak na kota. Wprawdzie na podwórku kot musi walczyć z innym przedstawicielem swojego gatunku o terytorium, to jednak znajduje sposób, by "być górą" i ogólnie wiedzie spokojne życie u boku swojego pana. Sytuacja się zmienia, gdy... kot ma zostać wykąpany! Największa zbrodnia, jaką można popełnić względem swojego kota (większa niż podawanie lekarstwa i nawet... kastracja!) sprawia, że kot ma już tego dosyć. Z pomocą przyjaznym jeży pakuje "manatki", wiesza woreczek na kijku i odchodzi.
Z lekkim niepokojem "czytałam" dalsze przygody kota. Dotychczas żył w domowych pieleszach i - chociaż dom miał dość spory ogród - to nie ma co się równać z wielkim, groźnym światem! Czy domowy piecuch sobie poradzi? Pewnie, że tak. Koniec końców zawsze sobie poradzi. A ja kolejny już raz po lekturze twórczości Simona Tofielda szukam nowego zapasu chusteczek, bo autentycznie płaczę ze śmiechu. Tylko, żeby kolka mnie nie złapała. Auć!

Po pierwszej książce z cyklu "Kot Simona" możnaby przysiąc, że temat został wyczerpany i nic więcej nie da się wymyśleć. Jako odwieczna posiadaczka przynajmniej jednego kota wiedziałam jednak, że pan Tofield powróci z nowymi przygodami "futrzastego worka na miauki". I nie myliłam się! Przecież każdy, kto choć przez moment przyglądał się kotom wie, że komiksowe historie są...