Moja statystyka książek niedoczytanych drastycznie rośnie. O ile początek "Alicji" nawet mnie zainteresował (przede wszystkim przez miejscami bardzo ładne zdania i przedstawienie wydarzeń widzianych z punktu widzenia dziewczynki w zadziwiająco trzeźwy sposób),o tyle im bardziej Alicja dorastała, tym mniej obchodziły mnie jej losy. Wreszcie w okolicach 190 strony odkryłam, że raczej przeskakuję wzrokiem po akapitach niż je czytam i uznałam, że na tym poprzestanę.

Moja statystyka książek niedoczytanych drastycznie rośnie. O ile początek "Alicji" nawet mnie zainteresował (przede wszystkim przez miejscami bardzo ładne zdania i przedstawienie wydarzeń widzianych z punktu widzenia dziewczynki w zadziwiająco trzeźwy sposób),o tyle im bardziej Alicja dorastała, tym mniej obchodziły mnie jej losy. Wreszcie w okolicach 190 strony odkryłam,...

Alicja jest dla mnie inspiracją, zachwycałam się jej grą wyobraźni od najmłodszych lat, szukałam magii w swoim ogrodzie i obejrzałam wszystkie filmowe interpretacje tej książki (łącznie z porno musicalem z lat 70:). Kiedyś dostałam od przyjaciółki zestaw dla Alicji: zjedz mnie, wypij mnie, kolczyki w kształcie trefli oraz czajniczek i urocze filiżanki.
Alicjo. Kim Ty byłaś "naprawdę"? Książka ukazuje postać inspiracji Lewisa Carolla oraz kontrowersje, jakie kryły kulisy powstania tej kultowej książki.
Muszę przyznać, że trochę to smutne czytać o spotkaniu dorosłej Alicji z dorosłym Piotrusiem Panem, którzy nie są do końca szczęśliwi. Wydawać by się mogło, iż te postaci zawsze będą wieźć życie pełne przygód i kolorów.
W książce odkrywamy też szarości. Wymęczyłam ją czytając na raty - zazwyczaj jak się wciągnę pochłaniam książkę na raz. Znam fakty powstania magicznej Alicji i jeśli jesteście fanami tej postaci, to rzuci ona inne światło na tą bohaterkę.
6/10

Alicja jest dla mnie inspiracją, zachwycałam się jej grą wyobraźni od najmłodszych lat, szukałam magii w swoim ogrodzie i obejrzałam wszystkie filmowe interpretacje tej książki (łącznie z porno musicalem z lat 70:). Kiedyś dostałam od przyjaciółki zestaw dla Alicji: zjedz mnie, wypij mnie, kolczyki w kształcie trefli oraz czajniczek i urocze filiżanki.
Alicjo. Kim Ty byłaś...

Poruszająca, przerażająca. Po tej lekturze inaczej patrzy się na przygody Alicji w krainie czarów. Zdecydowanie warto zgłębić przygody prawdziwej Alicji! Polecam!

Poruszająca, przerażająca. Po tej lekturze inaczej patrzy się na przygody Alicji w krainie czarów. Zdecydowanie warto zgłębić przygody prawdziwej Alicji! Polecam!

Można. Czyta się całkiem dobrze, a przede wszystkim szybko. O tyle przydatna, że uświadomiła mnie o anonimowości Caroll'a i jego innej twórczości. Miło przygląda się umieszczonym w książce fotografiom, rzeczywiście oddają wrażenie skrywanej tajemnicy.
Autorka wnika we własną historię i dobrze ją zarysowuje, jednak wychodzi ona skąd znikąd schematyczna i znajoma. Trzecia część najsłabsza, żeby nie napisać że słaba- dla mnie niezrozumiała i na siłę ckliwa.

Można. Czyta się całkiem dobrze, a przede wszystkim szybko. O tyle przydatna, że uświadomiła mnie o anonimowości Caroll'a i jego innej twórczości. Miło przygląda się umieszczonym w książce fotografiom, rzeczywiście oddają wrażenie skrywanej tajemnicy.
Autorka wnika we własną historię i dobrze ją zarysowuje, jednak wychodzi ona skąd znikąd schematyczna i znajoma. Trzecia...

Bardzo mi się spodobała. Właściwie spodziewałam się takiego obrotu spraw, czułam, że to mniej więcej będzie tak wyglądało jak przeczytałam. Choć nie do końca historia Alicji jest wyjaśniona, ponieważ brakuje wielu faktów historycznych, to co zawiera ta książka to jedynie przypuszczenia i to co autorce udało się znaleźć na temat dziewczynki, która wpadła do króliczej nory.
Luki w historii zapełniła fikcją i tak oto stworzyła piękną i rzeczywistą powieść. Spojrzałam na Alicję z innej perspektywy, rozumiałam ją, było mi jej żal i współczułam z powodu tego jakie brzemię musiała znosić przez tyle lat, właściwie do końca swojego życia a także i po śmierci. Przeszła do historii, jako legenda. Pozostała i pozostanie już na zawsze małą dziewczynką.

Książka zawiera w sobie różne odcienie miłości. Mroczne zakamarki, wyrachowanie, pozory dobrego wychowania. Czytając czułam taką lekko napiętą atmosferę. Z wypiekami na twarzy śledziłam historię Alicji, jej rodziny i Lewisa Carrolla.
I przez całą lekturę czułam nieskończony smutek i niesprawiedliwość jaka dotknęła dziewczynkę i jej twórcę.
Jednocześnie byłam oczarowana, książka nie zepsuła mi w ogóle wizji jaką sobie ukształtowałam będąc dzieckiem, a wręcz dodała ostatni puzzel układanki na swoje miejsce. Teraz mam pełny obraz tej baśniowej opowieści, ale już inaczej będę patrzyła na Alicję. Stała się dla mnie nie tyle samą, piękna bajką, ale również i smutną historią dziecka, dziewczynki, która żyła na co dzień w Krainie Czarów.

Bardzo mi się spodobała. Właściwie spodziewałam się takiego obrotu spraw, czułam, że to mniej więcej będzie tak wyglądało jak przeczytałam. Choć nie do końca historia Alicji jest wyjaśniona, ponieważ brakuje wielu faktów historycznych, to co zawiera ta książka to jedynie przypuszczenia i to co autorce udało się znaleźć na temat dziewczynki, która wpadła do króliczej...

Bardzo ciekawa książka.Historia Alice Liddell jest intrygująca.Mała dziewczynka jako muza dorosłego mężczyzny,ich niezrozumiała dla większości relacja,mężczyzna,który zabierał ją w świat pełen magii i jego natchnienie,które okazało się być przekleństwem dla młodej damy.Szokujący obraz zmęczonej,dojrzałej kobiety,w której wszyscy widzą jedynie dziewczynkę znaną z kart jednej z najpiękniejszych książek dla dzieci.Budzi współczucie wobec Alicji i zdumiewa człowieka,burzy wyobrażenie na temat niemalże mistycznej więźi między natchnionym,a jego inspiracją.

Bardzo ciekawa książka.Historia Alice Liddell jest intrygująca.Mała dziewczynka jako muza dorosłego mężczyzny,ich niezrozumiała dla większości relacja,mężczyzna,który zabierał ją w świat pełen magii i jego natchnienie,które okazało się być przekleństwem dla młodej damy.Szokujący obraz zmęczonej,dojrzałej kobiety,w której wszyscy widzą jedynie dziewczynkę znaną z kart jednej...

Przeczytałam i wcale nie żałuję, chociaż od tej chwili spoglądam na "Alicję w Krainie Czarów" z innej już perspektywy. Autorka świetnie pokazała przewrotność tamtych czasów, faktu, jak bardzo ważne było to, co myślą o nas inni, jak opinia i plotka budowała to, kim się stajemy, gdy dorastamy. Aż wreszcie żyjąc dziecięcymi urojeniami i marzeniami, nie potrafimy dostrzec szczęścia, które nas otacza. I jak zawsze doceniamy je, gdy utracimy bezpowrotnie. Wstrząsająca historia małej dziewczynki, którą podziwiał, podglądał i pragnął przebywać w jej towarzystwie dorosły mężczyzna. Przerażający był fakt, w jaki sposób potrafił się do niej zbliżyć, aby widziała w nim jedynie serdecznego, dorosłego przyjaciela, podczas gdy on śmiało mógł podglądać dziewczynkę. Alicja nawet nie spodziewała się, jak bardzo jej życie może ulec zmianie przez pewien, niewinny incydent, jaki miał miejsce, gdy była jeszcze dzieckiem. Ot, to taka prawdziwa historia Alicji z Krainy Czarów, która, jak się okazuje, nie do końca jest wyimaginowaną postacią.

Przeczytałam i wcale nie żałuję, chociaż od tej chwili spoglądam na "Alicję w Krainie Czarów" z innej już perspektywy. Autorka świetnie pokazała przewrotność tamtych czasów, faktu, jak bardzo ważne było to, co myślą o nas inni, jak opinia i plotka budowała to, kim się stajemy, gdy dorastamy. Aż wreszcie żyjąc dziecięcymi urojeniami i marzeniami, nie potrafimy dostrzec...

Wspaniała, świetnie napisana historia dziewczynki, która zainspirowała Lewisa Carrolla do napisania "Alicji.."
Nieszczęśliwa historia, ale bardzo, bardzo cieszę się, że ją przeczytałam!

Wspaniała, świetnie napisana historia dziewczynki, która zainspirowała Lewisa Carrolla do napisania "Alicji.."
Nieszczęśliwa historia, ale bardzo, bardzo cieszę się, że ją przeczytałam!

Nie tego oczekiwałam ale mimo wszystko nie jest źle.

Nie tego oczekiwałam ale mimo wszystko nie jest źle.

Czytane daaaawno, ale do dzisiaj pamiętam, że rozdział, w którym L. Carroll robi Alice fotografie mnie tak bardzo obrzydził.

Czytane daaaawno, ale do dzisiaj pamiętam, że rozdział, w którym L. Carroll robi Alice fotografie mnie tak bardzo obrzydził.