„Zaginione Królestwa” nie są, ale też i nie próbują być epopeją na miarę „Bożego Igrzyska” czy „Europy”. W zamian za to, na ponad 800 stronach Davies spisał historie osiemnastu rozrzuconych po Europie królestw - małych i dużych, potężnych jak i mało znaczących. Te 18 bytów, na pozór zupełnie nie połączonych ze sobą, jest jak gra w golfa z historią. Liczba dołków się zgadza, możemy zacząć od którego nam się podoba i próbować przebić się przez gąszcz historii do celu. A w tej grze każda rozgrywka jest zupełnie inna.

Kerno – króciutka opowieść, w sam raz na rozgrzewkę. Aragonia, Burgundia, Bizancjum to z kolei smak wielkiej historii. Galicja, Wielkie Księstwo Litewskie, Prusy, Gdańsk – dla nas Polaków te miejsca często związane są z codziennością, a jednak autorowi po raz kolejny udaje się swoją narracją zaskoczyć, zadziwić i zachęcić do własnych, dalszych poszukiwań.

W przeciwieństwie do klasycznych już dzieł Normana Daviesa, „Zaginione Królestwa” nie stanowią jednego ciągu narracyjnego, co może zniechęcić przyzwyczajonych do jego literatury czytelników. Z drugiej strony, możliwość swobodnego wyboru rozdziałów zachęca do podróżowania po nieistniejącej już mapie świata.

Traktowanie „Zaginionych Królestw” jako książki czysto faktograficznej odziera ją z jej istoty. Książka ta, oprócz ciekawych faktów i spostrzeżeń historiograficznych, porusza w dużej mierze niezwykle ważny temat przemijania od zupełnie nowej strony. Autor już we wstępie mówi, że „Wcześniej czy później, wszystko dobiega kresu. Wcześniej czy później, każde centrum zmienia się w peryferie”. To na pozór oczywiste zdanie zdaje się być jednak szokiem dla nowych pokoleń „Młodzi ludzie uczą się, tkwiąc pod kloszem fałszywego optymizmu. W odróżnieniu od pokoleń swoich dziadków i rodziców rosną, mając znikome poczucie bezlitosnego upływu czasu.”

„Zaginione Królestwa” nie są, ale też i nie próbują być epopeją na miarę „Bożego Igrzyska” czy „Europy”. W zamian za to, na ponad 800 stronach Davies spisał historie osiemnastu rozrzuconych po Europie królestw - małych i dużych, potężnych jak i mało znaczących. Te 18 bytów, na pozór zupełnie nie połączonych ze sobą, jest jak gra w golfa z historią. Liczba dołków się zgadza,...