Pierwszy tom "Samozwańca" Jacka Komudy przed przeczytaniem budził u mnie mieszane uczucia, bo mimo dużej ilość komentarzy, że lektura ta konkuruje z trylogią Sienkiewicza, a nawet jest od niej lepsza to nadal nie potrafiłem się przemóc, aby ją przeczytać.

W końcu jednak nastał ten dzień i zabrałem się za jej czytanie i tu nastąpił szok, bo mimo mniejszego rozmachu, niż np. w "Ogniem i Mieczem", "Samozwaniec" potocznie ujmując daje radę. Jestem nawet skłonny powiedzieć, że przytłacza realizmem i ilością informacji dotyczących wojskowości, obyczajów i języka tamtych czasów, okraszonych humorystycznymi wstawkami na temat polskiej szlachty, która nie jest w tej powieści nieskazitelna jak to bywa w trylogii.

Pierwszy tom "Samozwańca" Jacka Komudy oceniam na 7/10, gdyż pomimo super klimatu w całej powieści, zakończenie nie było zbyt spektakularne, lecz można to usprawiedliwić rozłożeniem przez autora elementów zaskoczenia na kolejne tomy.

Największym komplementem dla tej książki jest to, że dzięki jej realizmowi zacznę ją cenić wyżej, niż trylogię Henryka Sienkiewicza, oczywiście nie umniejszając jej wkładu w pokrzepienie serc Polaków na przestrzeni dziesięcioleci.

Pierwszy tom "Samozwańca" Jacka Komudy przed przeczytaniem budził u mnie mieszane uczucia, bo mimo dużej ilość komentarzy, że lektura ta konkuruje z trylogią Sienkiewicza, a nawet jest od niej lepsza to nadal nie potrafiłem się przemóc, aby ją przeczytać.

W końcu jednak nastał ten dzień i zabrałem się za jej czytanie i tu nastąpił szok, bo mimo mniejszego rozmachu, niż np....