Największym mankamentem tej książki było dla mnie to, że konsekwencje doświadczeń wyrazistości śmierci badane były wyłącznie w korelacjach ze zmiennymi, które pozwalały przed tymi konsekwencjami się chronić. Tak jakby owe doświadczenia nie mogły zaowocować spokojną akceptacją śmierci. Zastanawiałem się czy autor ani przeszło stu cytowanych przez niego badaczy nigdy nie czytało Seneki, Marka Aureliusza lub innych stoików także nowożytnych? A jeśli czytali to nikt nie poprowadził badań w tym kierunku? Uważam, że przez to książka ta zawodzi tych, którzy o śmierci chcieliby poczytać coś co pomogłoby im w jej, w miarę pogodnej i spokojnej, akceptacji.

Największym mankamentem tej książki było dla mnie to, że konsekwencje doświadczeń wyrazistości śmierci badane były wyłącznie w korelacjach ze zmiennymi, które pozwalały przed tymi konsekwencjami się chronić. Tak jakby owe doświadczenia nie mogły zaowocować spokojną akceptacją śmierci. Zastanawiałem się czy autor ani przeszło stu cytowanych przez niego badaczy nigdy nie...

Ciekawa, ale okrutnie męcząca - to nie jest pozycja dla czytelnika przeciętnego, mnogość przytaczanych badań i szczegółowość opisywania zdaje się sugerować że to pozycja inspirująca do pracy naukowej, niż krajowy konkurent patrzenia w słońce Yaloma.

Ciekawa, ale okrutnie męcząca - to nie jest pozycja dla czytelnika przeciętnego, mnogość przytaczanych badań i szczegółowość opisywania zdaje się sugerować że to pozycja inspirująca do pracy naukowej, niż krajowy konkurent patrzenia w słońce Yaloma.

W książce panuje zbytni natłok danych dotyczących badań doświadczenia śmierci i jej akceptacji. Na końcu autor zawsze podsumowuje i wyciąga wnioski.
Ogólnie nawet ciekawa, ale natłok przytoczonych jedno po drugim badań, mocno obniża jasność czytania.

W książce panuje zbytni natłok danych dotyczących badań doświadczenia śmierci i jej akceptacji. Na końcu autor zawsze podsumowuje i wyciąga wnioski.
Ogólnie nawet ciekawa, ale natłok przytoczonych jedno po drugim badań, mocno obniża jasność czytania.

Książka ta, choć bogata w bardzo interesujące wnioski, jest bardzo trudna w przebrnięciu przez nią. Nie chodzi o tematykę o jakiej traktuje, tylko o styl w jakim jest napisana. Czytanie jej przypomina przedzieranie się przez surowy tekst pracy naukowej.

Książka ta, choć bogata w bardzo interesujące wnioski, jest bardzo trudna w przebrnięciu przez nią. Nie chodzi o tematykę o jakiej traktuje, tylko o styl w jakim jest napisana. Czytanie jej przypomina przedzieranie się przez surowy tekst pracy naukowej.

podręcznik z psychologii poznawczej, głównie relacje z badań, mnóstwo wykresów. Dane dotyczące teorii opanowywania trwogi.

podręcznik z psychologii poznawczej, głównie relacje z badań, mnóstwo wykresów. Dane dotyczące teorii opanowywania trwogi.

Statystycznie w jaki dzień tygodnia popełnia się najwięcej samobójstw? Co to jest efekt Wertera i zjawisko birthday blues? O czym mówi koncepcja sprawiedliwego świata i czy występuje ona wśród Polaków? Co to jest reaktancja? Jesteś religijny w sposób wewnętrzny czy zewnętrzny? Co to jest self-zoo? I w końcu o czym mówi teoria opanowanie trwogi?

Wiesław Łukaszewski bardzo przystępnym językiem wyjaśnia tajemnice emocjonalnego poruszenia w aspekcie śmierci i umierania. Przedstawia teorię opanowania trwogi jednocześnie wskazując na luki, które owa teoria posiada. Wiele nawiązań do różnych aspektów funkcjonowania człowieka, dużo nawiązań do eksperymentów i badań sprawia, że książka jest bardzo bogata merytorycznie. Jeśli kogoś interesuje kwestia lęku przed śmiercią i choć troszkę psychologia oceniam, że się nie zawiedzie sięgając po tę pozycję.

Statystycznie w jaki dzień tygodnia popełnia się najwięcej samobójstw? Co to jest efekt Wertera i zjawisko birthday blues? O czym mówi koncepcja sprawiedliwego świata i czy występuje ona wśród Polaków? Co to jest reaktancja? Jesteś religijny w sposób wewnętrzny czy zewnętrzny? Co to jest self-zoo? I w końcu o czym mówi teoria opanowanie trwogi?

Wiesław Łukaszewski bardzo...