Książka uderzająca w powszechną opinie o wszechwładnym wpływie rodziców na swoje dzieci oraz idącą za tym odpowiedzialnością. Szczególnie cenne są analizy autorki dotyczące mitu rodzicielskiego. Proponowana teoria kształtowania rówieśniczego jest co najmniej warta rozważenia. Koniec końców czytelnik może zrewidować mocno swoje poglądy na jakże ważny temat roli rodziców w "wychowywaniu" dzieci.

Książka uderzająca w powszechną opinie o wszechwładnym wpływie rodziców na swoje dzieci oraz idącą za tym odpowiedzialnością. Szczególnie cenne są analizy autorki dotyczące mitu rodzicielskiego. Proponowana teoria kształtowania rówieśniczego jest co najmniej warta rozważenia. Koniec końców czytelnik może zrewidować mocno swoje poglądy na jakże ważny temat roli rodziców w...

Mam 2 synów. Urodzili się w odstępie 7 lat. Przez 14 lat bycia ojcem przeczytałem mnóstwo książek/poradników/powieści, w których szukałem informacji o tym, co robić by nie zmarnować dziecku życia, stać się lepszym ojcem i poznać "triki", które ułatwią mi współpracę z dziećmi - motywowanie ich, rozbudzanie w nich ambicji itp.
To jest zdecydowanie najlepsza książka. Nie ma tam infantylnych przepisów typu "puszczaj mu muzykę klasyczną, to zyska 5 pkt. do IQ". To raczej rozprawianie się z takimi popularnymi mitami i wyjaśnienie, że nie da się (poza ultra rzadkimi przypadkami) oddzielić skutków od przyczyny, co jest w popularnych poradnikach kompletnie lekceważone.

Z każdą stroną rodzic traci nadzieje na to, że ma (już po poczęciu dziecka) jakikolwiek wpływ na to, na kogo wyrośnie jego dziecko. Na szczęście J.R. Harris wskazuje, kto tak naprawdę oddziałuje na nasze dzieci. Dostajemy wskazówki, które obszary możemy kontrolować/modelować/wpływać (grupa rówieśnicza, sprawny/świadomy wychowawca szkolny),żeby dziecko pięło się w górę, a nie staczało.

Jestem zdziwiony, że po wydaniu tej książki w nowszych pozycjach światowych specjalistów w dziedzinie psychologii poświęconych wychowaniu jest tak mało odwołań do J. R. Harris, a kupienie tej książki w Polsce graniczy z cudem.

Zaznaczę, bo dla mnie to jest ważne, gdy wybieram coś do czytania: to nie jest książka o spisku psychologów, którzy nie dopuszczają wyników jej (Harris) obserwacji do szerszej publiki. Wyjaśnienie mechanizmu promowania takich a nie innych treści jest w prosty sposób przedstawione i każdy, kto ma za sobą jakieś doświadczenie kariery zawodowej na uczelni lub w dużej korporacji z uśmiechem autorce przytaknie, bo w takich hierarchicznych strukturach pewne rzeczy dzieją się tak, a nie inaczej.

Mam 2 synów. Urodzili się w odstępie 7 lat. Przez 14 lat bycia ojcem przeczytałem mnóstwo książek/poradników/powieści, w których szukałem informacji o tym, co robić by nie zmarnować dziecku życia, stać się lepszym ojcem i poznać "triki", które ułatwią mi współpracę z dziećmi - motywowanie ich, rozbudzanie w nich ambicji itp.
To jest zdecydowanie najlepsza książka. Nie ma...

To jedna z moich ulubionych książek. Może nie zgadzam się absolutnie ze wszystkim co autorka w niej napisała (np. na temat siły oddziaływania rodziców na dziecko),ale naprawdę dała mi do myślenia. Przede wszystkim zrozumiałam, jak kolosalne znaczenie ma grupa rówieśnicza w rozwoju społecznym dziecka i że warto zintensyfikować działania integracyjne we wszystkich grupach dziecięcych i młodzieżowych.

To jedna z moich ulubionych książek. Może nie zgadzam się absolutnie ze wszystkim co autorka w niej napisała (np. na temat siły oddziaływania rodziców na dziecko),ale naprawdę dała mi do myślenia. Przede wszystkim zrozumiałam, jak kolosalne znaczenie ma grupa rówieśnicza w rozwoju społecznym dziecka i że warto zintensyfikować działania integracyjne we wszystkich grupach...

Jedna z książek. które zmieniają sposób myślenia i ukazują nowe perspektywy. Jestem studentką psychologii i przez 4 lata nie słyszałam o autorce i jej teorii, przeciwnie - zawsze wałkuje się legendarny wpływ rodziców na dziecko. A mi jakoś to nie pasowało, szczególnie widząc przykłady w życiu, chociażby w mojej rodzinie. Harris otworzyła mi drzwi, za którymi moje niejasne przeczucie przybrało formę tryumfu: "a więc jest coś innego!". Duży atut autorki to fakt, że wydaje się być obiektywna i niezależna, co utwierdza mnie w przekonaniu, że coś jest na rzeczy. Polecam każdemu, bo każdy ma jakiś rodziców albo takim będzie. Warto wtedy pamiętać, że nie od nas wszystko zależy.

Jedna z książek. które zmieniają sposób myślenia i ukazują nowe perspektywy. Jestem studentką psychologii i przez 4 lata nie słyszałam o autorce i jej teorii, przeciwnie - zawsze wałkuje się legendarny wpływ rodziców na dziecko. A mi jakoś to nie pasowało, szczególnie widząc przykłady w życiu, chociażby w mojej rodzinie. Harris otworzyła mi drzwi, za którymi moje niejasne...

Książka Harris to podstawa, od której można zacząć rozważania w tytułowym temacie. Geny / wychowanie to troszkę zawężony przez polski przekład proble nature / nurture. szerzej: Natura czy kultura.

Spór trwa o wieków, więc ogłaszanie, że został roztrzygnięty raz na zawsze jest zakłamaniem. Ale że roztrzyga się go dla każdego aspektu życia odobno - to fakt. Harris próbuje.

Światnie potrafi odnieść to, co typowo ludzkie do tego, co zwierzęce i w ten sposób tworzy szerszy kontekst. I budzi zaufanie.

Naprawdę dobra ksiażka.

Książka Harris to podstawa, od której można zacząć rozważania w tytułowym temacie. Geny / wychowanie to troszkę zawężony przez polski przekład proble nature / nurture. szerzej: Natura czy kultura.

Spór trwa o wieków, więc ogłaszanie, że został roztrzygnięty raz na zawsze jest zakłamaniem. Ale że roztrzyga się go dla każdego aspektu życia odobno - to fakt. Harris próbuje....

Judith Rich Harris to dyplomowana pielęgniarka, psycholog, żona i matka dwóch córek. Niedoszła pani doktor, która przez swoje kontrowersyjne poglądy, niezależność i oryginalność została skreślona z listy osób usiłujących uzyskać doktorat napisała równie kontrowersyjna książkę. Lektura, mimo iż napisana przystępnie jest trudna w przyswojeniu, zawiera wiele odniesień, porównań i opisów badań. Przed przeczytaniem warto liznąć podstawowe zagadnienia z dziedziny psychologii. Ogólnym celem książki jest obalenie faktu, jakoby rodzice mieli wpływ na wychowanie dziecka. Autorka weryfikuje badania na temat wpływu środowiska rodzinnego na dzieci i udowadnia, że większy wpływ mają na dziecko rówieśnicy. Zapadło mi w głowie kilka przykładów takich jak fakt, że na emigracji dziecko zawsze przysposabia sobie język rówieśników, a nie rodziców, albo to, że agresywne dziecko nie jest takie z racji wzorowania się na rodzicach, lecz przez dziedziczenie. Takich badań, porównań i przykładów było wiele. Mnie osobiście denerwowały ciągłe porównania do naczelnych. [...]

http://czyje.blogspot.com/2014/12/geny-czy-wychowanie-co-wyrosnie-z.html

Judith Rich Harris to dyplomowana pielęgniarka, psycholog, żona i matka dwóch córek. Niedoszła pani doktor, która przez swoje kontrowersyjne poglądy, niezależność i oryginalność została skreślona z listy osób usiłujących uzyskać doktorat napisała równie kontrowersyjna książkę. Lektura, mimo iż napisana przystępnie jest trudna w przyswojeniu, zawiera wiele odniesień,...