W piosence "Łóżko" Kora Jackowska śpiewa "Nie pytaj, za co cię kocham, bo kocha się za nic. Miłość może uleczyć, miłość może też zranić" a w ostatnich słowach słowo "zranić" zastępuje słowem "zabić". Czytając "Listy miłosne Proroka" myślałam o tej piosence. Nie bez powodu. Istnieje na świecie wiele rodzajów miłości. Najlepiej by było, gdyby ludzie, którzy się kochają spędzali ze sobą życie. Tak się dzieje w wielu przypadkach ale nie we wszystkich. Jedni przeżywają ze sobą kilkadziesiąt lat, inni rozstają się czasem zaraz po ślubie a inni, jak w wypadku K.Gibrana i Mary Haskell nigdy nie wiążą się ze sobą. Bez wątpienia ludzie ci bardzo się kochali. Khalil Gibran pragnął poślubić Mary, ale ona była przeciwna. Po latach przyznał jej rację, zrozumiał, że gdyby się pobrali to wzajemnie by się niszczyli. Jego listy od pierwszego do ostatniego są przepełnione wielką miłością do tej kobiety. Gibran przyznał, że stał się tym kim jest dzięki tej miłości, że to ona wskazywała mu drogę, wymagała od niego wiele. "Moje życie jest zbiorem nut, Twoje serce przemienia je w melodię."
Czy mężczyzna może wyznać kobiecie swoją miłość piękniejszymi słowami? Zapewne tak, jeśli tylko kocha. Dziś mało jest prawdziwej miłości w życiu ludzi, zapominają czym jest to uczucie i jak bardzo każdy go potrzebuje. Warto więc sięgać do takich tekstów, uczyć się miłości od takich ludzi jak Khalil.
Dodam tylko, że tę książeczkę dostałam od najdroższej mi osoby:) Polecam ją wszystkim, bo pomaga odnaleźć drogę do miłości, bo życie bez niej jest tylko egzystencją.

W piosence "Łóżko" Kora Jackowska śpiewa "Nie pytaj, za co cię kocham, bo kocha się za nic. Miłość może uleczyć, miłość może też zranić" a w ostatnich słowach słowo "zranić" zastępuje słowem "zabić". Czytając "Listy miłosne Proroka" myślałam o tej piosence. Nie bez powodu. Istnieje na świecie wiele rodzajów miłości. Najlepiej by było, gdyby ludzie, którzy się kochają...

To książka z cyklu moich ulubionych autorów. "Listy miłosne Proroka" w opracowaniu Paulo Coelho. Po przeczytaniu prologu mam wrażenie, że już to gdzieś czytałam. Lubię czytać takie listy...

To książka z cyklu moich ulubionych autorów. "Listy miłosne Proroka" w opracowaniu Paulo Coelho. Po przeczytaniu prologu mam wrażenie, że już to gdzieś czytałam. Lubię czytać takie listy...

By otworzyć drzwi duszy!

By otworzyć drzwi duszy!

Dziś wypożyczona, dziś przeczytana.... nie mogłam się oderwać od mądrości książkowych a już Listy.... coś pięknego.... Mary musiała być wspaniałą kobietą...

Dziś wypożyczona, dziś przeczytana.... nie mogłam się oderwać od mądrości książkowych a już Listy.... coś pięknego.... Mary musiała być wspaniałą kobietą...

Ty Mistrzu Okładek z Drzewa Babel nie cierpię Cię!
Ilu ludzi już nabrałeś swymi genialnymi opracowaniami graficznymi? xD
Miejże litość, jesteś za dobry! Swoimi intrygującymi pracami sugerujesz głębie mającą kryć się pod jakże błyskotliwą powierzchnią.
A tam nic nie ma, jeno Coelho i jego odautorski bełkot + cytaty zerżnięte od lepszych pisarzy.
Że też wstydu nie masz! :p

Nie przeczytałam tej książki i nie zamierzam, przygarniam na półkę jedynie wizytówkę.

Ty Mistrzu Okładek z Drzewa Babel nie cierpię Cię!
Ilu ludzi już nabrałeś swymi genialnymi opracowaniami graficznymi? xD
Miejże litość, jesteś za dobry! Swoimi intrygującymi pracami sugerujesz głębie mającą kryć się pod jakże błyskotliwą powierzchnią.
A tam nic nie ma, jeno Coelho i jego odautorski bełkot + cytaty zerżnięte od lepszych pisarzy.
Że też wstydu nie masz!...

Kiedy człowiek kocha,odkrywa swoją duszę. To z pewnością zrobił autor pełnych poezji listów, w których słowach odnajdzie się każdy aktualnie zakochany czytelnik. Do refleksji.

Kiedy człowiek kocha,odkrywa swoją duszę. To z pewnością zrobił autor pełnych poezji listów, w których słowach odnajdzie się każdy aktualnie zakochany czytelnik. Do refleksji.

Książka mnie oczarowała! Może nie tak dosłownie książka, bo na początku miałam wątpliwości co jest twórczością Coelha a co Khalila Gibrana, jak same listy Gibrana do Mary Haskiellz lat 1908- 1924. Są one przecudne!! Język poetycki, wzniosły, patetyczny, biblijny. Wiele słów pełnych uwielbienia.
"Moje życie jest tylko zbiorem nut, Twoje serce przemienia je w melodie"...
Przy obecnym szybkim przekazie informacji najczęściej jako skrótów myślowych - esemesów, te listy są po prostu Perełkami!

Książka mnie oczarowała! Może nie tak dosłownie książka, bo na początku miałam wątpliwości co jest twórczością Coelha a co Khalila Gibrana, jak same listy Gibrana do Mary Haskiellz lat 1908- 1924. Są one przecudne!! Język poetycki, wzniosły, patetyczny, biblijny. Wiele słów pełnych uwielbienia.
"Moje życie jest tylko zbiorem nut, Twoje serce przemienia je w melodie"...
...

Niestety nie należę do entuzjastów zachwycających się twórczością tego pana, tak więc po lekturze tej książki pozostał jedynie niedosyt i rozczarowanie.

Niestety nie należę do entuzjastów zachwycających się twórczością tego pana, tak więc po lekturze tej książki pozostał jedynie niedosyt i rozczarowanie.

Zbiór listów miłosnych i Prorok wydane pod adaptacją i wyborem Paula Coelho. Czy to dobry pomysł? Otóż wgłębiając się w treść, można zauważyć uderzające podobieństwo twórczości Paula Coelho do Khalila Gibrana. Jest to pierwsza pozycja związana z Gibranem, którą przeczytałam. Sięgnęłam po tą książkę właśnie ze względu na to, że jest ona również pod autorstwem Paulo Coelho.
Khalil Gibran to libański pisarz, który urodził się w chrześcijańskiej rodzinie, co miało wpływ na jego późniejszą twórczość. W 1923 roku ukazało się jego najsłynniejsze dzieło „Prorok”, natomiast listy kierowane były do Mary Haskell. Kobiety o 10 lat starszej od Gibrana, z którą łączyła go przyjaźń, a z czasem przerodziła się w niespełnioną miłość.
Książka podzielona jest na dwie części. W pierwszej możemy zapoznać się z miłosnym listami pisarza do jego ukochanej Mary. Nie są to listy pełne namiętności, gorących wyznań i zapewnień o swojej miłości. Gibran opisuje w nich swoje życie, pracę, poszukiwanie Boga, codzienność. Ich relacja jak dla mnie jest dobrą przyjaźnią, fascynacją, ale z pewnością nie płonącą miłością, przez co trochę rozczarowałam się czytając te listy. Natomiast, w drugiej części czytamy „Proroka”. Można w nim odnaleźć wiele mądrości, nad którymi warto się zastanowić. Forma, w jakiej został napisany jest przystępna i szybko się czyta. To rozmowa tytułowego proroka Almustafa z mieszkańcami małego miasteczka, w której mieszkańcy zadają prorokowi pytania na różne tematy. Gdyby streścić nauki Jezusa w Nowym Testamencie to streszczenie miało by właśnie postać „Proroka”.
Po przeczytaniu tej krótkiej książeczki już wiem, że źródłem i inspiracją Paula do pisania swoich książek był właśnie Khalil Gibran. Polecam tą książkę ze względu na "Proroka", gdzie możemy znaleźć kilka uniwersalnych złotych myśli opartych na wierze chrześcijańskiej i przekonać się, że Paulo Coelho nie był oryginalny ze swoją twórczością i jedynie powielał uniwersalne myśli wzorując się na Gibranie. Dla tych, którzy nie lubią czytać aforyzmów o życiu, miłości i kilku innych ważnych kwestiach, zaletą tego wydania jest krótka treść i w jeden wieczór można mieć ją z głowy.

Zbiór listów miłosnych i Prorok wydane pod adaptacją i wyborem Paula Coelho. Czy to dobry pomysł? Otóż wgłębiając się w treść, można zauważyć uderzające podobieństwo twórczości Paula Coelho do Khalila Gibrana. Jest to pierwsza pozycja związana z Gibranem, którą przeczytałam. Sięgnęłam po tą książkę właśnie ze względu na to, że jest ona również pod autorstwem Paulo Coelho....

Dla człowieka zakochanego książka jest piękna- przynajmniej w moim przypadku tak było.Każde zdanie na temat miłości wywołuje uśmiech na twarzy i przyjemny dreszcz. Dla człowieka który nie jest zakochany i jednocześnie chciałby się zakochać, książka wywołuje tęsknotę i niejako zazdrość o to, że autor może podzielić się swoimi myślami drugą osobą.

Dla człowieka zakochanego książka jest piękna- przynajmniej w moim przypadku tak było.Każde zdanie na temat miłości wywołuje uśmiech na twarzy i przyjemny dreszcz. Dla człowieka który nie jest zakochany i jednocześnie chciałby się zakochać, książka wywołuje tęsknotę i niejako zazdrość o to, że autor może podzielić się swoimi myślami drugą osobą.