Pisanie dalszego ciągu genialnej baśni albo nawiązywanie do tejże jest sporym ryzykiem. W tym przypadku autor się porwał no to i wyszło mu słabo. Całość wydaje się być dość ponura, banalna i przekombinowana. Niestety zabrakło w tym emocji, czułości i tego wszystkiego, co stanowi o wyjątkowości "Małego Księcia". Pokazane tu ludzkie przywary są opowiedziane wprost i chwilami dość "kwadratowo". Nie podobało mi się.

Pisanie dalszego ciągu genialnej baśni albo nawiązywanie do tejże jest sporym ryzykiem. W tym przypadku autor się porwał no to i wyszło mu słabo. Całość wydaje się być dość ponura, banalna i przekombinowana. Niestety zabrakło w tym emocji, czułości i tego wszystkiego, co stanowi o wyjątkowości "Małego Księcia". Pokazane tu ludzkie przywary są opowiedziane wprost i chwilami...

„Mały Książę odnaleziony” pióra Jean-Pierre Davidts jest kolejnym opowiadaniem w klimacie „Małego Księcia”. Nie jest to prosta kontynuacja pierwowzoru, jednakże utrzymuje klimat poprzednika. Książka jest odpowiedzią Autora na zachętę Pana Antoine de Saint-Exupéry zamieszczonej na końcu jego dzieła. W ten sposób, czytelnik wyrusza w kolejną podróż z Małym Księciem powracającym na Ziemię i poznaje dalsze losy uwielbianego przez wszystkich bohatera. Jak potoczyła się obecna historia złotowłosego chłopca? – oczywiście odpowiedź znajduje się na kartach książki. Lekkie pióro Autora oraz forma listu sprawiają, że tę niewielkiej grubości książeczkę czyta się bardzo szybko i przyjemnie. Nawiązanie do poprzedniej historii zachęca do przeczytania jednego opowiadania po drugim. Książeczka była skazana na porównywanie z wielkim poprzednikiem, nie mniej jednak uważam że Pan Jean-Pierre Davidts obronił swój utwór doskonale. Dlatego też zachęcam do zapoznania się również z tym przepięknym utworem.

„Mały Książę odnaleziony” pióra Jean-Pierre Davidts jest kolejnym opowiadaniem w klimacie „Małego Księcia”. Nie jest to prosta kontynuacja pierwowzoru, jednakże utrzymuje klimat poprzednika. Książka jest odpowiedzią Autora na zachętę Pana Antoine de Saint-Exupéry zamieszczonej na końcu jego dzieła. W ten sposób, czytelnik wyrusza w kolejną podróż z Małym Księciem...

Ciekawa pozycja dla fanów Małego księcia. Uważam że utrzymana w klimacie pierwowzoru - klasyka. Nie chwyciła mnie tak w całości za serce ale polecam

Ciekawa pozycja dla fanów Małego księcia. Uważam że utrzymana w klimacie pierwowzoru - klasyka. Nie chwyciła mnie tak w całości za serce ale polecam

Ciekawostka, warto przeczytać, choć nie jest to łatwa lektura - poetycka i metaforyczna.

Stanowi odpowiedź na ostatnie zdanie "Małego księcia", utrzymana jest w równie ciepłym klimacie i prześmiewczym humorze jak oryginał.

Piękne ilustracje.

Ciekawostka, warto przeczytać, choć nie jest to łatwa lektura - poetycka i metaforyczna.

Stanowi odpowiedź na ostatnie zdanie "Małego księcia", utrzymana jest w równie ciepłym klimacie i prześmiewczym humorze jak oryginał.

Piękne ilustracje.

Wiadomo, że ta książka od samego początku była skazana na porównywanie z powieścią "Mały Książę" i wiadomo, że od razu była skazana na przegraną w tym pojedynku. Niemniej jednak autor podtrzymał klimat książki, którą się inspirował i po raz kolejny ukazał, że chociaż sami byliśmy dziećmi, to stając się dorosłymi zatracamy się w bezsensie działań, myśli i rozumowania. Idealnym przykładem jest postać Statystyka. Niczego nie nauczył nas "Mały Książę" i niczego nie nauczy nas "Mały Książę odnaleziony", bo dorosłość to nasza porażka. Naprawdę szczęśliwi jesteśmy tylko wtedy, gdy jesteśmy dziećmi.

Wiadomo, że ta książka od samego początku była skazana na porównywanie z powieścią "Mały Książę" i wiadomo, że od razu była skazana na przegraną w tym pojedynku. Niemniej jednak autor podtrzymał klimat książki, którą się inspirował i po raz kolejny ukazał, że chociaż sami byliśmy dziećmi, to stając się dorosłymi zatracamy się w bezsensie działań, myśli i rozumowania....

Przepiękna książka! Miło się czyta. Polecam.

Przepiękna książka! Miło się czyta. Polecam.

"- Kiedy jesteś daleko, dom jest zawsze tutaj - powiedział filozoficznie, dotykając piersi w miejscu, gdzie bije serce."

Sam autor od początku podkreśla, że nie jest to kontynuacja Małego Księcia, chociaż wydarzenia tej części istotnie miały miejsce w późniejszym czasie.
Niesamowite jest to, że całkowicie został oddany charakter pierwowzoru. Książka utrzymana jest w tym samym stylu, ma w sobie lekkość, światło, świeżość... coś nieuchwytnego.
Ponownie odszukać można metaforyczne smaczki: "-Chcesz dać do zrozumienia, że jest coś ważniejszego niż kolor? -Oczywiście, choćby czułość i przyjaźń.". Dobrze było znowu zobaczyć świat z perspektywy złotowłosego Księcia, dziecka - nie dorosłego, który wszędzie widzi zło, nawet tam, gdzie go nie ma.
W moim przypadku była to sentymentalna podróż do dzieciństwa.

"To, że się milczy, nie znaczy, że się nie cierpi."

"- Kiedy jesteś daleko, dom jest zawsze tutaj - powiedział filozoficznie, dotykając piersi w miejscu, gdzie bije serce."

Sam autor od początku podkreśla, że nie jest to kontynuacja Małego Księcia, chociaż wydarzenia tej części istotnie miały miejsce w późniejszym czasie.
Niesamowite jest to, że całkowicie został oddany charakter pierwowzoru. Książka utrzymana jest w tym...

Marta
„Lepszy od Małego Księcia, bo pojawiło się poczucie humoru ;) Ale nadal bez zachwytu.”
Dokładnie, jak to mówią.
Chyba można to nazwać parodią, jakby trochę lepszą od oryginału. Rysunki też lepsze.
Miejscami zabawne, choć więcej zapowiada, niż przynosi.
„Statystyk, szczęśliwy, że ma tak uważne audytorium, ciągnął żwawo swój wykład, nie zapominając wszakże ani na chwilę o zaspokojeniu apetytu upiornej maszyny. (...)
- Dzięki statystyce możemy wszystko przewidzieć i wszystkiemu zaradzić. A jaki to problem?
- Mam nieco kłopotliwego tygrysa, którego chciałbym się pozbyć.
- Tygrysa? Tylko jednego?
- Tak.
- To mało. Trzeba by ich więcej.
- Mam tylko jednego, a i tego mi za dużo.”
czy
„Najpierw musisz wypełnić formularz AZ270350 bis w trzech egzemplarzach i przesłać jedną kopię do Rady Administracyjnej, drugą do Wydziału Spraw Spornych, trzecią do Ośrodka Odpowiedzialności...”
Jakby połączenie „12 Prac Asterixa” (choć oczywiście daleko do nich) z „Bajkami Robotów” (choć oczywiście dużo słabsze od Bajek).
Dodaję jedną gwiazdkę w porównaniu z Małym Księciem.

Marta
„Lepszy od Małego Księcia, bo pojawiło się poczucie humoru ;) Ale nadal bez zachwytu.”
Dokładnie, jak to mówią.
Chyba można to nazwać parodią, jakby trochę lepszą od oryginału. Rysunki też lepsze.
Miejscami zabawne, choć więcej zapowiada, niż przynosi.
„Statystyk, szczęśliwy, że ma tak uważne audytorium, ciągnął żwawo swój wykład, nie zapominając wszakże ani na...

płytkie, infantylne i wtórne.

płytkie, infantylne i wtórne.

Książka idealna dla osób, które lubią wyobrażać sobie historię bohaterów po zakończeniu książki. Tym bardziej, że autor Małego księcia zachęca na końcu książki w pewien sposób do odpowiedzi na swoją przygodę od ludzi, którzy także spotkają Małego Księcia. Jako jedyny odpowiada Jean-Pierre Davidts. I tak dowiadujemy się o ponownym powrocie małego bohatera na Ziemię i o jego przygodach między dwoma uwiecznionymi na papierze odwiedzinami ziemi. Książkę przez to, że jest napisana w formie listu czyta się bardzo szybko i przyjemnie. Bez żadnego problemu odnajdujemy pewną kontynuację historii spisanej przez pana Antoine de Saint-Exupéry, dlatego też dobrze się czyta te dwie książki jedną po drugiej.

Książka idealna dla osób, które lubią wyobrażać sobie historię bohaterów po zakończeniu książki. Tym bardziej, że autor Małego księcia zachęca na końcu książki w pewien sposób do odpowiedzi na swoją przygodę od ludzi, którzy także spotkają Małego Księcia. Jako jedyny odpowiada Jean-Pierre Davidts. I tak dowiadujemy się o ponownym powrocie małego bohatera na Ziemię i o jego...