Drugi tom "Kultury" okazał się dużo lepszy od pierwszego. Banks, na tle działania Kultury, analizuje psychikę głównego bohatera - tytułowego "Najemnika", który od około 200 lat realizuje dla Kultury różne operacje pod przykryciem w celu kształtowania wszechświata w sposób, którzy pasuje Umysłom. Świetna książka, którą przeczytałem z wielką przyjemnością. I zajebiście mocny i udany był twist fabuły na końcu.

Drugi tom "Kultury" okazał się dużo lepszy od pierwszego. Banks, na tle działania Kultury, analizuje psychikę głównego bohatera - tytułowego "Najemnika", który od około 200 lat realizuje dla Kultury różne operacje pod przykryciem w celu kształtowania wszechświata w sposób, którzy pasuje Umysłom. Świetna książka, którą przeczytałem z wielką przyjemnością. I zajebiście mocny...

Mam ogromny problem z tą książką. Ciekawa struktura, trochę mocnych pomysłów, budowany przez całą książkę twist... ale czytało mi się to bardzo, ale to bardzo opornie. Historia mnie zupełnie nie wciągnęła, nie byłem ciekaw, co będzie dalej, a "wsteczna" narracja była mocno rozczłonkowana.

Ze względu na to jak różne są książki z tego cyklu, nie mam zamiaru kończyć przygody z Kulturą. Ale będzie przerwa.

Mam ogromny problem z tą książką. Ciekawa struktura, trochę mocnych pomysłów, budowany przez całą książkę twist... ale czytało mi się to bardzo, ale to bardzo opornie. Historia mnie zupełnie nie wciągnęła, nie byłem ciekaw, co będzie dalej, a "wsteczna" narracja była mocno rozczłonkowana.

Ze względu na to jak różne są książki z tego cyklu, nie mam zamiaru kończyć przygody...

Uwaga początkowa: Czytane po angielsku, ciężko mi się odnieść do polskiego tłumaczenia.
Po dość średnim "State of the art" długo czekałem z sięgnięciem po kolejną "Kulturę". Do tej pory wynik był: dwie na minus, i tylko "Player of Games" na plus, nawet jeżeli ten plus był wielki jak gazowy gigant.
"Use of Weapons" (przetłumaczone dziwacznie jako "Najemnik") jest książką która ma dużo warstw i masę symbolizmu. I to jest główne wrażenie, jakie z niej mogłem wyciągnąć i główny sposób w jaki mogę ją podsumować jednym zdaniem.
Pierwszą warstwą jest warstwa typowej militarnej science fiction. Jest dużo akcji, jest dużo różnych konfliktów, są żołnierze ze swoją specyfiką, od małych akcji partyzanckich do wielkich sztabów. Nie jest to mój ulubiony typ książki, ale ten konkretny jest napisany kompetentnie i czyta się sprawnie.
Drugą warstwą jest ta wynikająca trochę z pierwszej. Jest to głównie opowieść o Cheradenine Zakalwe i o jego próbach radzenia sobie z traumą wywołaną przez wojnę. To jest historia dużo ciekawsza, pisana z dwóch perspektyw, jednej liniowej, i jednej będącej nieliniowymi przebitkami jego przeżyć, które najbardziej zapadły mu w pamięć.
Jest też warstwa Kultury i tego w jaki sposób posługują się ludźmi takimi jak on do wykonywania brudnej roboty, której sami woleliby nie robić i nie być powiązanymi w żaden sposób. I stąd też pochodzi moja ostateczna ocena tej pozycji - ten wątek powraca na ostatnich stronach z dużą mocą. Nie będę spojlował, więc powiem tylko, że dla mnie ostatnie strony wyniosły tą powieść na wyższy poziom i ta właśnie, tytułowa zresztą, warstwa używania ludzi jako broni (stąd "Use of weapons", "Użycie broni" panie tłumaczu) podbiły ostateczną ocenę z solidnej na 7 opowieści o traumie wojennej na solidną 8+, książkę o tym jak daleko można się posłużyć ludźmi, jak bardzo instrumentalnie, czy każdym i w jakim zakresie.
Polecam, "Gracz" lepszy ale nie aż tyle ile bym chciał przyznać. Solidny kawałek science fiction, taka jaką ona jest w najlepszej odsłonie.

Uwaga początkowa: Czytane po angielsku, ciężko mi się odnieść do polskiego tłumaczenia.
Po dość średnim "State of the art" długo czekałem z sięgnięciem po kolejną "Kulturę". Do tej pory wynik był: dwie na minus, i tylko "Player of Games" na plus, nawet jeżeli ten plus był wielki jak gazowy gigant.
"Use of Weapons" (przetłumaczone dziwacznie jako "Najemnik") jest książką...

Trzeci tom o Kulturze ale zupełnie niepodobny do pozostałych części. Akcja ciagle sie urywa, plącze, wraca i wybiega wprzód. Nie ma stylu kowbojsko-wojennej przygody ale pokazuje człowieka szukającego wybaczenia, pokoju i sensu w całym dosłownie kosmosie. Szukałam stylu Banksa ale znalazłam cos innego, i chyba lepszego.

Trzeci tom o Kulturze ale zupełnie niepodobny do pozostałych części. Akcja ciagle sie urywa, plącze, wraca i wybiega wprzód. Nie ma stylu kowbojsko-wojennej przygody ale pokazuje człowieka szukającego wybaczenia, pokoju i sensu w całym dosłownie kosmosie. Szukałam stylu Banksa ale znalazłam cos innego, i chyba lepszego.

Tom zdecydowanie najcięższy z całej "trylogii" (moje serce krwawi na myśl, że więcej tomów Kultury nie zostało przetłumaczonych na polski),ale wciąż to kawałek dobrego sci-fi z przyjemnymi postaciami pobocznymi. Ciężkość polega na fabularnym chaosie, główna postać odbiega też od przyjętego w poprzednich książkach schematu, jednak uniwersum Kultury wciągnęło mnie na tyle, że nie mogę "Najemnika" ocenić negatywne. Jest po prostu nieco słabszy od straszych braci.

Tom zdecydowanie najcięższy z całej "trylogii" (moje serce krwawi na myśl, że więcej tomów Kultury nie zostało przetłumaczonych na polski),ale wciąż to kawałek dobrego sci-fi z przyjemnymi postaciami pobocznymi. Ciężkość polega na fabularnym chaosie, główna postać odbiega też od przyjętego w poprzednich książkach schematu, jednak uniwersum Kultury wciągnęło mnie na tyle,...