Świetna artystyczna autobiografia Urszuli Sipińskiej napisana z humorem, ironią, ale bez owijania w bawełnę i upraszczania. Książka punktująca absurdy PRL-u, ukazująca ówczesne zwyczaje panujące w sferach odpowiedzialnych za kulturę i sztukę oraz negatywnie wypowiadająca się o monopolu Polskich Nagrań. Pełna anegdot i historii (dzisiaj śmieszących, w tamtych latach stanowiących nieodłączny element szarej codzienności). Ciekawa opowieść o życiu osobistym i scenicznym Sipińskiej, której talent dostrzeżony został przez wytwórnię RCA, ale z powodu tzw. żelaznej kurtyny nie mógł być rozwijany na Zachodzie Europy i w Stanach Zjednoczonych. „Hodowcy lalek” to również kreślony przez autorkę portret kobiety silnej psychicznie, trwałej w postanowieniach i obdarzonej zdrowym podejściem do życia. Bez względu na to czy pamiętacie przebój „Zapomniałam”, czy też postać jasnowłosej śpiewającego go dziewczyny jest dla was obca – po tę książkę powinniście sięgnąć. Pozycja z tych, których lektura nie zajmuje dużo czasu nie tylko ze względu na sporą liczbę archiwalnych fotografii. (tekst z mojego blogu: axunarts.wordpress.com)

Świetna artystyczna autobiografia Urszuli Sipińskiej napisana z humorem, ironią, ale bez owijania w bawełnę i upraszczania. Książka punktująca absurdy PRL-u, ukazująca ówczesne zwyczaje panujące w sferach odpowiedzialnych za kulturę i sztukę oraz negatywnie wypowiadająca się o monopolu Polskich Nagrań. Pełna anegdot i historii (dzisiaj śmieszących, w tamtych latach...