Kolejny Evans polecony przez moją mamę.
Do tej pory mgliście kojarzyłam tytuł książki, natomiast moje pierwsze spotkanie z autorem wydarzyło się za sprawą "Szukając Noel". I o ile owe poszukiwania są całkiem dobrą książką to jednak "Stokrotki" są jakby bardziej dojrzałe i wciągnęły mnie z większą mocą.
Myślę, że wiele jest osób, które zastanawiały się co by było gdyby nagle umarły a co za tym idzie kto przyszedłby na ich pogrzeb a także jakie słowa by przy tym padły. Ja natomiast czasem zastanawiam się jakbym zareagowała gdybym pewnego dnia spotkała na ulicy samą siebie. Czy ujrzałabym osobę zadowoloną z życia? A wracając do kwestii śmierci. To właśnie taki zbieg okoliczności powoduje wielką przemianę głównego bohatera, Jamesa. Kilka osób pisało, że książka jest nierealna bo nie jest możliwe by człowiek pokroju Jamesa Kiera w ogóle się zmienił. Jednak jeśli uważnie czytać książkę to dowiemy się, że nasz obecnie negatywny bohater kiedyś wcale taki nie był. Ja wierzę, że każdy poprzez jakiś mocny wstrząs jest zdolny do zmiany a sumienia mimo jego zagłuszania nigdy nie da się pozbyć. Nic nie boli tak jak chwila gdy stajemy z bolesną prawdą twarzą w twarz, z prawdą o sobie.

Przyznaję, że nie jestem typem czytelnika, który na każde czułe słowo czy książkową krzywdę zalewa się potokami łez a mimo tego ostatnie kilkanaście kartek spowodowało, że chusteczkę śmiało mogłam już wyżymać. Jest w książce kilka pięknych morałów a najważniejszy moim zdaniem jest ten, że chociaż nie da wymazać z pamięci pokrzywdzonego tego czego się wobec niego dopuściło, to zawsze (lub prawie zawsze) istnieje możliwość zrobienia czegoś co spowoduje, że dawne krzywdy trochę zbledną. I że czasem nawet po latach warto przyznać się do błędu, przeprosić czy wyznać ponownie miłość. A może przebaczyć komuś albo samemu sobie? Może warto wybaczyć sobie stracony czas, popełniane błędy, jakieś poniżenie się w przeszłości?
Spodobał mi się pomysł autora, gdzie na końcu książki umieścił pustą listę, którą każdy z nas może choćby w myśli wypełnić nazwiskami osób, które w jakiś sposób skrzywdziliśmy czy zawiedliśmy. Książkę polecam każdemu bez względu na to po której stronie się znajduje.

Kolejny Evans polecony przez moją mamę.
Do tej pory mgliście kojarzyłam tytuł książki, natomiast moje pierwsze spotkanie z autorem wydarzyło się za sprawą "Szukając Noel". I o ile owe poszukiwania są całkiem dobrą książką to jednak "Stokrotki" są jakby bardziej dojrzałe i wciągnęły mnie z większą mocą.
Myślę, że wiele jest osób, które zastanawiały się co by było gdyby...