Dawno temu wiem, że ja czytałam, już po Tysiącu drzewek pomarańczowych, zaciekawiona autorką. Chyba już wtedy była dal mnie totalnym zaskoczeniem, choć jej nie zapamiętałam, jako książki TEJ autorki. Coś mi się w neuronach pomieszało i kiedy zobaczyłam Kathryn Harrison "The Kiss", zabrałam się z zaciekawieniem i postanowieniem,ze wreszcie przeczytam coś w języku Iris Murdoch i Dorris Lessing. Już na wstępie PRZYPOMNIAŁAM SOBIE, że przecież kiedyś to czytałam! Ale kojarzyłam to z zupełnie innym autorem. Przebrnęłam przez całą angielszczyznę, poruszona coraz bardziej i bardziej tym, co opisywała Harrison - własne przeżycia! Co to za niezwykła i odważna spowiedź! Jakie koszmarne przejścia! Trzeba być naprawdę silnym człowiekiem, żeby po takich przeżyciach wyjść na prostą, założyć rodzinę, mieć męża i dzieci i jeszcze do tego pisać ciekawe książki... Podziwiam ją i przeraża mnie myśl, że tylko ona jedna miała odwagę o tym opowiedzieć, a co z innymi córkami?!! Jeden wielki koszmar opowiedziany pięknym, literackim językiem wrażliwej i myślącej kobiety.

Dawno temu wiem, że ja czytałam, już po Tysiącu drzewek pomarańczowych, zaciekawiona autorką. Chyba już wtedy była dal mnie totalnym zaskoczeniem, choć jej nie zapamiętałam, jako książki TEJ autorki. Coś mi się w neuronach pomieszało i kiedy zobaczyłam Kathryn Harrison "The Kiss", zabrałam się z zaciekawieniem i postanowieniem,ze wreszcie przeczytam coś w języku Iris...