Książka bardzo epicka, opowiadająca, opisująca, obrazująca emocje i zachowania . Świetnie pokazuje też realia amerykańskiego miasteczka po II wojnie światowej. Daje głos ludziom, którzy szukają czegoś co będzie nadawać sens ich życiu albo chociaż będzie przyjemne. Jest dużo seksu, alkoholu, miotania się i fałszu. James Jones świetnie pisze. Zmienia narratorów a każdy wydaje się tak prawdziwy. Trudnością dla mnie w takiego typu literaturze jest brak celu do którego dąży powieść. Każdy bohater i jego historia mogliby by być samodzielnymi historiami. Po pewnym czasie całość stała się dla mnie zbyt nużąca

Książka bardzo epicka, opowiadająca, opisująca, obrazująca emocje i zachowania . Świetnie pokazuje też realia amerykańskiego miasteczka po II wojnie światowej. Daje głos ludziom, którzy szukają czegoś co będzie nadawać sens ich życiu albo chociaż będzie przyjemne. Jest dużo seksu, alkoholu, miotania się i fałszu. James Jones świetnie pisze. Zmienia narratorów a każdy...

Bardzo udane przedstawienie atmosfery i realiów, panujących w powojennej Ameryce. Czytając tę powieść, czuć charakterystyczny klimat lat 50. Fabuła natomiast skupia się wokół osobistych problemów kilkorga, zagubionych na swoj własny sposób, osób. Bohaterowie odzwierciedlają tu stereotypowe typy osobowosciowe tamtych lat. Kobiety to albo 'puszczalskie zdziry' , albo 'przebiegłe żonki'. Faceci to, albo nowobogaccy biznesmeni, albo błękitne ptaki z powojenną traumą. Ostatecznie wszystko skupia się tu wokół skazanego na porażkę poszukiwania szczęścia w miłości (zarówno tej cielesnej, jak i duchowej).
Jak w przypadku prawie wszystkich książek o tak dużej objętości, mankamentem są niepotrzebne dłużyzny i czasem nic nie wnoszące dialogi.

Bardzo udane przedstawienie atmosfery i realiów, panujących w powojennej Ameryce. Czytając tę powieść, czuć charakterystyczny klimat lat 50. Fabuła natomiast skupia się wokół osobistych problemów kilkorga, zagubionych na swoj własny sposób, osób. Bohaterowie odzwierciedlają tu stereotypowe typy osobowosciowe tamtych lat. Kobiety to albo 'puszczalskie zdziry' , albo...

Rzadko tak długo męczyłem się z książką tego autora. Sam nie wiem, dlaczego. Jakoś mnie nie wciągnęła, chociaż teoretycznie powinna.
Jest przecież do bólu prawdziwa. Tak prawdziwa, że przypuszczam, iż zawiera bardzo wiele elementów autobiograficznych.
Jest to portret małego, amerykańskiego miasta, z przełomu lat 40. i 50. Głównym bohaterem jest tutaj małomiasteczkowy duch - złośliwy chochlik, przez którego cierpi wiele osób. Bo w małym miasteczku najważniejsze jest, "co ludzie powiedzą" - i to głównie sprawia, że wiele osób nie potrafi i nie może być tam sobą. Atmosfera ta wykreowana jest po mistrzowsku. Czytelnik wręcz dusi się w tej drobnomieszczańskiej atmosferze, odczuwa to samo co Dave, Gwen, czy Wally. Jedynie Bama wydaje się być ponad to...
W powieściach Jonesa nie może zabraknąć seksu - ale nie mówię tu o erotyce. Seks bardziej ukazany jako problem, z którym człowiek musi się zmagać, bo nie potrafi się od niego uwolnić. Opisany w sposób naturalistyczny, ale nie bez budzących niesmak szczegółów. Nie może też zabraknąć alkoholu i tego, co obecne jest chyba we wszystkich powieściach tego autora - osamotnienia. Najgorszego osamotnienia - bo wśród ludzi. Nawet pośród tych, którzy są Dave'owi autentycznie życzliwi - bo i oni nie potrafią uporać się z niewidzialną ścianą gry pozorów, która wciąż ich dzieli.
Powieść nieco przygnębiająca. Głównie z tego powodu, że to jednak ów złośliwy chochlik zdaje się wygrywać, a wszyscy, którzy próbują mu się przeciwstawić, albo w końcowym rozrachunku tracą siły, albo nawet nie podejmują wysiłku, nie wierząc w jego sukces.
Po zamknięciu książki pozostała jeszcze jedna refleksja: na temat pisanej przez Dave'a powieści. Miała być to powieść wojenna, bez patosu, prawdziwa, miejscami nawet przepełniona czarnym humorem. Czyżby nosiła tytuł "Cienka, czerwona linia"?

Rzadko tak długo męczyłem się z książką tego autora. Sam nie wiem, dlaczego. Jakoś mnie nie wciągnęła, chociaż teoretycznie powinna.
Jest przecież do bólu prawdziwa. Tak prawdziwa, że przypuszczam, iż zawiera bardzo wiele elementów autobiograficznych.
Jest to portret małego, amerykańskiego miasta, z przełomu lat 40. i 50. Głównym bohaterem jest tutaj małomiasteczkowy duch -...

Ciężki tytuł. Tak jak w większości książek autora, tak i tutaj pobrzmiewa niszczycielskie echo II wojny światowej.

Studium dobrej osoby i nieprawdopodobnej ilości złych decyzji.

Dawno nie czytałem książki która pozostawiła tyle smutku i poczucia niesprawiedliwości.

Ciężki tytuł. Tak jak w większości książek autora, tak i tutaj pobrzmiewa niszczycielskie echo II wojny światowej.

Studium dobrej osoby i nieprawdopodobnej ilości złych decyzji.

Dawno nie czytałem książki która pozostawiła tyle smutku i poczucia niesprawiedliwości.

do teraz choć mineło 10 lat pamiętam tą książke!

do teraz choć mineło 10 lat pamiętam tą książke!

Momentami piękna, często zabawna, lecz ogólnie przygnębiająca. Bardzo życiowa, prawdziwa.

Momentami piękna, często zabawna, lecz ogólnie przygnębiająca. Bardzo życiowa, prawdziwa.

Super książka!

Super książka!

Tylko 6, ten autor ma o wiele lepsze powieści które polecam,zwłaszcza 2 pierwsze tomy trylogii: stąd do wieczności i cienka czerwona linia.

Tylko 6, ten autor ma o wiele lepsze powieści które polecam,zwłaszcza 2 pierwsze tomy trylogii: stąd do wieczności i cienka czerwona linia.