Cienka czerwona linia

„ Stein, będąc u stóp łupkowego stoku, widział bardzo niewiele. Rozpoczął się ogromny, ogłuszający huk, który wisiał wszędzie w powietrzu wydając się nie mieć źródła. Oczywiście składał się nań częściowo nieustanny ogień karabinowy całej własnej linii, bombardowanie i moździerze. Być może Japończycy także teraz strzelali. Ale nie widział żadnych tego oznak .A w ogóle która to była godzina? Stein spojrzał na zegarek, którego mała tarczka również spojrzała na niego z takim napięciem jak nigdy dotąd. 6.45- za kwadrans siódma rano. W kraju powinno być teraz...(…)
Na wprost przed nim trzeci pluton odwodowy rozwinął się i leżał rozpłaszczony za pierwszą z trzech fałd. Przy nim było dowództwo kompanii i sekcja moździerzy. Większość tych ludzi spoglądała na niego z takim samym napięciem jak tarcza zegarka”.(s. 184)

James Jones, Cienka czerwona linia, Przekł. B. Zieliński, Książka i Wiedza, Warszawa 1990.

Jedno ze zdań zamieszczonych na okładce „Cienkiej czerwonej linii” brzmi: „Jones oddał swoje pióro wojnie, a właściwie ludziom, którzy w niej uczestniczą”. Można by je zmienić na sformułowanie: „Jones oddał swoje pióro wojnie, marząc o pokoju”.

J. Jones na stronie inicjalnej sięgnął po Kiplinga i stare powiedzenie ze Środkowego Zachodu.

1. Kipling:„ Mówią: „ Tommy to i Tommy tamto,
Tommy, co z twoją duszą?
Lecz to jest : „Cienka czerwona linia bohaterów”,
Gdy bębny warcząc ruszą”.

2. Stare powiedzenie ze Środkowego Zachodu:
„Jest tylko cienka czerwona linia między rozsądkiem a szaleństwem”.

To, czego doświadczy piechota, będąca ładunkiem transportowca, przybyłym o szarym brzasku tropikalnego dnia, należąca do przedwojennej regularnej dywizji, to będzie jej chrzest bojowy. Część pozostanie martwa na wyspie, część ujdzie cało.

Bohaterowie doświadczą okrucieństwa nie tylko wojny,
ale i klimatu tropików Dalekiego Wschodu,
bezwzględności przeciwnika (Japończyków) i
okrucieństwa toczonych walk.

Powieść poruszająca najgłębsze pokłady jaźni,
znakomicie sfilmowana
(The Thin Red Line, reż. T. Malick)1998.

Proza najwyższej próby.
Powinien ją znać Każdy.

„ Stein, będąc u stóp łupkowego stoku, widział bardzo niewiele. Rozpoczął się ogromny, ogłuszający huk, który wisiał wszędzie w powietrzu wydając się nie mieć źródła. Oczywiście składał się nań częściowo nieustanny ogień karabinowy całej własnej linii, bombardowanie i moździerze. Być może Japończycy także teraz strzelali. Ale nie widział żadnych tego oznak .A w ogóle która...

Bardzo dużo opisów. Akcja się bardzo ciągnie przeplatana opisami właśnie. Nie dobrnąłem do końca. Film się ciągnął, ale książka jeszcze bardziej...

Bardzo dużo opisów. Akcja się bardzo ciągnie przeplatana opisami właśnie. Nie dobrnąłem do końca. Film się ciągnął, ale książka jeszcze bardziej...

Świetnie napisana książka, a na jej podstawie nakręcono znakomity film. Klasyka gatunku. Polecam

Świetnie napisana książka, a na jej podstawie nakręcono znakomity film. Klasyka gatunku. Polecam

Książka mnie bardziej wymęczyła niż porwała - zbyt wielu bohaterów, których historie giną w gąszczu innych. Amerykańscy żołnierze na froncie walki z Japończykami ukazani przede wszystkim jako ludzie mierzący się z własnymi słabościami i złem wojny.

Książka mnie bardziej wymęczyła niż porwała - zbyt wielu bohaterów, których historie giną w gąszczu innych. Amerykańscy żołnierze na froncie walki z Japończykami ukazani przede wszystkim jako ludzie mierzący się z własnymi słabościami i złem wojny.

Bardzo dobra powieść antywojenna. Co ciekawe, książka która została poddana bardzo dziwnej ekranizacji: film z książką ma bardzo niewiele wspólnego, jest przy tym naprawdę dobrym filmem, aczkolwiek o wysokim progu wejścia. Raczej dla kinomaniaków niż widza łaknącego prostej rozrywki.

Wracając do książki: to nie jest powieść batalistyczna. To jest powieść antywojenna. Kilka ciekawych portretów ludzkich, ale i interesujące spojrzenie na wojnę.

Bardzo dobra powieść antywojenna. Co ciekawe, książka która została poddana bardzo dziwnej ekranizacji: film z książką ma bardzo niewiele wspólnego, jest przy tym naprawdę dobrym filmem, aczkolwiek o wysokim progu wejścia. Raczej dla kinomaniaków niż widza łaknącego prostej rozrywki.

Wracając do książki: to nie jest powieść batalistyczna. To jest powieść antywojenna. Kilka...

Książkę, choć jej tematyka jest ciężka, czyta się bardzo szybko, zdecydowanie mnie wciągnęła.

Na duży plus dla mnie jest fakt, że autor zdecydował się na opisanie kilku dni/tygodni z życia kompanii C-jak-Charlie. Wielu autorów (jak chociażby Remarque w swoim "Zachodzie bez zmian") preferuje na stronach książki opisać kilka najbardziej wstrząsających, krwawych momentów czy bitew. Jones wychodzi z innego założenia, uznał chyba, że opisanie zaledwie kilku dni operacji wojskowych w zupełności wystarczy by doświadczyć bezsensu wojny, głupoty dowództwa oraz towarzyszącej temu wszystkiego śmierci. Nie widzi potrzeby szokowania czytelnika na siłę. Taki zabieg pozwala nam spędzić trochę czasu z żołnierzami kompanii C, poznać ich lepiej, ich motywacje, obawy, myśli i to właśnie jest tej książki największym atutem.

Pełnokrwiści, żywi, pełni rozterek i przemyśleń bohaterowie "Cienkiej czerwonej linii" są wspaniale napisani i to właśnie możliwość towarzyszenia im w operacji na Guadalcanal sprawia, że książka ta ma status kultowej - zasłużenie zresztą.

Książkę, choć jej tematyka jest ciężka, czyta się bardzo szybko, zdecydowanie mnie wciągnęła.

Na duży plus dla mnie jest fakt, że autor zdecydował się na opisanie kilku dni/tygodni z życia kompanii C-jak-Charlie. Wielu autorów (jak chociażby Remarque w swoim "Zachodzie bez zmian") preferuje na stronach książki opisać kilka najbardziej wstrząsających, krwawych momentów czy...

Przez tą lekturę odnoszę wrażenie, że gdyby nie banda konformistycznych tchórzy, którzy trzęsą się, że ktoś weźmie ich za tchórzy, na świecie nie byłoby wojen i tej daremności; bezsensownych działań, których straty i krótkotrwała skuteczność przewyższają wszystko, abstrakcyjnych ideałów i okaleczonych pokoleń Homo Sapiens. Największą dumą mogą poszczycić się więźniowie sumienia, którzy wolą oddać wolność niż splamić się krwią bliźniego. Tylko trzeba umieć wzgardzić hańbą i propagandą, by to zrozumieć.

Przez tą lekturę odnoszę wrażenie, że gdyby nie banda konformistycznych tchórzy, którzy trzęsą się, że ktoś weźmie ich za tchórzy, na świecie nie byłoby wojen i tej daremności; bezsensownych działań, których straty i krótkotrwała skuteczność przewyższają wszystko, abstrakcyjnych ideałów i okaleczonych pokoleń Homo Sapiens. Największą dumą mogą poszczycić się więźniowie...

Nie jest to lektura łatwa, lekka i przyjemna. Na wyspie Guadalcanal podczas II wojny światowej toczyły się walki wojsk amerykańskich z Japończykami. Obrazy wojny przedstawione w książce były niejednokrotnie straszne, odrażające. Żołnierze szli do walki, bo taki był rozkaz, bo musieli. A co się działo w ich głowach podczas tych koszmarów obrazowo przedstawił autor. Jest to powieść przeciwko wojnom, które niszczą ludzkość. Nawet jeśli ci żołnierze przeżyli, ich psychika była już spaczona.

Nie jest to lektura łatwa, lekka i przyjemna. Na wyspie Guadalcanal podczas II wojny światowej toczyły się walki wojsk amerykańskich z Japończykami. Obrazy wojny przedstawione w książce były niejednokrotnie straszne, odrażające. Żołnierze szli do walki, bo taki był rozkaz, bo musieli. A co się działo w ich głowach podczas tych koszmarów obrazowo przedstawił autor. Jest to...

Pierwszy raz przeczytałem tą książkę będąc w podstawówce i wtedy zrobiła na mnie większe wrażenie. Z upływem lat jej odbiór troszeczkę osłabł, ale dalej jest to bardzo dobra pozycja. Przeobrażenie moralne bohaterów, ich zmiana zapatrywań i podejścia do życia przebija z każdej strony tej książki.

Pierwszy raz przeczytałem tą książkę będąc w podstawówce i wtedy zrobiła na mnie większe wrażenie. Z upływem lat jej odbiór troszeczkę osłabł, ale dalej jest to bardzo dobra pozycja. Przeobrażenie moralne bohaterów, ich zmiana zapatrywań i podejścia do życia przebija z każdej strony tej książki.

Klasyka wojenna, autor widać wiedział co opisuje, realizm walk na Guadalcanal oddany "zabójczo" dobrze

Klasyka wojenna, autor widać wiedział co opisuje, realizm walk na Guadalcanal oddany "zabójczo" dobrze