Stąd do wieczności

Wojsko w czasie pokoju. To dziwaczna społeczność. Pełna karykaturalnego machismo. Bohaterowie dokonujący niezrozumiałych wyborów. Ludzie czerpiący poczucie własnej wartości ze znoszenia upokorzeń i bicia. Powieść przeładowana treściami bez znaczenia. Mało refleksji filozoficznej, czy jakiejkolwiek innej. Można poczytać na potrzeby zasypiania.

Wojsko w czasie pokoju. To dziwaczna społeczność. Pełna karykaturalnego machismo. Bohaterowie dokonujący niezrozumiałych wyborów. Ludzie czerpiący poczucie własnej wartości ze znoszenia upokorzeń i bicia. Powieść przeładowana treściami bez znaczenia. Mało refleksji filozoficznej, czy jakiejkolwiek innej. Można poczytać na potrzeby zasypiania.

Jak dla mnie książka jest rewelacyjna, ocierająca się praktycznie o arcydzieło. Dla jednych będzie to powieść o niczym, dla mnie świetny przykład stosunków międzyludzkich i mentalności lat 30 i 40 XX wieku, nie tylko w armii USA, ale również w społeczeństwie amerykańskim. Akcja dzieje się przede wszystkim na Hawajach i rozpoczyna na kilka miesięcy przed atakiem Japończyków na Pearl Harbor.

Wojsko i obywatele Stanów Zjednoczonych żyją gotowością do rozpoczęcia wojny przeciw podłym nazistom podbijającym Europę, segregującym i eksterminującym wedle własnej propagandy rasy niższe podczas, gdy na własnym podwórku nadal dopuszczają się dyskryminacji nie tylko na tle rasowym wobec Indian, Czarnych czy Azjatów, ale również wobec miejsca urodzenia, płci, homoseksualistów czy odmiennych poglądów lub spojrzenia na świat.

Chociaż autor skupia się głównie na żołnierzach to porusza temat różnych warstw społecznych. Od włóczęgów, robotników, górników czy dosadnie nazywanych kurew (narrator i bohaterowie często nie owijają w bawełnę), po oficerów, dziennikarzy, nauczycieli, ludzi wykształconych ''z wyższych sfer i dobrych domów''. Wskazuje również na różnice w rolach kobiet i mężczyzn oraz to jak nasza perspektywa może być krzywdząca dla innych. Nie ma tu osób czystych jak łza i zepsutych do szpiku kości, chociaż autor pozostawia nam ocenę wedle naszego uznania.

Życie wojskowych jak w każdej epoce pełne jest twardych zasad i rygorów, a starsi stopniem nie cofają się przed tzw. obróbką (u nas podobne zjawisko nazywano ''falą''), wyzyskiwaniem i poniżaniem, by osiągnąć własne cele, bądź zadowolić ego.

Głównymi bohaterami są tutaj szeregowy Robert E. Lee Prewitt i sierżant-szef Kompani G Milton Anthony Warden, ale James Jones nie ogranicza się tylko do ich perspektywy, dzięki czemu w odpowiednim momencie dostajemy szersze spojrzenie na różne sytuacje. Ciekawymi postaciami są również Karen Holmes, Angelo Maggio, Dana E. Holmes, ''Wódz'' Choate, ''Piętaszek'' Clark, Culpepper, Galowicz, Natan Izaak Blum i Maylon Stark z pewnością, Alma Schmit alias Lorrine, Hal czy nawet Judson.

Powieść nie trzyma się na siłę jednego, głównego tonu. Potrafi być poważna, zabawna jak i wzruszająca. W sumie jak w życiu. W konkretnym dniu potrafi wydarzyć się wiele rzeczy, które na zmianę zmieniają nasz nastrój... Bardzo zapadła mi w pamięci scena układania słów ''Pieśni nadterminowych'' i wątek z nią związany. Jest tego znacznie więcej, ale nie chcę podawać przykładów, by nie spoilerować. Trzeba to przeczytać.
Autor moim zdaniem świetnie włada językiem, dzięki czemu czytając po prostu czułem się jakbym był na Hawajach, w koszarach, w areszcie, na manewrach, na ulicach miast czy nawet w burdelu.

PS: Wczoraj skończyłem czytać i od razu obejrzałem film z 1953 roku z Frankiem Sinatrą w roli Maggio. To był błąd. Miałem wrażenie oglądania szybkiego, znacznie przyspieszonego streszczenia. Zupełnie inne odczucia i spłycenie postaci oraz wydarzeń.

Jak dla mnie książka jest rewelacyjna, ocierająca się praktycznie o arcydzieło. Dla jednych będzie to powieść o niczym, dla mnie świetny przykład stosunków międzyludzkich i mentalności lat 30 i 40 XX wieku, nie tylko w armii USA, ale również w społeczeństwie amerykańskim. Akcja dzieje się przede wszystkim na Hawajach i rozpoczyna na kilka miesięcy przed atakiem Japończyków...

Klasyka mocnej, męskiej amerykańskiej prozy na tematy wojska i wojny.

To dzieło swoich czasów - dobrze napisane, ale trudno by się tu doszukiwać jakiegoś pacyfistycznego podejścia (to jeszcze czasy sprzed "Paragrafu 22", czy Vonneguta). Tu można co najwyżej mieć pretensje do złych podoficerów - i tyle.

W tym sensie, lekkie dziaderstwo z powiewającym gwiaździstym sztandarem w tle...

Klasyka mocnej, męskiej amerykańskiej prozy na tematy wojska i wojny.

To dzieło swoich czasów - dobrze napisane, ale trudno by się tu doszukiwać jakiegoś pacyfistycznego podejścia (to jeszcze czasy sprzed "Paragrafu 22", czy Vonneguta). Tu można co najwyżej mieć pretensje do złych podoficerów - i tyle.

W tym sensie, lekkie dziaderstwo z powiewającym gwiaździstym...

Przesłuchałem audiobook w interpretacji p. Adama Szyszkowskiego i jestem pod wielkim wrażeniem Jego pracy i umiejętności!
Jeśli chodzi o treść, to fabuła ciągnie się przeraźliwie długo - może nawet za długo - chociaż w trakcie lektury wydaje się, że każde opisywane wydarzenie jest w jakiś sposób uzasadnione i rozbudowuje uczestniczące w niej postacie, lub też naszą wiedzę o nich. Pod względem utworzonych postaci sądzę, że jest to dzieło bardzo dobre. Każdy z bohaterów ma inny charakter, inne przemyślenia -- sądzę, że każdy miał swój pierwowzór w rzeczywistym żołnierzu.
Podejście do wojska jest na pewno niespotykane do tej pory - choć moim zdaniem pacyfizmu tu nie ma - jest to pewna krytyka systemu, który z żołnierza nie wydobywa tego, co ten ma najlepszego, a pozwala na pewne kolesiostwo przy awansach, jakąś formę korupcji i podążania za własnymi interesami.
Myślę, że niedługo po zwycięskiej II wojnie światowej takie "odkolorowanie" amerykańskiej armii było dość dużym wstrząsem, a efekt potęguje zbliżający się w fabule (znany przecież czytelnikowi i "wiszący" cały czas nad bohaterami) atak na Pearl Harbor, symbol zmieniony w kamień węgielny niezniszczalnej budowli, jaką jest US Army.
Z jednej strony książka jest w jakiś sposób istotna, ważna, monumentalna nawet, ale z drugiej - myślę, że zwykli żołnierze tak ze sobą nie rozmawiają. Niektóre problemy wydają się może zbyt wydumane, przemyślenia - zbyt wyrafinowane. Moim zdaniem prości żołnierze - nie wszyscy oczywiście - raczej nie mają większości problemów, jakie tu opisano, choć samo życie - od jednej wypłaty żołdu do drugiej - i tak przez trzydzieści lat, nudne chyba i na swój sposób męczące - być może jednak do takich przemyśleń samego autora skłoniło. Stąd "Pieśń nadterminowych", gorzkie ale na swój sposób efektowne podsumowanie całej książki.

Przesłuchałem audiobook w interpretacji p. Adama Szyszkowskiego i jestem pod wielkim wrażeniem Jego pracy i umiejętności!
Jeśli chodzi o treść, to fabuła ciągnie się przeraźliwie długo - może nawet za długo - chociaż w trakcie lektury wydaje się, że każde opisywane wydarzenie jest w jakiś sposób uzasadnione i rozbudowuje uczestniczące w niej postacie, lub też naszą wiedzę o...

Po odłożeniu książki w ogóle nie miałam ochoty do niej wracać. Dialogi jakieś dziwne i w ogóle mało to wszystko ciekawe.

Po odłożeniu książki w ogóle nie miałam ochoty do niej wracać. Dialogi jakieś dziwne i w ogóle mało to wszystko ciekawe.

I tak powinno się pisać książki! Świetnie poprowadzona fabularnie, bohaterowie mocno osadzeni w historii, zróżnicowani pod względem psychologicznym. Nie ma tu żadnej kartonowości w ich kreacji, są jak najbardziej "żywymi" postaciami. Mnóstwo trafnych obserwacji na temat życia społecznego i relacji międzyludzkich przedstawionych w bardzo naturalny sposób. To najmocniejsza strona tej pozycji. Czysty realizm staje się tu "magią".

I tak powinno się pisać książki! Świetnie poprowadzona fabularnie, bohaterowie mocno osadzeni w historii, zróżnicowani pod względem psychologicznym. Nie ma tu żadnej kartonowości w ich kreacji, są jak najbardziej "żywymi" postaciami. Mnóstwo trafnych obserwacji na temat życia społecznego i relacji międzyludzkich przedstawionych w bardzo naturalny sposób. To najmocniejsza...

Pozycja dobra, mniej mówiąca o wojnie a bardziej o ludziach i życiu. Polecam dla wytrwałych w czytaniu bo momentami można mieć dość.

Pozycja dobra, mniej mówiąca o wojnie a bardziej o ludziach i życiu. Polecam dla wytrwałych w czytaniu bo momentami można mieć dość.

Bardzo dobra. Trudno powiedzieć że to książka wojenna. Pokazuje mi że to co dzieje się w ludzkich głowach pozostaje niezmienne, pomimo upływu czasu.

Bardzo dobra. Trudno powiedzieć że to książka wojenna. Pokazuje mi że to co dzieje się w ludzkich głowach pozostaje niezmienne, pomimo upływu czasu.

Bardzo chciałam przeczytać tę książkę, gdyż Maggia w wersji kinowej grał Frank Sinatra, który za tę rolę otrzymał Oskara i Złoty Glob za Najlepszego aktora drugoplanowego.
Niestety książka mnie pokonała i to raptem po 200 stronach, dlatego nie daję gwiazdek.

Bardzo chciałam przeczytać tę książkę, gdyż Maggia w wersji kinowej grał Frank Sinatra, który za tę rolę otrzymał Oskara i Złoty Glob za Najlepszego aktora drugoplanowego.
Niestety książka mnie pokonała i to raptem po 200 stronach, dlatego nie daję gwiazdek.

Wojsko amerykańskie u progu japońskiego ataku na Pearl Harbour. Bez lukrowania i patosu. Napisane prostym, często wręcz wulgarnym językiem. Świetnie nakreślone główne postaci. Bogate tło fabularne. Majstersztyk literacki.

Absolutnie polecam.

Wojsko amerykańskie u progu japońskiego ataku na Pearl Harbour. Bez lukrowania i patosu. Napisane prostym, często wręcz wulgarnym językiem. Świetnie nakreślone główne postaci. Bogate tło fabularne. Majstersztyk literacki.

Absolutnie polecam.