Kolejna nędzna broszura z nagrodzonymi Hugo i Nebulą opowiadaniami Andersona. Nagrodzonymi nie wiadomo, za co, bo tak pretensjonalnych tekstów to wręcz ze świecą szukać. Drugie opowiadanie, "Drogi miłości", może jeszcze ujdzie, mimo że jest napisane dość sztywno i bardziej przypomina mały traktat o spotkaniu międzygatunkowym, niż rzeczywiste opowiadanie. Ale to pierwsze, tytułowe, to kompletne nieporozumienie, napisane chyba tylko pod amerykańskiego, mniej wykształconego czytelnika, który naturalnie dał się na nie złapać. Bo tak naprawdę jest to bezczelna zrzynka z mitu o Orfeuszu i Eurydyce, podkolorowana akcentami mesjanistycznymi i jawnymi zapożyczeniami z Biblii, utopiona dla niepoznaki w koślawym sztafażu sf.
Oczywiście rozumiem, że można takie opowiadanie napisać - w końcu to prywatna sprawa autora (i czytelników chcących zapłacić za jego przeczytanie) - ale dawać za nie nagrodę? Naprawdę nic lepszego nie przytrafiło się wówczas, w 1973 roku, w amerykańskiej literaturze sf?

Kolejna nędzna broszura z nagrodzonymi Hugo i Nebulą opowiadaniami Andersona. Nagrodzonymi nie wiadomo, za co, bo tak pretensjonalnych tekstów to wręcz ze świecą szukać. Drugie opowiadanie, "Drogi miłości", może jeszcze ujdzie, mimo że jest napisane dość sztywno i bardziej przypomina mały traktat o spotkaniu międzygatunkowym, niż rzeczywiste opowiadanie. Ale to pierwsze,...