W pierwszej książce jaką czytałam tej autorki na końcu wszystko okazało się snem, w tej natomiast było wymazanie dzięki któremu wróciliśmy do punktu wyjścia. Zakończenie było naprawdę emocjonujące pomimo tego że identyczne jest w Upadłych. Chciałam tą książkę przez bardzo długi czas kupić jednak nie mogła. Po pół roku doczekałam się jej w bibliotece jednak miałam już na czytniku. Pierwsze i najważniejsze to duży plus za oryginalną fabułę i brak wątku miłosnego wepchniętego na siłę. Pierwsze rozdziały nieciekawe. Drażniło mnie to, że przez całą książkę dwudziestoletnia bohaterka mówiła do chłopaka piotrusiu. To było okropne. po drugie Piotrek był postacią kompletnie bez charakteru. Miał być zapewne tajemniczy w swojej flegmatyczności ale nie wyszło chyba tak jak powinno. Akcja stopniowo się rozwija i potem jest już tylko lepiej. Dobrego pierwszego wrażenie nie zrobił na mnie Beleth, który po nieudanej próbie uwiedzenia nabiera charakteru. Książka ta skłoniła mnie do wielu przemyśleń między innymi czy piekło jest takie złe jak je malują (o ile istnieje oczywiście różnie to może być). Pomimo małych niespójności w fabule noc spędzona z Piotrkiem była opisana jakby to był Beleth) czytało się ją bardzo dobrze i na końcu chciało mi się ryczeć bo przywiązałam się do bohaterów i nie wiadomo co będzie się działo w drugim tomie. Ta książka zdecydowanie zapadnie mi w pamięć. Było w niej wiele śmiesznych momentów.

W pierwszej książce jaką czytałam tej autorki na końcu wszystko okazało się snem, w tej natomiast było wymazanie dzięki któremu wróciliśmy do punktu wyjścia. Zakończenie było naprawdę emocjonujące pomimo tego że identyczne jest w Upadłych. Chciałam tą książkę przez bardzo długi czas kupić jednak nie mogła. Po pół roku doczekałam się jej w bibliotece jednak miałam już na...