Wciąż zaskakuje mnie jak "nierówne" są książki Nurowskiej. Jedna porywa, wciąga inna męczy, wydaje się niespójna. Tym razem trafiła na rzecz mocną. Temat w gruncie rzeczy uniwersalny bo przecież czasy w których się żyje zawsze mają wpływ na losy bohaterów. Tutaj ważni są jednak ludzie, ich czas, miejsce i ich wybory, które potem lokują ich w życiu tak nie inaczej. Czyje życie lepsze? Odpowiedź niby oczywista.

Wciąż zaskakuje mnie jak "nierówne" są książki Nurowskiej. Jedna porywa, wciąga inna męczy, wydaje się niespójna. Tym razem trafiła na rzecz mocną. Temat w gruncie rzeczy uniwersalny bo przecież czasy w których się żyje zawsze mają wpływ na losy bohaterów. Tutaj ważni są jednak ludzie, ich czas, miejsce i ich wybory, które potem lokują ich w życiu tak nie inaczej. Czyje...

Przejmująca historia kobiety, która nie walczyła o swoje. Wierzyła mężowi, kochała go, a on ja zdradzał i rozdzielił z synem. Nikt nie zwyciężył w tej historii, wszyscy przegrali.

Przejmująca historia kobiety, która nie walczyła o swoje. Wierzyła mężowi, kochała go, a on ja zdradzał i rozdzielił z synem. Nikt nie zwyciężył w tej historii, wszyscy przegrali.

Zaskakująca. Wciąga od pierwszego słowa. Trudno się od niej oderwać. Zaskoczenie to jedyne odpowiednie słowo dla tej książki.

Zaskakująca. Wciąga od pierwszego słowa. Trudno się od niej oderwać. Zaskoczenie to jedyne odpowiednie słowo dla tej książki.

Komunizm, układy partyjne, stanowiska, ale i miłość- to wszystko jest w tej powieści. Cenię Nurowską za to, że nie osądza bohaterów, ale tworzy takie portrety psychologiczne, że postacie z jej książek nie są tylko imionami na papierze.

Autorka w książce "Gorzki romans" przedstawiła losy małżeństwa, które rozpadło się, ale dla Wandy, głównej bohaterki tej powieści Stefan na zawsze pozostał jedyną miłością. Tytuł o dość pospolitym wydźwięku może zmylić czytelnika, ale nie dajcie się zwieść, bo możecie przegapić naprawdę świetną książkę.

Komunizm, układy partyjne, stanowiska, ale i miłość- to wszystko jest w tej powieści. Cenię Nurowską za to, że nie osądza bohaterów, ale tworzy takie portrety psychologiczne, że postacie z jej książek nie są tylko imionami na papierze.

Autorka w książce "Gorzki romans" przedstawiła losy małżeństwa, które rozpadło się, ale dla Wandy, głównej bohaterki tej powieści Stefan...

Po niemiłej sytuacji z romansidłem pt "Dwie miłości" (2006) czuję potrzebę postawienia Nurowskiej wielu gwiazdek, zgodnie z moim przyzwyczajeniem (to już szósta recenzja jej twórczości). Źle wróży rok publikacji - 2003, zbliżony do „wpadki”.
Autorka informuje, że to remake je powieści „okaleczonej przez cenzurę” pt „Innego życia nie będzie”. Gorzej, że autorka kłamliwie pisze, że bohaterom..:
„....system komunistyczny odebrał szansę na normalne, szczęśliwe życie..”
Wprost przeciwnie, to system zwany przez autorkę komunistycznym dał szansę szczęśliwego związku między synem (str. 162) „adwokata, ozdoby warszawskiej palestry”, który popełnił mezalians przez ślub z córką krawca, i chłopską, niewykształconą dziewczyną, której wujek ma załatwić lewy papier o ukończeniu szkoły średniej i wysłać na kursy maszynopisania. Z tym dziwactwem autorki wiąże się bezpośrednio trudne do zrozumienia następne: karierowicz Stefan musi porzucić żonę, bo ktoś tam z jej dalszej rodziny coś tam zrobił, a bezpieka nie interesuje się w ogóle „burżuazyjnym” pochodzeniem bohatera !!??
Mała dygresja z tym „komunizmem” autorki, która urodzona zaledwie rok po mnie posługuje się „nowomową”, której w PRL-u nie znałem. Bo, w oficjalnym języku to ZSRR dążył do komunizmu, a KDL-y (Kraje Demokracji Ludowej) do socjalizmu. Komunizm nie toleruje prywatnej własności środków produkcji, czego przeciwieństwem była reforma rolna, jak i brak planów likwidacji rzemiosła i małych zakładów wytwórczych. W praktyce używano określeń takich jak: kacapy, swołocz bolszewicka, okupanci, katownie bezpieki etc, a przymiotnik „komunistyczny” kojarzył się przede wszystkim z KPP, której elitę mordował Stalin od 1937 r. Do tego dochodziły powiedzenia, jak: „rano kluski, wieczór kluski, ziemia polska, a rząd ruski”. No i panowała jeszcze szczególna nienawiść do „rezunów”, bez względu po której stronie walczyli.
Wracając do książki, szmata, maminsynek Stefan jest w swojej słabości, podatny przede wszystkim na wolę matki, która sama po udanym awansie społecznym, pilnie strzeże syna przed mezaliansem. Bo w jej wyobraźni synek-szuja może jeszcze upaść niżej.
Polskie drogi w PRL-u to temat niewyczerpany, a jednocześnie doskonale mojemu pokoleniu znany, przeto losy bohaterów Nurowskiej niczym mnie nie zaskoczyły, nie zadziwiły, a nawet znudziły stereotypami. Nie mam pretensji, że postacie psychologicznie uproszczone, ani o lejącą się wódkę, lecz o to, że nie rozumiem celu tej książki. Co chciała autorka przekazać? Że słaby jest słaby, a mocny - mocny? Że los jest nieprzewidywalny? Niebezpiecznym wydaje się, że u Nurowskiej jakość jej książek przechodzi w ilość.
„Złote” myśli odnotowałem dwie:
str. 180: „Każdy człowiek jest inny i to jest w nim pasjonujące...”
- to truizm, oraz retoryczne pytanie, str.188: „..a dlaczego zmarnowano życie dużego narodu w Europie Środkowej/”
Chodzi o Polaków, ale ja nie odpowiem, bo nie podzielam tego poglądu. Za silny jest mój naród, by mu życie zmarnować.

Po niemiłej sytuacji z romansidłem pt "Dwie miłości" (2006) czuję potrzebę postawienia Nurowskiej wielu gwiazdek, zgodnie z moim przyzwyczajeniem (to już szósta recenzja jej twórczości). Źle wróży rok publikacji - 2003, zbliżony do „wpadki”.
Autorka informuje, że to remake je powieści „okaleczonej przez cenzurę” pt „Innego życia ...

przeczytana , dawne czasy , komunizm i dwoje ludzi

przeczytana , dawne czasy , komunizm i dwoje ludzi

Historia ciężkiej miłości, bo cieżkie były czasy a i ludzie nie byli doskonali... Gorzki romans mógł wydarzyć się tylko wtedy i tylko w komunistycznej Polsce. Wzruszająca mimo, że od samych bohaterów czasem odrzuca...

Historia ciężkiej miłości, bo cieżkie były czasy a i ludzie nie byli doskonali... Gorzki romans mógł wydarzyć się tylko wtedy i tylko w komunistycznej Polsce. Wzruszająca mimo, że od samych bohaterów czasem odrzuca...

Piękna książka o miłości...gorzkiej...polecam!

Piękna książka o miłości...gorzkiej...polecam!

Tematem wiodącym jest "romans z komunizmem", który gorzko odbił się na losach bohaterów.
Ciekawy temat i adekwatny do "tej" powieści język, pochłania fanów pióra Nurowskiej.

Tematem wiodącym jest "romans z komunizmem", który gorzko odbił się na losach bohaterów.
Ciekawy temat i adekwatny do "tej" powieści język, pochłania fanów pióra Nurowskiej.

Smutna historia o miłości i komunizmie. Pozostawiła mnie zadumaną. Muszę sprawdzić inne książki tej autorki. Polecona przez ciocię :D

Smutna historia o miłości i komunizmie. Pozostawiła mnie zadumaną. Muszę sprawdzić inne książki tej autorki. Polecona przez ciocię :D