Studiuje oligofrenopedagogikę. Nie z powodu zainteresowań lecz konieczności. Jedyne co mnie z tej dziedziny interesuje to właśnie autyzm, zespół Aspergera i synestezja. Dlatego ta książka szczególnie przypadła mi do gustu i wywołała niesamowite emocje podczas czytania.

Według mnie jest to książka szczególna dlatego, że jest pamiętnikiem. Jest osobistym wyznaniem młodego mężczyzny o jego szczególnej dysfunkcji, która jak się okazało jest jednocześnie czymś wyjątkowym. Bohater opisuje począwszy od dzieciństwa swoje doświadczenia/zmagania z chorobą. Chociaż trudno nazwać to chorobą. Podoba mi sie to, że pomimo zmian w mózgu, jakie u niego zachodzą, doskonale potrafi opisać, wytłumaczyć co i jak spostrzega. Jest to zarazem niesamowite, zadziwiające, zaskakujące i niemożliwe do pojęcia dla kogoś 'normalnego'. Jestem pod tak wielkim i głębokim wrażeniem, że osoba mająca problemy w egzystowaniu w społeczeństwie tak dzielnie sobie poradziła. Autor sam mówi o sobie, że nauczył się pewnych zachowań obcując z ludźmi. Oto jak pisze o przyjaźni:

„Zrozumiałem w końcu, że przyjaźń jest czymś delikatnym i rozwija się stopniowo, nie należy jej przyspieszać ani kurczowo się trzymać, ale pozwolić by rozwijała się we własnym tempie i na swój sposób. Wyobrażałem ją sobie jako motyla, równocześnie pięknego i kruchego - gdy motyl wzleci, należy do przestworzy i jeśli ktoś będzie próbował go złapać, to tylko go zniszczy.”

Według m nie jest to sama prawda!
A oto następny cytat, który ukazuję jak potrafi spojrzeć na swoje, pełne problemów i niepowodzeń wychowawczo - rozwojowych dzieciństwo. Z jakim dystansem umie spojrzeć za siebie wyciągając wnioski potrzebne do życia w przyszłości:

„Najważniejsze to sprawić, by dziecko uwierzyło w siebie, by podążało za swoimi marzeniami, ponieważ to one kształtują przyszłość każdego człowieka”

Jestem tą książką oczarowana!
Niesamowite jak ludzie potrafią sobie poradzić, że potrafią, mimo posiadania w sobie czegoś innego niż większość nas, tak świetnie żyć! Podoba mi się w tej książce sposób, styl pisania. Jej język. Jest rewelacyjna!
Zdecydowanie na 6 z plusem!
Także polecam serdecznie!

Studiuje oligofrenopedagogikę. Nie z powodu zainteresowań lecz konieczności. Jedyne co mnie z tej dziedziny interesuje to właśnie autyzm, zespół Aspergera i synestezja. Dlatego ta książka szczególnie przypadła mi do gustu i wywołała niesamowite emocje podczas czytania.

Według mnie jest to książka szczególna dlatego, że jest pamiętnikiem. Jest osobistym wyznaniem młodego...