Pamiętam, że miałam jeszcze niedawno taki okres, że w ogóle nie czytywałam książek polskich autorów. Nie pamiętam jak to się zaczęło, ale pamiętam, że miałam do nich ogromny awers. I nie pamiętam też dlaczego tak miałam.
Jednak pamiętam jak się skończyło- skończyło się ogromną chęcią na czytanie polskich pisarzy! Oj tak, wygłodnieniem totalnym.
Teraz wiem, że to były moje fanaberie, że jakoś sobie wyimaginowałam w głowie, że co polskie jakoś pewnie nie może być dobre, tudzież zachęcające. W ogóle myślę, że w tym okresie szukałam w książkach czegoś innego, niż szukam teraz.
Jakoś dziwnym trafem na przekór temu co kiedyś myślałam, ostatnimi czasy polscy autorzy mnie oczarowują.
Porwała mnie "Fastryga" Grażyny Jagielskiej, "Zaplecze Marty Syrwid oszołomiło, Marika Krajniewska w "Zapachu malin" poruszyła we mnie najdelikatniejsze struny....
A Anna J. Szepielak? Pani Ania mnie ukoiła. Oczarowała, zafascynowała i wciągnęła. A właściwie to co napisała na mnie tak wpłynęło.
"Zamówienie z Francji" to opowieść o młodej fotograficzce, która szuka swego miejsca w życiu. Boryka się z różnymi problemami, podejmuje różne decyzję i jakoś stara się z nimi żyć- z dnia na dzień...
Jednak pewnego dnia dostaje od szefa ciekawe zlecenie- ma zrobić zdjęcia do folderu reklamowego kwiaciarni "U Flory" - niby nic niezwykłego, ale...kwiaciarnia ta znajduje się w Francji i Ewa- główna bohaterka, ma na dwa tygodnie właśnie do Francji wyjechać.
Wyjeżdża. A to co ją tam spotyka przeradza się w ciekawą historię, pełną ciepła, przyjaźni i magii.
Ewa zostaje wplątana w historię starego rodu.... spotyka ludzi, których nie spodziewałaby się spotkać, otwiera się na nich i... zmienia się sama. Zaczyna inaczej myśleć o swoim życiu, zaczyna doceniać to co zostało jej dane, ale też zauważa potrzebę zmian.
Ja polubiłam bohaterkę już na samym początku, z każdą stroną się tylko do nie przekonywałam bardziej.Może dlatego, że przypominała mi mnie samą, a może bliskie były mi tylko jej poglądy?
Do tego Francja....lawenda...wino....hm... moją głowę zaprzątnęły marzenia... i jakiś taki spokój, który przy czytaniu książki towarzyszył.

Jak widzicie książką jestem oczarowana. Zaczęło się od okładki, która jest po prostu cudna, a skończyło na rewelacyjnej historii.

Pamiętam, że miałam jeszcze niedawno taki okres, że w ogóle nie czytywałam książek polskich autorów. Nie pamiętam jak to się zaczęło, ale pamiętam, że miałam do nich ogromny awers. I nie pamiętam też dlaczego tak miałam.
Jednak pamiętam jak się skończyło- skończyło się ogromną chęcią na czytanie polskich pisarzy! Oj tak, wygłodnieniem totalnym.
Teraz wiem, że to były moje...