W czasach mojego dzieciństwa, kiedy w telewizji można było jeszcze oglądać tylko dwa kanały, zdarzało się, że pozwalano społeczeństwu obejrzeć film produkcji amerykańskiej z gatunku westernów. Pamiętam, że musiałem bardzo prosić rodziców aby pozwolili mi obejrzeć taki film. A kiedy udało mi się ich przebłagać, śledziłem akcję z otwartą buzią i zachwycałem się pokrzykującymi na ekranie Indianami czy pojedynkującymi się rewolwerowcami.
Teraz, za sprawą tej magicznej powieści, wspomnienia te odżyły i nabrały jaskrawych barw. Nie mogę inaczej nazwać tej książki jak magiczną. Pozwoliła mi bowiem na przeżywanie tak wielu emocji, podróżowanie po bezkresnej prerii, wśród wspaniałych i świetnie wykreowanych postaci. Umożliwiła galopowanie wśród stada pędzonego bydła i łapanie na lasso dzikich koni. Zachwyciłem się podczas lektury nie tylko samymi bohaterami, ale także barwnymi opisami jakimi raczył mnie Larry McMurtry .
W tej książce nie ma czasu na nudę, bo nawet kiedy nieraz akcja zwalnia niczym powolne stado, czytelnik może być pewien, że za chwileczkę dotrze do takiego momentu fabuły, który zmrozi krew w żyłach i nie boję się tego powiedzieć, sprawi iż w oczach pojawią się łzy. Wielokrotnie też spowoduje, że uśmiech zagości na twarzy, a wypowiedzi bohaterów poprawią humor na resztę dnia.
Teraz, kiedy moja przygoda i podróż z kompanią Kapeluszników dobiegła już końca, jestem smutny, dokładnie tak, jak smutna potrafi być ta powieść. Choć książka podzielona jest na dwa tomy i liczy sobie bez mała, prawie tysiąc stron, to nie znuży czytelnika, bo taka przygoda zdarza się nie często, a kto wie, może tylko raz w życiu?
Ocena: 6/6

W czasach mojego dzieciństwa, kiedy w telewizji można było jeszcze oglądać tylko dwa kanały, zdarzało się, że pozwalano społeczeństwu obejrzeć film produkcji amerykańskiej z gatunku westernów. Pamiętam, że musiałem bardzo prosić rodziców aby pozwolili mi obejrzeć taki film. A kiedy udało mi się ich przebłagać, śledziłem akcję z otwartą buzią i zachwycałem się...