„Wszystkie opowieści są fikcją. Liczy się tylko to, w którą fikcję uwierzysz.”

Moja przygoda z sagą o Enderze dobiegła końca. Czy czuję się usatysfakcjonowana? Nie do końca. Saga jako całość była naprawdę przyjemnym doświadczeniem, zwłaszcza „Gra Endera” i „Mówca umarłych”, ale ostatni tom pozostawia wiele do życzenia i jest w moim odczuciu najsłabszą z części sagi.

Opowieść skupia się na dwóch wątkach, w jednym Peter wraz z Wang-Mu próbują powstrzymać Flotę Lusitańską przed zniszczeniem planety zamieszkałej przez trzy rodzaje istot rozumnych – ludzi, pequeninos i robale. W tym samym czasie Miro wraz z Val wyruszają na poszukiwanie innych planet do skolonizowania. Ich misja ma również inny ukryty cel, o którym dowiadują się później. Na samej Lusitanii dzieje się niewiele. Ender zabiega usilnie o uzyskanie przebaczenia Novinhy, która staje się coraz bardziej irytująca, na spółkę z Quarą.

Muszę przyznać, że książkę czytało się przyzwoicie, ale nie wszystko mnie porwało. Widać inspiracje autora kulturą Japonii, którą usilnie starał się wpleść. Historia jest przepełniona różnymi rozważaniami filozoficzno-egzystencjalnymi, jest o sensie życia, wszystko ładne, piękne i mądre, tyle że spowolniło akcję i sprawiło, że stała się nurząca w zbyt wielu momentach, po prostu było tego wszystkiego naupychane za dużo. Rozważania i przydługie monologi, zamiast zwykłej rozmowy, zdominowały całość, przez co zwykłe interakcje między bohaterami nabierały ogromnej wzniosłości i wydały mi się niesamowicie sztuczne.

Mimo wszystkich ‘ale’ cieszę się z zakończenia tej historii. Może i nie było jakieś specjalnie zaskakujące, ale ładne i na pewno nie zniechęciło mnie przed sięgnięciem po inne książki autora.

„Robimy, co robimy, a potem wymyślamy powody, ale one nigdy nie są prawdziwe. Prawda zawsze jest poza naszym zasięgiem.”

„Wszystkie opowieści są fikcją. Liczy się tylko to, w którą fikcję uwierzysz.”

Moja przygoda z sagą o Enderze dobiegła końca. Czy czuję się usatysfakcjonowana? Nie do końca. Saga jako całość była naprawdę przyjemnym doświadczeniem, zwłaszcza „Gra Endera” i „Mówca umarłych”, ale ostatni tom pozostawia wiele do życzenia i jest w moim odczuciu najsłabszą z części sagi....