Uwielbiam prozę Zelaznego. I tu mógłbym poprzestać, ale tego nie zrobię. Cykl "Amber", "Pan światła", "Maska Lokiego" to są fantastyczne dzieła, łączące motywy jak barman tworzący genialnego drinka :) Tamte książki są znacznie dłuższe, budujące klimat. Natomiast "Widmowy Jack" to takie dłuższe opowiadanie, ale za to jakie! Autor świetnie prowadzi nas w postrzeganiu Jacka jako bohatera - od archetypu Hermesa/boskiego złodzieja poprzez niesłusznie skazanego do potwora w ludzkiej/nieludzkiej skórze. Ścięty i wysłany do Glyve wraca, aby pomścić się na swych prześladowcach. Po drodze okazuje się, że nie jest taki bezbronny - radzi sobie z wampirzycą i żywym kamieniem - pułapką. Uwięziony, knuje swój plan ucieczki - plan, który prowadzi do... i tak już za dużo odkryłem. Fantastyczne jest połączenie świata magii i świata naszego - motyw znany choćby z "Pana światła" czy "Donnerjacka". Ale i tak najważniejszy pozostaje sam główny bohater, niezrozumiany, traktowany z pogardą i strachem, który zrobi wszystko, aby się zemścić, a dodatkowym paliwem na stosie zemsty jest jego zraniona miłość... Pochłonąłem książkę w jeden wieczór i po raz kolejny złożyłem hołd Autorowi za geniusz tworzenia; Autorowi, który znów udowodnił, że krótsza forma literatury również jest Mu posłuszna ("Dilvish przeklęty", "Kraina przemian", "Wariant jednorożca" - polecam je wszystkie)

Uwielbiam prozę Zelaznego. I tu mógłbym poprzestać, ale tego nie zrobię. Cykl "Amber", "Pan światła", "Maska Lokiego" to są fantastyczne dzieła, łączące motywy jak barman tworzący genialnego drinka :) Tamte książki są znacznie dłuższe, budujące klimat. Natomiast "Widmowy Jack" to takie dłuższe opowiadanie, ale za to jakie! Autor świetnie prowadzi nas w postrzeganiu Jacka...