Bardzo dobra powieść postapokaliptyczna. Przygnębiająca i wciągająca. Dla mnie dodatkowym plusem jest w niej garść niedopowiedzeń i pozostawienie pewnych kwestii wyobraźni czytelnika. Warto!

Bardzo dobra powieść postapokaliptyczna. Przygnębiająca i wciągająca. Dla mnie dodatkowym plusem jest w niej garść niedopowiedzeń i pozostawienie pewnych kwestii wyobraźni czytelnika. Warto!

Rzetelna dystopia postapokaliptyczna. Jest tu i miłość, i przyjaźń, i śmierć, jest nawet Księga jako jedyne ocalenie ludzkości. Sprawnie to wszystko ułożone, poza fragmentem (nezbyt prawdopodobnym),w którym rochodzą się losy dwójki zakochanych.

Rzetelna dystopia postapokaliptyczna. Jest tu i miłość, i przyjaźń, i śmierć, jest nawet Księga jako jedyne ocalenie ludzkości. Sprawnie to wszystko ułożone, poza fragmentem (nezbyt prawdopodobnym),w którym rochodzą się losy dwójki zakochanych.

Postapokalipsa, choć nie aż tak skrajna, jak u McCarthy’ego. W Mieście jest ciężko, ale przynajmniej są jacyś ludzie, niektórzy nawet dobrzy; są możliwości wyboru; są momenty szczęścia (zwykle zwiastują kłopoty, ale dobre i co).

Jak każda wizja tego typu wzbudza jednocześnie lęk przed przyszłością ludzkości, jak i niezdrową fascynację zredukowaniem istoty człowieczeństwa do podstawowych potrzeb. Myślę, że od czasu do czasu bodziec do takich refleksji nie zaszkodzi.

Postapokalipsa, choć nie aż tak skrajna, jak u McCarthy’ego. W Mieście jest ciężko, ale przynajmniej są jacyś ludzie, niektórzy nawet dobrzy; są możliwości wyboru; są momenty szczęścia (zwykle zwiastują kłopoty, ale dobre i co).

Jak każda wizja tego typu wzbudza jednocześnie lęk przed przyszłością ludzkości, jak i niezdrową fascynację zredukowaniem istoty człowieczeństwa...

Interesująca antyutopia – a przy tym trochę „Tworki” Bieńczyka, trochę „Sny i kamienie” Tulli

Interesująca antyutopia – a przy tym trochę „Tworki” Bieńczyka, trochę „Sny i kamienie” Tulli

Książka jest w formie pamiętnika, którego pisze Anna Blum szukająca swojego zaginionego brata. Choć być może jest to list? Pieron wie...

W każdym razie akcja jest w gruncie rzeczy ciekawa i dynamiczna, jest dużo zwrotów akcji i interesujących motywów, jednak fragmenty te bywają poprzedzielane długimi opisami i uzewnetrznianiem się głównej bohaterki. Ogólnie oceniam tekst dobrze i polecam go jako dobrego przedstawiciela gatunku postapokalipsy.

Książka jest w formie pamiętnika, którego pisze Anna Blum szukająca swojego zaginionego brata. Choć być może jest to list? Pieron wie...

W każdym razie akcja jest w gruncie rzeczy ciekawa i dynamiczna, jest dużo zwrotów akcji i interesujących motywów, jednak fragmenty te bywają poprzedzielane długimi opisami i uzewnetrznianiem się głównej bohaterki. Ogólnie oceniam tekst...

Akcja powieści rozgrywa się w tajemniczym Mieście. Jego tajemnica polega na tym, że tak naprawdę nie wiadomo o nim nic konkretnego – gdzie się mieści, z kim walczy, co mu zagraża, a przede wszystkim - co doprowadziło do tak dramatycznej sytuacji. Przedstawiona jest za to bardzo dokładnie sytuacja panująca w Mieście – głód, beznadzieja, brak wiary w lepsze jutro, brak wiary w człowieka, okrucieństwo, zanikanie ludzkich odruchów, walka o przetrwanie, walka o śmierć. Przedstawiony został podział klasowy społeczeństwa oraz ogromne, bardzo radykalne rozwarstwienie pomiędzy poszczególnymi klasami. Autor przedstawił też w sposób bardzo karykaturalny władze Miasta – skrajnie despotyczne, nie zważające na dobro obywateli, żerujące na pracy najmniejszych, wydające często absurdalne i nieprzemyślane decyzje.
Całej powieści towarzyszy niesamowity klimat - autor poprzez kolejne kartki wręcz przekazuje czytelnikowi negatywne emocje, lęk, poczucie braku sensu – emocje te przytłaczają aż do samego końca. Nie ma bowiem szczęśliwego zakończenia – mamy świadomość, że gdzieś tam jest lepszy świat jednak bohaterka do niego nie dociera. Pozostajemy w Mieście do samego końca.

Akcja powieści rozgrywa się w tajemniczym Mieście. Jego tajemnica polega na tym, że tak naprawdę nie wiadomo o nim nic konkretnego – gdzie się mieści, z kim walczy, co mu zagraża, a przede wszystkim - co doprowadziło do tak dramatycznej sytuacji. Przedstawiona jest za to bardzo dokładnie sytuacja panująca w Mieście – głód, beznadzieja, brak wiary w lepsze jutro, brak wiary...

Powieść nasączona klimatem depresji i beznadziei w stopniu graniczącym z poziomem tolerancji przeciętnego czytelnika. Jednocześnie po jej przeczytaniu poczułem przypływ pozytywnych emocji i zupełnie absurdalnego poczucia, jakoby człowiek dążący do celu był w stanie udźwignąć wielki ciężar. Pod warunkiem, że ma to szczęście spotkać na swej drodze podobnych do siebie.

Powieść nasączona klimatem depresji i beznadziei w stopniu graniczącym z poziomem tolerancji przeciętnego czytelnika. Jednocześnie po jej przeczytaniu poczułem przypływ pozytywnych emocji i zupełnie absurdalnego poczucia, jakoby człowiek dążący do celu był w stanie udźwignąć wielki ciężar. Pod warunkiem, że ma to szczęście spotkać na swej drodze podobnych do siebie.

Czytanie tej książki jest niezwykłe. Przeraża każde słowo, ale przy okazji tak wciąga, że nie chce się przestać czytać. Ja nie mogłam przez nią spać, bo co zamknęłam oczy, to wpadałam w to straszne miasto i stawałam się Anną Blume.

Czytanie tej książki jest niezwykłe. Przeraża każde słowo, ale przy okazji tak wciąga, że nie chce się przestać czytać. Ja nie mogłam przez nią spać, bo co zamknęłam oczy, to wpadałam w to straszne miasto i stawałam się Anną Blume.

Dziś skończyłem czytać. Muszę być dziwny(taka moja refleksja). Jest duża liczba osób którym ta książka się podoba. Mnie nie przekonała wręcz zmęczyła. Jestem na Nie.

Dziś skończyłem czytać. Muszę być dziwny(taka moja refleksja). Jest duża liczba osób którym ta książka się podoba. Mnie nie przekonała wręcz zmęczyła. Jestem na Nie.