Ciekawe doświadczenie przeczytać korespondencję dwóch pisarzy, których zna się przez ich twórczość literacką. I właściwie tyle mogę powiedzieć. Wolę czytać ich powieści, oczywiście momentami wymiana myśli, komentowanie bieżącej sytuacji bardzo mi się podobało, ale...
Nie budzi mojego zachwytu tak, jak czytanie tego, co każdy z nich napisał sam.

Ciekawe doświadczenie przeczytać korespondencję dwóch pisarzy, których zna się przez ich twórczość literacką. I właściwie tyle mogę powiedzieć. Wolę czytać ich powieści, oczywiście momentami wymiana myśli, komentowanie bieżącej sytuacji bardzo mi się podobało, ale...
Nie budzi mojego zachwytu tak, jak czytanie tego, co każdy z nich napisał sam.

Dwóch świetnych pisarzy, jeden genialny (Coetzee) popełnia błąd i daje się namówić na wydanie listów pisanych na zamówienie wydawcy, które są nudną i od pierwszych zdań sztuczną, wymuszoną korespondencją stetryczałych hipochondryków, którzy wymieniają grzeczności i pozdrowienia dla małżonek. Tak się kończą kompromisy i odcinanie kuponów od popularności (w ich przypadku zasłużonej). Uwielbiam czytać korespondencje pisarzy, ale te wydawane obecnie to najczęściej dziełka aberracyjne, nie mające nic wspólnego z listami autorów z XIX lub początku XX wieku, które były zapisem prawdy, realnych zmagań, ludzkich słabości i wielkich inspiracji, jakie zapładniają do dziś.

Dwóch świetnych pisarzy, jeden genialny (Coetzee) popełnia błąd i daje się namówić na wydanie listów pisanych na zamówienie wydawcy, które są nudną i od pierwszych zdań sztuczną, wymuszoną korespondencją stetryczałych hipochondryków, którzy wymieniają grzeczności i pozdrowienia dla małżonek. Tak się kończą kompromisy i odcinanie kuponów od popularności (w ich przypadku...

Listy Austera i Coetzee nie są może powalające, jednak ciekawie wyczytuje się z nich różnice charakteru obu pisarzy. Uroczy jest ich upór w odrzucaniu nowoczesnych technologii i pozostawanie przy analogowych metodach zarówno pracy nad powieściami, jak i pisaniu listów - z małymi wyjątkami większość z nich to listy papierowe, korespondencja między Nowym Jorkiem a Adelaide toczy się więc w swoim własnym, powolnym tempie. Miła odmiana dla ekspresowej korespondencji internetowej, która czasem znika tak szybko jak się pojawia.

Listy Austera i Coetzee nie są może powalające, jednak ciekawie wyczytuje się z nich różnice charakteru obu pisarzy. Uroczy jest ich upór w odrzucaniu nowoczesnych technologii i pozostawanie przy analogowych metodach zarówno pracy nad powieściami, jak i pisaniu listów - z małymi wyjątkami większość z nich to listy papierowe, korespondencja między Nowym Jorkiem a Adelaide...

Książkę wypożyczyłam ze względu na J.M.C, do którego książek parę razy sięgnęłam. Teraz koniecznie muszę przeczytać coś P.A. Mądrę i ciekawe listy dwóch inteligentów, wnikliwych obserwatorów świata. Przeczytałam książkę jednym tchem. To jedna z moich wędrujących książek (gdzie ja tam i ona-kuchnia, pokój, łazienka, autobus czy ławka na placu zabaw).

Książkę wypożyczyłam ze względu na J.M.C, do którego książek parę razy sięgnęłam. Teraz koniecznie muszę przeczytać coś P.A. Mądrę i ciekawe listy dwóch inteligentów, wnikliwych obserwatorów świata. Przeczytałam książkę jednym tchem. To jedna z moich wędrujących książek (gdzie ja tam i ona-kuchnia, pokój, łazienka, autobus czy ławka na placu zabaw).

Zawsze mnie pociągała możliwość wejrzenia w cudze pamiętniki czy listy.. a tutaj mamy listy dwóch wybitnych pisarzy. Po książkę sięgnęłam wiedziona swoim uwielbieniem dla Paula Auster'a po Sunset Park.
Prozy drugiego autora listów w ogóle nie zaznam ale teraz na pewno po nią sięgnę.
Książkę przeczytałam prawie za jednym zamachem. Obawiałam się, że w przypadku wybitnych pisarzy ich listy będą na takim poziomie, że ja zwykły śmiertelnik ich nie zrozumiem i tu spotkało mnie miłe zaskoczenie. W listach poruszają wiele tematów, dzielą się ze sobą trafnymi i ciekawymi spostrzeżeniami ale nie wchodzą w jakieś mikrodetale i wielce intelektualne dysputy. Ich listy są takie esencjonalne a zarazem proste i oczywiste. Dobrze się je czyta i naprawdę można zatęsknić za kimś takim do rozmów … dobrze zobaczyć, że istnieje jeszcze coś takiego jak przyjaźń w takim klasycznym wydaniu.
Dodatkowym atutem jest to,że listy są świeże. Są pisane w ciągu kilku ostatnich lat (od 2008 do 2011) co się rzadko zdarza żeby do naszych rąk trafiały listy jeszcze za życia autorów, a tutaj mamy wrażenie że zostały napisane wczoraj – więc tytuł zbioru jak najbardziej trafny „Tu i teraz”... Pozostaje trochę niedosyt, chciało by się czytać dalej … ale to i tak dużo, cudownie było ich poznać - tak z bliska ;)

Zawsze mnie pociągała możliwość wejrzenia w cudze pamiętniki czy listy.. a tutaj mamy listy dwóch wybitnych pisarzy. Po książkę sięgnęłam wiedziona swoim uwielbieniem dla Paula Auster'a po Sunset Park.
Prozy drugiego autora listów w ogóle nie zaznam ale teraz na pewno po nią sięgnę.
Książkę przeczytałam prawie za jednym zamachem. Obawiałam się, że w przypadku wybitnych...

Na pierwszy i drugi rzut oka interesujące. Czyta się dobrze, trafia się sporo ciekawych fragmentów (o przestrzeni w książkach, o sporcie, o zestawianiu gier i literatury). Ale po przeczytaniu ostatniej strony można się zastanawiać: czemu to takie wydaje się wygładzone, takie sztuczne? Odnosiłam wrażenie, że pisarze są zbyt uprzejmi, że nie są wobec siebie zupełnie szczerzy i otwarci, że żaden z nich, no może Auster, nie mówi całej prawdy i nie czuje się całkowicie swobodnie w towarzystwie tego drugiego. Z czego wniosek, że albo ich korespondencja jest znacznie szersza niż ta, którą otrzymujemy, albo od początku listy te były obliczone na publikację. Jak było naprawdę?

Przeczytać warto, bo obaj korespondenci to bardzo dobrzy, niezwykle interesujący, choć każdy na swój sposób, pisarze, których zestawienie jest o tyle miłe, co zaskakujące.

Na pierwszy i drugi rzut oka interesujące. Czyta się dobrze, trafia się sporo ciekawych fragmentów (o przestrzeni w książkach, o sporcie, o zestawianiu gier i literatury). Ale po przeczytaniu ostatniej strony można się zastanawiać: czemu to takie wydaje się wygładzone, takie sztuczne? Odnosiłam wrażenie, że pisarze są zbyt uprzejmi, że nie są wobec siebie zupełnie szczerzy...

Lubię się przysłuchiwać takim rozmowom. Mobilizuje do własnych przemyśleń o sporcie, kryzysie, związkach, zmianach cywilizacyjnych. Tęsknię za listami.

Lubię się przysłuchiwać takim rozmowom. Mobilizuje do własnych przemyśleń o sporcie, kryzysie, związkach, zmianach cywilizacyjnych. Tęsknię za listami.