Sunset Park

Wspaniała książka. Nie mogę się doczekać, aż sięgnę po kolejne książki tego autora.

Wspaniała książka. Nie mogę się doczekać, aż sięgnę po kolejne książki tego autora.

Pokaż mimo to

Ta książka to kawałek naprawdę dobrej prozy. Byłem oczarowany narracją i czytając nie dowierzałem dlaczego ma taką niską średnią ocenę. Dla porównania, książka Guillame Musso "Wrócę po ciebie", którą przeczytałem wcześniej, ma ocenę znacznie wyższą, chociaż w stosunku do "Sunset Park" jest tak płytka, że żal ściska ... niech każdy sam sobie dopowie, co może ściskać żal. Straciłem zaufanie do ocen (średnich) na tym portalu!

Ta książka to kawałek naprawdę dobrej prozy. Byłem oczarowany narracją i czytając nie dowierzałem dlaczego ma taką niską średnią ocenę. Dla porównania, książka Guillame Musso "Wrócę po ciebie", którą przeczytałem wcześniej, ma ocenę znacznie wyższą, chociaż w stosunku do "Sunset Park" jest tak płytka, że żal ściska ... niech każdy sam sobie dopowie, co może ściskać żal....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Miałem nic nie pisać, ale jednak muszę. Wbrew setkom doskonałych opinii o autorze i książce, moja jest absolutnie „przeciwpołożna”. Książka beznadziejna. Sztuczni ludzie ze sztucznymi problemami. Odrealnione, absolutnie nierzeczywiste sytuacje, dialogi i zachowania. No i ten baseball. Dzizas!!! Miałem nadzieję na dobrą lekturę do momentu, w którym po udanym seksie u Austera zakochani zaczynają czytać encyklopedię baseballa. I to ich nawyk jak papieros w filmach!!! No pojechał po bandzie. Jeszcze wytrzymałem, ale w momencie, kiedy zaczął rozwlekać na kilka stron temat baseballowych dyskusji moja irytacja sięgnęła zenitu. To tak, jakby w scenie pojedynku Wołodyjowskiego z Kmicicem raptem Sienkiewicz wtrącił kilka stron opisu kiszenia kapusty po staropolsku. Nie, nie i jeszcze raz nie. Auster powinien leczyć się z tego baseballa, bo jego choroba ma kontynuację w jego najnowszej książce „4321”. Słowotok na granicy grafomaństwa o rozmemłanych bohaterach i ich nijakim życiu. No i to frustrujące zakończenie…Zdecydowanie nie polecam.

Miałem nic nie pisać, ale jednak muszę. Wbrew setkom doskonałych opinii o autorze i książce, moja jest absolutnie „przeciwpołożna”. Książka beznadziejna. Sztuczni ludzie ze sztucznymi problemami. Odrealnione, absolutnie nierzeczywiste sytuacje, dialogi i zachowania. No i ten baseball. Dzizas!!! Miałem nadzieję na dobrą lekturę do momentu, w którym po udanym seksie u Austera...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Co kto lubi, ale do mnie jakoś nie przemawia. Chaotycznie skonstruowana, momentami bohaterowie dość sztuczni i momentami histeryczni. Do tego opisy ich przemyśleń i fascynacji obrazowe do granic obrzydliwości.

Co kto lubi, ale do mnie jakoś nie przemawia. Chaotycznie skonstruowana, momentami bohaterowie dość sztuczni i momentami histeryczni. Do tego opisy ich przemyśleń i fascynacji obrazowe do granic obrzydliwości.

Pokaż mimo to

Znakomita jest ta ostatnia powieść Paula Austera i miejmy nadzieję, że amerykański pisarz będąc w takiej formie stworzy jeszcze niejedno dzieło.
"Sunset Park" to książka inna niż wcześniejsze dzieła autora "Niewidzialnego", a jednocześnie zawierająca typowe cechy jego imponującego stylu.
Powieść wciąga czytelnika kapitalną konstrukcją fabuły, w której splatają się losy kilku osób wspólnie podejmujących życie squatersów. To nowy temat u Austera i nowy sposób budowania narracji.Autor potrafi jednak tak opisywać codzienność by czynić ją niebanalną i niesłychanie zajmującą. Jakby trochę mniej austerowskiej teorii Przypadku(i słusznie, przecież wyłożył już ją w poprzednich powieściach), a trochę więcej przypadków żywych i życia wziętych, które autor potrafi zmieniać w literackie złoto. Zdumiewające jak długo Austerowi udaje się zachować świeżość. Z czystym sumieniem daję 10 gwiazdek - kolejne arcydzieło amerykańskiego pisarza.

Znakomita jest ta ostatnia powieść Paula Austera i miejmy nadzieję, że amerykański pisarz będąc w takiej formie stworzy jeszcze niejedno dzieło.
"Sunset Park" to książka inna niż wcześniejsze dzieła autora "Niewidzialnego", a jednocześnie zawierająca typowe cechy jego imponującego stylu.
Powieść wciąga czytelnika kapitalną konstrukcją fabuły, w której splatają się losy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

To pierwsze moje spotkanie z prozą Paula Austera i jestem pod wrażeniem siły przekazu słownego. Autor potrafił w kilku zdaniach zobrazować różne emocje, które targały bohaterami książki. To, przede wszystkim, powieść o młodzieży i trudnych życiowych wyborach. W sumie, nic nadzwyczajnego ani oryginalnego, ale czytało się rewelacyjnie. Jedyny zgrzyt, to informacje o baseballu - trochę mnie przynudzały.
Moim skromnym zdaniem, jest to literatura wysokich lotów.

To pierwsze moje spotkanie z prozą Paula Austera i jestem pod wrażeniem siły przekazu słownego. Autor potrafił w kilku zdaniach zobrazować różne emocje, które targały bohaterami książki. To, przede wszystkim, powieść o młodzieży i trudnych życiowych wyborach. W sumie, nic nadzwyczajnego ani oryginalnego, ale czytało się rewelacyjnie. Jedyny zgrzyt, to informacje o baseballu...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

To pierwsze moje spotkanie z twórczością Paula Austera i przyznam, że powieść "Sunset Park" bardzo mnie urzekła swoim specyficznym klimatem. Mimo, że akcja rozgrywa się w roku 2008 i początkiem 2009, w targanej kryzysem Ameryce, to styl powieści, język i specyficzna atmosfera, przebijająca z jej kart, powodowały, że czułam się tak, jakbym znalazła się na początku XX wieku.

Bohaterem książki jest 28-letni Miles Heller, który przed ośmiu laty nagle opuścił rodzinny dom. Była to praktycznie ucieczka przed samym sobą, przed poczuciem winy za śmierć przyrodniego brata, z czym Miles nie potrafił się uporać. Na Florydzie poznał młodziutką niepełnoletnią Pilar, w której zakochał się bez pamięci, jednak na skutek pewnych zdarzeń, znowu musiał uciekać.
Wrócił do Nowego Jorku i tu zamieszkał z trójką przyjaciół w dzielnicy Sunset Park, w rozpadającym się, opuszczonym domu. Wszyscy jego lokatorzy są mniej lub bardziej nieszczęśliwi, zagubieni, dotknięci przez los lub bolesne doświadczenia, które przeważnie zafundowali sobie sami. Każdy z nich ze swoimi osobistymi lękami, obawami, niepewnościami, skrytymi tuż pod skórą, próbuje radzić sobie z otaczającą rzeczywistością. To niezwykle sugestywna historia o zmaganiu się z własnym życiem, słabościami, o poszukiwaniu własnej tożsamości, o porażkach, upadkach i powrotach na właściwą drogę, o zdobywaniu doświadczeń i wyciąganiu wniosków.

Obok czwórki lokatorów z Sunset Park poznajemy jeszcze matkę i macochę Milesa oraz jego ojca - Morrisa Hellera, właściciela wydawnictwa literackiego. Ta ostatnia postać jest tu równie ważna, co jej główny bohater.

Książka bardzo ciekawie napisana, w niepowtarzalnym stylu, z głębokim przesłaniem, zmuszająca do przemyśleń i zastanowienia się nad własnym życiem.

To pierwsze moje spotkanie z twórczością Paula Austera i przyznam, że powieść "Sunset Park" bardzo mnie urzekła swoim specyficznym klimatem. Mimo, że akcja rozgrywa się w roku 2008 i początkiem 2009, w targanej kryzysem Ameryce, to styl powieści, język i specyficzna atmosfera, przebijająca z jej kart, powodowały, że czułam się tak, jakbym znalazła się na początku XX wieku....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo nie lubię nie kończyć książek ale przygoda z Sunset Park jest skazana na niedokończenie: dwa podejścia, najpierw przedłużany termin dwukrotnie, teraz nie ma jej w bibliotece gdzie się przeprowadziłam, e-booka też nie mam. Trudno. Z tego co pamiętam, przygoda nie była wciągająca. Wyznaję zasadę 100 stron: musi się rozkręcić a jak nie to zaciskam zęby i brnę dalej. Życie nie składa się z samych kwiatków literackich, satysfakcja po przebrnięciu też czasem warta jest świeczki (książki w tym wypadku). Przy Sunset poległam. Polecić nie mogę, żadna to historia. Nie rozumiem pozytywnych recenzji.

Bardzo nie lubię nie kończyć książek ale przygoda z Sunset Park jest skazana na niedokończenie: dwa podejścia, najpierw przedłużany termin dwukrotnie, teraz nie ma jej w bibliotece gdzie się przeprowadziłam, e-booka też nie mam. Trudno. Z tego co pamiętam, przygoda nie była wciągająca. Wyznaję zasadę 100 stron: musi się rozkręcić a jak nie to zaciskam zęby i brnę dalej....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wiem, że jest to książka do której wrócę. Więcej głosów za 7.5 niż 7 :)
"Sunset Park" opowiada historie osób doświadczonych przez los w przeróżny sposób, których drogi wzajemnie się przeplatają. Wszystko to jeszcze podburza pulsujący emocjami świat Nowego Jorku, miasta uzależniającego, pochłaniającego życia, czas oraz jednostki.
W pełni zgodzę się z jedną z opinii umieszczonych na tylnej okładce: "Auster to czarodziej mistrzowsko posługujący się magią słowa." - jest bezpośredni, dosłowny, miejscami wychodzący poza "średnią".
Niech trochę czasu upłynie i zabieram się za Trylogię nowojorską.

Wiem, że jest to książka do której wrócę. Więcej głosów za 7.5 niż 7 :)
"Sunset Park" opowiada historie osób doświadczonych przez los w przeróżny sposób, których drogi wzajemnie się przeplatają. Wszystko to jeszcze podburza pulsujący emocjami świat Nowego Jorku, miasta uzależniającego, pochłaniającego życia, czas oraz jednostki.
W pełni zgodzę się z jedną z opinii...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka którą pochłania się w mgnieniu oka, gdyż język jest przystępny...
Zaletą jest poznanie historii z wielu perspektyw zarówno od strony Milesa (głównego bohatera, uciekiniera) jak i jego ojca oraz współlokatorów z Sunset Park. Forma tworzy pewnego rodzaju tajemniczą aurę dzięki której czytelnik chce wiedzieć więcej.

Wadą w moim odczuciu jest wyraźne rozgraniczenie bohaterów..Podzieliłabym ich na tych idealnych oraz zwykłych z ludzkimi wadami. Miles i Pilar są pożądani przez wszystkich dookoła, ich miłość jest perfekcyjna..Ojciec, Macocha i znajomi pisarze to wciąż bardzo pozytywne postaci..Na końcu odnajdujemy Binga i resztę, zaplątanych w kompleksy, kłopoty emocjonalne i tożsamościowe. Zbyt jaskrawy rozdźwięk pomiędzy osobowościami.

Książka którą pochłania się w mgnieniu oka, gdyż język jest przystępny...
Zaletą jest poznanie historii z wielu perspektyw zarówno od strony Milesa (głównego bohatera, uciekiniera) jak i jego ojca oraz współlokatorów z Sunset Park. Forma tworzy pewnego rodzaju tajemniczą aurę dzięki której czytelnik chce wiedzieć więcej.

Wadą w moim odczuciu jest wyraźne rozgraniczenie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to