Pierwsze co chciałabym zakomunikować o tej książce, to to, że Dickens zdecydowanie przesadził z jej objętością. To, co napisał na ponad 1000 stron dałoby się spokojnie streścić do 500, jeśli nie mniejszej liczby. Zdaje sobie sprawę, że autor ten ma swój specyficzny styl pisania, bogate i szczegółowe opisy nie tylko ludzi ale też całego otoczenia jednak w tej książce szczególnie mnie to uderzyło i oceniam to jako męczące, a nie wnoszące absolutnie wartość do książki. Tutaj zatem ogromnie się zawiodłam i niekiedy przy czytaniu przesypiałam (co praktycznie nigdy mi się nie zdarza). Z drugiej jednak strony sama fabuła jest fajna, niespecjalnie pociągająca czy oszołamiająca akcją, to prosta historia losów wielu ludzi, których oplata swoją siecią paskudny proces sądowy. Miałam wrażenie, że Dickens szczególnie pragnął wskazać nieudolność pracy sądów, okropne warunki życia większości ludzi (opisany przez niego Londyn to przedsionek piekła) i dla kontrastu nudne życie osób z wyższych sfer- albo kompletnie nieszczęśliwych i niezadowolonych z siebie, albo tak zaślepionych że nie widzą co się w okół nich dzieje. Generalnie zatem książkę polecam tylko i wyłącznie fanom Dickensa i osobom wytrwałym, na tyle żeby przebrnąć przez morze opisów w celu dotarcia do prawdziwej treści ;)

Pierwsze co chciałabym zakomunikować o tej książce, to to, że Dickens zdecydowanie przesadził z jej objętością. To, co napisał na ponad 1000 stron dałoby się spokojnie streścić do 500, jeśli nie mniejszej liczby. Zdaje sobie sprawę, że autor ten ma swój specyficzny styl pisania, bogate i szczegółowe opisy nie tylko ludzi ale też całego otoczenia jednak w tej książce...