“Milcz, albo powiedz coś takiego, co jest lepszym od milczenia.” - to słowa Pitagorasa.

Niezwykle cenię pisarzy, którzy potrafią w krótkiej formie zmieścić ciekawe, niebanalne treści. Takim twórcą pozostaje niewątpliwe Baricco - jego niewielkie opowieści niosą w sobie ogromny ładunek emocjonalny i na długo pozostają w pamięci. Czasem uderzają w drugie tempo - włoski pisarz jest bowiem mistrzem subtelnego grania na nastrojach czytelnika, jednak porusza przy tym jakąś głęboko ukrytą strunę, która potem bardzo długo rezonuje w duszy nieszczęśnika, nie dając mu zapomnieć o przeczytanej historii.

“Novecento” i “Jedwab” to bardzo klasyczne odsłony twórczości Baricco. Wyjątkowo subtelne i sugestywne, napisane pięknym, poetyckim językiem. Autor gra w nich z formą, bawi się z czytelnikiem, jednak zabawy te są prowadzone niejako na marginesie. Główny nacisk położony zostaje na przedstawienie sylwetek bohaterów oraz snuciu historii ich życia. Zarówno pianista Novecento, jak i francuski kupiec Hervé Joncour, to postacie, których losem rządzą namiętności. W pierwszym przypadku pozostanie to miłość do muzyki, w drugim - do tajemniczej kobiety. To niewątpliwie one determinują losy obu mężczyzn, ale o tym przekonajcie się sami. Ja postaram się wziąć przykład z pisarza i zachować milczenie.

U Baricco każde słowo tych oszczędnych historii pozostaje niezwykle istotne. Sądzę, że autor bliski jest w swym kunszcie mistrzom japońskiego drzeworytu. W obu przypadkach ogromne znaczenie zyskuje pusta przestrzeń, miejsca niedopowiedzenia. To w niej może odnaleźć się czytelnik, ulokować tam swoje emocje.

Włoski pisarz bywa momentami przewrotny, chwilami dowcipny. Zdarza się mu zaskakiwać czytelnika. Historie głównych bohaterów są jednak stosunkowo proste, brakuje w nich nagłych zwrotów akcji. Nacisk położony zostaje na budowanie nastroju. Relacje między postaciami pozostają subtelne i sugestywne niczym jedwabna nić. Tak samo dialogi - pełne niedopowiedzeń.

Chciałabym powiedzieć, że delektowałam się każdym słowem, smakowałam je z należytą sumiennością. Tak się jednak nie stało - obie pochłonęłam szybko i zachłannie. Całe szczęście nie było to pierwsze spotkanie z tymi historiami, a są one niewątpliwie opowieściami do których można powracać wielokrotnie.

https://www.facebook.com/PiknikNaSkrajuKsiazki/

“Milcz, albo powiedz coś takiego, co jest lepszym od milczenia.” - to słowa Pitagorasa.

Niezwykle cenię pisarzy, którzy potrafią w krótkiej formie zmieścić ciekawe, niebanalne treści. Takim twórcą pozostaje niewątpliwe Baricco - jego niewielkie opowieści niosą w sobie ogromny ładunek emocjonalny i na długo pozostają w pamięci. Czasem uderzają w drugie tempo - włoski pisarz...