Horace Walpole starał się napisać coś przerażającego, ale nie mogę powiedzieć, żeby mu się to udało. Opisy i sytuacje są przesadzone do tego stopnia, że stają się śmieszne, absurdalne. Wszystko jest spowite w mroku, każdy korytarz jest kręty, wszystkie obrazy są nawiedzone, wszystko, co może skrzypieć skrzypi, a szyszaki spadają z nieba, żeby zabijać. Powieść trzeba traktować z przymrużeniem oka. Fabuła jest dość zakręcona, momentami nawet chaotyczna, można się w mniej pogubić. Postacie są jednoznaczne, w tej książce, jak jest ci dane być złym to właśnie takim musisz pozostać. Książka z pewnością jest dziełem przełomowym. Dała początek powieści gotyckiej. Dzięki niej mogły powstać takie powieści jak chociażby Frankenstein. Rozumiem czytanie jej ze względów naukowych, przez chęć poznania historii literatury czy zaliczenia kolokwium. Mam duże problemy ze zrozumieniem, jakim sposobem mogłaby się szczerze spodobać współczesnemu czytelnikowi. Dla mnie ta książka jest reliktem przeszłości.

Horace Walpole starał się napisać coś przerażającego, ale nie mogę powiedzieć, żeby mu się to udało. Opisy i sytuacje są przesadzone do tego stopnia, że stają się śmieszne, absurdalne. Wszystko jest spowite w mroku, każdy korytarz jest kręty, wszystkie obrazy są nawiedzone, wszystko, co może skrzypieć skrzypi, a szyszaki spadają z nieba, żeby zabijać. Powieść trzeba...