Przyznaję, że po latach szczegóły zatarły mi się w pamięci, jednak całą opowieść wspominam niezwykle przyjemnie, z pewną nutą nostalgii i delikatnym uśmiechem na twarzy.

Baśń usytuowana w baśni, która z kolei znajduje się w... baśni.
Tak w skrócie opisałabym "Ostatniego jednorożca". Przygody i postaci często skojarzyć można z bohaterami "istniejącymi" w innych opowiadaniach czy mitach. Odszukiwanie takich analogii było niesamowitą zabawą i interesującym dodatkiem do miłej historii, którą sprezentował nam pan Beagle.

Postaci były bajeczne lub bajkowe (co kto woli), a sama opowieść potrafiła oczarować humorem, tajemniczością oraz sporą dawką czegoś, co dawno temu dla własnego użytku nazwałam "baśniowym mistycyzmem".

Zostajemy również skonfrontowani z powszechnie znaną zasadą: nie zawsze to, co widzą nasze oczy jest prawdą i należy umieć oddzielić ją od fałszu. Czasami zdarza się, że rzeczy nie są tym, czym się wydają...

Co tu dużo mówić - piękna, baśniowa opowieść, która sprawi przyjemność zarówno dzieciom jak i dorosłym.

Przyznaję, że po latach szczegóły zatarły mi się w pamięci, jednak całą opowieść wspominam niezwykle przyjemnie, z pewną nutą nostalgii i delikatnym uśmiechem na twarzy.

Baśń usytuowana w baśni, która z kolei znajduje się w... baśni.
Tak w skrócie opisałabym "Ostatniego jednorożca". Przygody i postaci często skojarzyć można z bohaterami "istniejącymi" w innych...