No niestety, mnie nie zachwyciła. Dla mnie to książka z gatunku: "ale o co chodziło tak naprawdę". Takie trochę pomieszanie wątków, nieprzekonujący bohaterowie, niezbyt wciągająca fabuła, choć zadatki swoją fantastycznością miała duże. Rozczarowanie.

No niestety, mnie nie zachwyciła. Dla mnie to książka z gatunku: "ale o co chodziło tak naprawdę". Takie trochę pomieszanie wątków, nieprzekonujący bohaterowie, niezbyt wciągająca fabuła, choć zadatki swoją fantastycznością miała duże. Rozczarowanie.

Króciutka, prosta, ale w jakiś taki zwykły sposób piękna historyjka o jednorożcach, a tak naprawdę o miłości i że póki się żyje, życie zawsze może się odmienić na lepsze, nawet jeśli straciło się już nadzieję. Przeczytałam ją z przyjemnością i poprawiła mi nastrój. Jest jak pożywny obiad ugotowany przez ukochaną babcię, nic wykwintnego, ale rozgrzewa od środka.

Króciutka, prosta, ale w jakiś taki zwykły sposób piękna historyjka o jednorożcach, a tak naprawdę o miłości i że póki się żyje, życie zawsze może się odmienić na lepsze, nawet jeśli straciło się już nadzieję. Przeczytałam ją z przyjemnością i poprawiła mi nastrój. Jest jak pożywny obiad ugotowany przez ukochaną babcię, nic wykwintnego, ale rozgrzewa od środka.

Ale o co chodzi w tej książce? Jakieś przesłanie, morał? Nie widzę. Postaci drewniane. Najpierw myślałam, że główny bohater ma 80 lat, tak o nim pisał autor, że zwizualizowałam sobie staruszka i szczęka mi opadła, gdy zainteresowała się nim 23-letnia dziewczyna. Potem się okazało, że on jest po czterdziestce. Taki młody chłop, a taki stary:) I ta lokalna mafia jakaś taka niewydarzona... Nie kupuję tego. Przeczytałam, bo mi polecono, sama nigdy bym tej książki nie wybrała.
Nie zrozumiałam, po co były te jednorożce. Chyba w założeniu miało to być nawiązanie do utraconego dziecka i żony, ale słabiutkie to.
Na plus to, że był kot. Na minus to, że go zamordowali. Jak tak można :)!

Ale o co chodzi w tej książce? Jakieś przesłanie, morał? Nie widzę. Postaci drewniane. Najpierw myślałam, że główny bohater ma 80 lat, tak o nim pisał autor, że zwizualizowałam sobie staruszka i szczęka mi opadła, gdy zainteresowała się nim 23-letnia dziewczyna. Potem się okazało, że on jest po czterdziestce. Taki młody chłop, a taki stary:) I ta lokalna mafia jakaś taka...

Przyznam szczerze, że nie spodziewałem się zbyt wiele po książce która ma 100 stron. No bo serio,jak można opisać coś wielkiego w tak krótkim formacie? Peter S. Beagle mówi wprost - potrzymaj mi piwo i pa tera. Jestem pełny podziwu, jak można historię życia, mądrości i piękno pokazać w tak krótkiej formie.
Książka kosztuje 13zł, serio nalej szklankę whisky i przeczytaj w dwie godzinki. Będziesz innym człowiekiem. Polecam

Przyznam szczerze, że nie spodziewałem się zbyt wiele po książce która ma 100 stron. No bo serio,jak można opisać coś wielkiego w tak krótkim formacie? Peter S. Beagle mówi wprost - potrzymaj mi piwo i pa tera. Jestem pełny podziwu, jak można historię życia, mądrości i piękno pokazać w tak krótkiej formie.
Książka kosztuje 13zł, serio nalej szklankę whisky i przeczytaj w...

"W Kalabarii" przeczytałem jako odpoczynek od dłuższej serii, w jeden letni wieczór. To króciutka historia pełna serca, baśniowego klimatu, magii Włoch i jednorożców.

Peter S. Beagle opowiada bardzo intymną, personalną historię samotnego farmera i poety Claudio Bianchiego. Jego życie jest bardzo monotonne, ale błyskawicznie się zmienia, kiedy na jego posesji pojawia się jednorożec i jest zmuszony do nieuniknionej konfrontacji ze światem i swoimi problemami, które tak dobrze przed sobą ukrywa.

Autor skupia się na tym co ważne. W książce niewiele się dzieje, jest mało postaci, a fabuła jest dość prosta. Beagle skupia się tylko na tym co potrzebne, i wychodzi mu to bardzo dobrze. Wszystkie postaci są wiarygodne i bardzo ludzkie. Mają swoje problemy, przywary i popełniają błędy, ale starają się radzić sobie z szybko zmieniającą się sytuacją najlepiej jak mogą.

Podobało mi się wybranie włoskiej prowincji jako miejsca akcja, miła odmiana od typowo zachodnio-europejskiego fantasy.

Podsumowując, polecam dla kogoś kto szuka czegoś lekkiego na gorący letni wieczór. 'W Kalabarii" nie jest specjalnie odkrywcza, ani nic mi nie urwała, ale jest przyjemną, słodką historią, która otula czytelnika jak ukochany kocyk.

"W Kalabarii" przeczytałem jako odpoczynek od dłuższej serii, w jeden letni wieczór. To króciutka historia pełna serca, baśniowego klimatu, magii Włoch i jednorożców.

Peter S. Beagle opowiada bardzo intymną, personalną historię samotnego farmera i poety Claudio Bianchiego. Jego życie jest bardzo monotonne, ale błyskawicznie się zmienia, kiedy na jego posesji pojawia się...

Piękna i przejmująca opowieść o niezwykłych wydarzeniach w zwykłym życiu.

Piękna i przejmująca opowieść o niezwykłych wydarzeniach w zwykłym życiu.

Krótka powieść, w mojej ocenie bardzo dobra, ale nic ponadto. Zgrabnie napisana, przyjemna dla czytelnika, ale po prostu baśń o jednorożcach we współczesnym świecie.

Krótka powieść, w mojej ocenie bardzo dobra, ale nic ponadto. Zgrabnie napisana, przyjemna dla czytelnika, ale po prostu baśń o jednorożcach we współczesnym świecie.

Tytuł tej krótkiej, nawet nie powieści, a nowelki Petera S. Beagle'a, naprawdę niewiele mówi i gdyby nie skojarzenie z książką "Ostatni jednorożec", nie sięgnęłabym po tą książkę zbyt prędko. Nawiązuje za to, przynajmniej tak mi się wydaje, do teorii na temat nadawania tytułów wierszom, jaką wygłosił główny bohater - że nie warto tego robić, bo treść powinna obronić się sama. Mam wrażenie, że tu się tak właśnie dzieje.

Utwór ten zaczyna się niesamowicie - od opisu domostwa na wzgórzu we włoskiej Kalabrii, otoczonego pastwiskami i polami, gdzie raz na jakiś czas dociera listonosz, a czasem zabłąka się sąsiad. W domu tym mieszka Claudio Bianchi, mężczyzna w średnim wieku, w towarzystwie psa, kozła, kilku kotów i bydełka. Claudio żyje z dnia na dzień, nie oczekując już od życia zbyt wiele. W tą zastaną i niezmienną rzeczywistość niespodziewanie i bez tłumaczenia się wkracza pewna baśniowa istota... a dla Claudia wszystko się zmienia.

Wraz z kolejnymi stronami czytelnik powoli odkrywa nie tylko tajemnice głównego bohatera, ale też towarzyszy mu w odkrywaniu miłości, odwagi i przebaczenia. Stopniowo też poznajemy powód, dla którego jednorożec pojawia się na polu Bianchiego, a wraz z rozwojem akcji na równi z Claudiem obawiamy się, co się wydarzy za chwilę.

Bardzo podobał mi się styl, w jaki ta książka była napisana - wręcz czuło się atmosferę jak z włoskiego lub francuskiego filmu, gdzie rozmowy są prowadzone głośno i z żywą gestykulacją, a osoby ją prowadzące są sobie tak naprawdę życzliwe - natomiast rozdział opisujący pojawienie się jednorożca to po prostu majstersztyk.

Książka do połknięcia na raz, polecam :)

Tytuł tej krótkiej, nawet nie powieści, a nowelki Petera S. Beagle'a, naprawdę niewiele mówi i gdyby nie skojarzenie z książką "Ostatni jednorożec", nie sięgnęłabym po tą książkę zbyt prędko. Nawiązuje za to, przynajmniej tak mi się wydaje, do teorii na temat nadawania tytułów wierszom, jaką wygłosił główny bohater - że nie warto tego robić, bo treść powinna obronić się...

Kalabria. Samotność. Jednorogini w ciąży. Mafia. Romans. Walka. 100 stronicowa bajka z takimi motywami. Wolę jednak braci Grimm. Szkoda czasu.

Kalabria. Samotność. Jednorogini w ciąży. Mafia. Romans. Walka. 100 stronicowa bajka z takimi motywami. Wolę jednak braci Grimm. Szkoda czasu.

6/10

6/10