Tak jak wydawało się, że "Morska Twierdza" została napisana wyłącznie przez Pauline Griffin, tak mam nieodparte wrażenie, że "Wygnankę" napisała samodzielnie Mary Schaub. Decyduje o tym inna składnia, styl, konstrukcja opowieści (podział na rozdziały), umiejętność konstrukcji pojedynczych zdań, konstrukcje frazeologiczne, słownictwo itd. Jeżeli przeczytało się kilkanaście powieści ze świata przedstawionego napisanych samodzielnie przez Andre Norton, to potem nie sprawia większego problemu rozróżnienie jej stylu od stylu innej autorki. "Port umarłych statków" sprawiał wrażenie klasycznej opowieści z początku cyklu, jednak już "Morska Twierdza" to nudne i toporne wejście innego sposobu pisania. Podobnie jest i z "Wygnanką", co więcej obydwie te powieści także fabularnie obniżają loty w porównaniu do samodzielnych dzieł Andre Norton.
"Wygnanka" to kolejne uzupełnienie zdarzeń bezpośrednio po Wielkim Poruszeniu. Nolar, dziewczyna z Estcarpu, podejmuje wspólnie z jedną czarownicą w stanie katatonicznym oraz przybłędą z wrogiego kraju wyprawę do tajemniczego miejsca dużej mocy, gdzie dochodzi do kulminacji historii. Powieść jest nudna i ślamazarna, niemniej ma pewną wartość, jeśli idzie o uzupełnienie dziejów świata przedstawionego. Na pewno jest spójna i logiczna w ramach Świata czarownic, tylko fabuła nie porywa. Jako że polski wydawca w notce okładkowej postanowił zdradzić większość twistów fabularnych, to tym bardziej "Wygnanka" została pozbawiona większości zalet fabularnych. Do tego Schaub ma dosyć nudnawy styl pisania, stąd całość się wlecze i nic wielkiego z tego nie

Tak jak wydawało się, że "Morska Twierdza" została napisana wyłącznie przez Pauline Griffin, tak mam nieodparte wrażenie, że "Wygnankę" napisała samodzielnie Mary Schaub. Decyduje o tym inna składnia, styl, konstrukcja opowieści (podział na rozdziały), umiejętność konstrukcji pojedynczych zdań, konstrukcje frazeologiczne, słownictwo itd. Jeżeli przeczytało się kilkanaście...