Raczej przygnębiająca historia, zamysł autora był aby to było śmieszne - po lektorze książek Z. Rokity utwierdzam się, w opinii, że mamy niewiarygodne szczęście życia w spokojnych czasach!
Najsilniejsze okazują się kobiety, ale tez najbardziej narażone na zagrożenia.

Raczej przygnębiająca historia, zamysł autora był aby to było śmieszne - po lektorze książek Z. Rokity utwierdzam się, w opinii, że mamy niewiarygodne szczęście życia w spokojnych czasach!
Najsilniejsze okazują się kobiety, ale tez najbardziej narażone na zagrożenia.

Poznawania literatury śląskiej ciąg dalszy. Bardzo podobają mi się powieści, które traktują o życiu codziennym, tak bliskie i dalekie jednocześnie są one dla czytelnika. Tym bradziej, gdy mowa o zupełnie innych czasach, innym państwie i innym świecie. Problemy, plotki i dykematy podobne do współczesnych, a jednak zabarwione komizmem stylu pisania autora, jak i samego przaśnego śląskiego sposobu spojrzenia na świat.
Mimo to miałem momentami wrażenie, że książka jest aż nazbyt prześmiewcza i bardziej niż ze spójną opowieścią, ma wiele wspólnego ze zbiorem anegdotek i gagów. Mimo wszystko z opisu oczekiwałem faktycznej podróży przez Śląsk od lat 20 do lat 70, jednak w efekcie dostałem garść ciekawostek z życia codziennego głównie lat 30.
Zawiedzione oczekiwania co do rozkładu czasowego treści nie przysłaniają jednak faktu, że jest to powieść, przy której niejeden raz można się zaśmiać, a i pewnie spróbować się wczuć nieco w śląskość jako kontekst społeczny.

Poznawania literatury śląskiej ciąg dalszy. Bardzo podobają mi się powieści, które traktują o życiu codziennym, tak bliskie i dalekie jednocześnie są one dla czytelnika. Tym bradziej, gdy mowa o zupełnie innych czasach, innym państwie i innym świecie. Problemy, plotki i dykematy podobne do współczesnych, a jednak zabarwione komizmem stylu pisania autora, jak i samego...

Książka zachęcająca do zainteresowania się historią Śląska. Satyryczne przedstawienie lokalnych społeczności i ich codziennych perypetii, okraszone sporą dozą ironii i czegoś na kształt czarnego humoru - specyficzny styl opowiadania i komentowania wydarzeń. Bawi, wzrusza, momentami przeraża. Pozycja warta uwagi.

Książka zachęcająca do zainteresowania się historią Śląska. Satyryczne przedstawienie lokalnych społeczności i ich codziennych perypetii, okraszone sporą dozą ironii i czegoś na kształt czarnego humoru - specyficzny styl opowiadania i komentowania wydarzeń. Bawi, wzrusza, momentami przeraża. Pozycja warta uwagi.

To książka, do której trzeba dojrzeć, ale przede wszystkim poznać trudną historię Górnego Śląska na linii Polacy - Ślązacy - Niemcy. Szczera, okrutna, miejscami śmieszno-smutna. Polecam.

To książka, do której trzeba dojrzeć, ale przede wszystkim poznać trudną historię Górnego Śląska na linii Polacy - Ślązacy - Niemcy. Szczera, okrutna, miejscami śmieszno-smutna. Polecam.

Zaczyna się od śmiechu, a kończy na łzach.
Wzrusza, jak samo życie. Ciężkie, bezlitosne.
Lektura obowiązkowa dla koneserów polskiej literatury,

Zaczyna się od śmiechu, a kończy na łzach.
Wzrusza, jak samo życie. Ciężkie, bezlitosne.
Lektura obowiązkowa dla koneserów polskiej literatury,

Piękna, wzruszająca historia. Przynajmniej dla Ślązaka.

Piękna, wzruszająca historia. Przynajmniej dla Ślązaka.

To nie jest powieść lekka i przyjemna jak bery i bojki Doroty Simonides. To powieść wywiedziona ze śląskiej gwary, ze smrodu zabrzańskich familoków, z krwi i brudu. I z faszyzmu, który pukał do tych biednych chat z obietnicą "nowego ładu" opartego na pożydowskim mieniu. Janosch nie oszczędza czytelnika, który niepewnie uśmiecha się, by uswiadomić sobie jak w tym brutalnym świecie ludzkie życie jest niewiele warte, właściwie zbędne. Jak daleko tym opowieściom do dobrodusznego Hrabala z opowieści o "Miasteczku, w którym zatrzymał się czas".

To nie jest powieść lekka i przyjemna jak bery i bojki Doroty Simonides. To powieść wywiedziona ze śląskiej gwary, ze smrodu zabrzańskich familoków, z krwi i brudu. I z faszyzmu, który pukał do tych biednych chat z obietnicą "nowego ładu" opartego na pożydowskim mieniu. Janosch nie oszczędza czytelnika, który niepewnie uśmiecha się, by uswiadomić sobie jak w tym brutalnym...

Niełatwe arcydzieło - oryginalna tragikomedia o Śląsku z perspektywy jak najbardziej "ludowej", bez wchodzenia w szczegóły tożsamości budzącej dziś takie spory.

Książka wciąga i odpycha, śmieszy i przeraża, weseli i smuci. Tak to Autor po swojemu opisał tamten świat, za co zbiera pewnie cięgi i od Polaków, i od Niemców.

Na szczęście nie ma tu żadnego patosu, jest tylko życie, najzwyklejsze, czy nawet najbrutalniejsze w swej zwykłości. "Handel i kopulacja" - jak mówi Poeta. Niby komedia, a jednak za gardło chwyta i dobrze się nie kończy.

Polecam, choć paradoksalnie nie jest to książka dla mas - mimo że o masach....

Niełatwe arcydzieło - oryginalna tragikomedia o Śląsku z perspektywy jak najbardziej "ludowej", bez wchodzenia w szczegóły tożsamości budzącej dziś takie spory.

Książka wciąga i odpycha, śmieszy i przeraża, weseli i smuci. Tak to Autor po swojemu opisał tamten świat, za co zbiera pewnie cięgi i od Polaków, i od Niemców.

Na szczęście nie ma tu żadnego patosu, jest tylko...

Bezpośrednia aż do bólu, momentami groteskowa, barwna, mimo, że spowita warstwą pyłu węglowego, pełna przesądów i zabobonów, prześmiewcza i szowinistyczna, taka jest ta książka. Taki był Śląsk. Dla Ślązaka pozycja obowiązkowa, innym bynajmniej nie odradzam, ale język zapewne będzie niemałą przeszkodą.
Godna zaznaczenia jest brawurowa adaptacja, którą miałem okazję zobaczyć tuż po lekturze książki, w wykonaniu Teatru Korez. Zapamiętałem gromki śmiech na sali, ale i chwile, gdy gardło dziwnym trafem coś ściskało. Polecam gorąco.

Bezpośrednia aż do bólu, momentami groteskowa, barwna, mimo, że spowita warstwą pyłu węglowego, pełna przesądów i zabobonów, prześmiewcza i szowinistyczna, taka jest ta książka. Taki był Śląsk. Dla Ślązaka pozycja obowiązkowa, innym bynajmniej nie odradzam, ale język zapewne będzie niemałą przeszkodą.
Godna zaznaczenia jest brawurowa adaptacja, którą miałem okazję zobaczyć...

"Janosch jest jak znalazł. On się nie roztkliwia. On – choć z troską – kpi ze swojego heimatu. Jego niemieccy bohaterowie na ogół są dwulicowi, ledwo dyszą, biedują w nieludzkich warunkach i śmierdzą im nogi. Ich świat cuchnie kapustą, uryną i kleistym stolcem.

Odmalowaną przez Janoscha komiczną rzeczywistość niemieckiego Hindenburga wypełniają nie waleczni powstańcy, ale pluskwy wygrzebujące się z kałuż sznapsa i obłe biusty rozlewające się po parapetach brudnych od węglowego pyłu. To wyśmiane piekło. "


Tak pisał o Cholonku Janoscha Zbigniew Rokita w Kajś. Nie bardzo miałem ochotę na jakiś naturalizm i brutalizm, ale jednak ciągnęło mnie do tego, żeby zobaczyć co jest w tym Cholonku. Udało mi się szybko zdobyć i .. nie widzę tego wszystkiego o czym pisał Rokita. Dla mnie to taki śląski Wiech. Może nieco dosadniejszy, może więcej wątków – jak sam Wiechecki pisał – moczowo-płciowych, ale w gruncie rzeczy to dość zabawna satyra na społeczność. Naturalnie, można ją wykorzystać i do obśmiania i do stworzenia “kultowości”.
[...]
całość:
https://www.speculatio.pl/cholonek-czyli-dobry-pan-bog-z-gliny/

"Janosch jest jak znalazł. On się nie roztkliwia. On – choć z troską – kpi ze swojego heimatu. Jego niemieccy bohaterowie na ogół są dwulicowi, ledwo dyszą, biedują w nieludzkich warunkach i śmierdzą im nogi. Ich świat cuchnie kapustą, uryną i kleistym stolcem.

Odmalowaną przez Janoscha komiczną rzeczywistość niemieckiego Hindenburga wypełniają nie waleczni powstańcy, ale...