"Podarunek" przeczytałam już dobry tydzień temu, ale jakoś dziwnie ciężko było mi zebrać się do napisania kilku słów na temat tej książki. Tak jakby nie jestem zawiedziona lekturą, ale jednocześnie nie powaliła mnie ona na kolana. Wydaję się sama sobie dziwnie obojętna, a musicie wiedzieć, że to u mnie nie jest stan normalny :)

Richard Paul Evans opowiada czytelnikowi historię z perspektywy Natana Hursta, który cierpi na syndrom Tourette'a. Pewnego dnia na jego drodze staje piękna Addison i dwójka jej dzieci, z których jedno, syn Collin, choruje na raka. Ma on niesamowity dar - potrafi uzdrawiać ludzi. Sam jednak staje się przez to coraz słabszy.

Na pewno podobał mi się pomysł Evansa. Mały, chory chłopiec, który żeby pomóc innym, musi poświęcać siebie - kawałek po kawałku. Jest też kochająca matka, która ponad wszystko na świecie pragnie chronić swoje dziecko. Chce po prostu, aby żyło. Nie jestem jednak przekonana co do tego, że autor nie mógłby napisać tej historii lepiej. Czy na przykład każdy chce znać zakończenie książki już na początku? Mam wątpliwości.

W każdym razie zachęcam wszystkich do spróbowania zmierzenia się z tą lekturą. Powinna spodobać się przede wszystkim osobom wrażliwym, lubiącym wzruszenia i książki społeczno-obyczajowe. Zresztą, sami wiecie najlepiej jak pisze Richard Paul Evans :)

"Podarunek" przeczytałam już dobry tydzień temu, ale jakoś dziwnie ciężko było mi zebrać się do napisania kilku słów na temat tej książki. Tak jakby nie jestem zawiedziona lekturą, ale jednocześnie nie powaliła mnie ona na kolana. Wydaję się sama sobie dziwnie obojętna, a musicie wiedzieć, że to u mnie nie jest stan normalny :)

Richard Paul Evans opowiada czytelnikowi...