BAJON PISZĄC TAKIE KSIĄŻKI UMRZE Z GŁODU. JEST ŚWIETNA, ALE ZUPEŁNIE NIEKOMERCYJNA.

Książka wymaga sporego skupienia, które niezbędne jest do ogarnięcia ogromu osób i wątków. Jej forma odbiega od większości książek, które czytaliście, co może zniechęcać czytelników szukających niewymagającej rozrywki (widać to po ocenach i przecenie do 5pln). Lektura, mimo, że sprawia dużą przyjemność, nie należy do łatwych. Wielokrotnie musiałem wracać akapit czy dwa wstecz zgubiwszy wątek. Koń, to saga rodzinna opowiedziana z humorem najwyższej próby i stanowi niezwykły miks zmyśleń i faktów. To co bardzo mi się podoba to odarcie z patosu tematów, które Polacy uwielbiają uwznioślać: walki wyzwoleńczej, życia szlachty i włościan. Szalenie podoba mi się styl i erudycja autora. Czytałem wcześniej Kluga, który jest bardziej "komercyjny", ale równie fascynujący co Koń. Mam nadzieję, że Kasper Bajon nie poprzestanie na dotychczasowych dwu powieściach.

Dla ciągle mających wątpliwości czy czytać, mały fragmencik:

- Święty, to musi być święty. Tylko ciała świętych się nie rozkładają.
- Ale jaki to święty? - ktoś zapytał proboszcza.
- Jak to jaki? Święty Jerzy, no przecież jest włócznia.

...

- Alę skąd święty Jerzy znalazł się w Dobraślu? - pytali sceptycy (niestety w każdej społeczności znajdzie się kilku takich),w tym jeden ze stacjonujących w Dobraślu Kozaków Zaporoskich - którego zresztą ksiądz określił mianem "ruskiego niedowiarka".
- Oczywiście jechał do Kalisza - odpowiedział pewnie proboszcz, bo niezachwianą był jego wiara, nie tyle nawet w Boga, co w tę ziemię dobraską, która jako jedyna była godna przyjąć świętego Jerzego.

...

- To nie może być święty Jerzy!
- Dlaczego? - zapytał ktoś modlący się ponad grobem.
-Bo ma czarne podniebienie, a czarne podniebienia mają tylko Ukraińcy.
- Święty Jerzy Ukraińcem? Niemożliwe. Każdym, ale nie Ukraińcem. Ruskim chociaż! Wśród wiernych zapanowało poruszenie. "Rzeczywiście jest czarne, jak u diabła" - szeptano.
Tłum dopiero uspokoił ksiądz:
- To Żyd powiedział i do tego ślepy. On nam zazdrości, bo on świętych nie ma.A czarne podniebienie? Nie czarne, tylko szare. - i to też od ziemi. Trochę w niej przeleżał, prawda?
Te argumenty trafiły do wiernych zgromadzonych przy grobie świętego Jerzego. Niby księdza mieli za pijaka, ale woleli jemu wierzyć niż Żydowi.

WIĘKSZOŚCI Z WAS KOŃ ALECHINA SIĘ NIE SPODOBA, I TO BARDZO. POZOSTALI BĘDĄ ZACHWYCENI.

BAJON PISZĄC TAKIE KSIĄŻKI UMRZE Z GŁODU. JEST ŚWIETNA, ALE ZUPEŁNIE NIEKOMERCYJNA.

Książka wymaga sporego skupienia, które niezbędne jest do ogarnięcia ogromu osób i wątków. Jej forma odbiega od większości książek, które czytaliście, co może zniechęcać czytelników szukających niewymagającej rozrywki (widać to po ocenach i przecenie do 5pln). Lektura, mimo, że sprawia dużą...

Książka na początku jest nie do opanowania pod względem bohaterów - ich drzewa genealogicznego, ale w razie czego - na końcu książki zostają nam zaprezentowane wszystkie możliwe koligacje rodzinne. Mamy wrażenie nieładu i porozrzucanych historii, które jednak w miarę biegu zostają uporządkowane poprzez częste przypominanie. Szczególnym dobrym opisem powieści jest cytat : 'prosta potrzeba opowiadania fikcji, która może być prawdą i prawdy, która może być fikcją'. Należy docenić piękny język literacki oraz wtrącenia obcojęzyczne. Szczególnie ujęła mnie ironia i humor zawarty we wszelkich historyjkach, jednak miałam wrażenie, że historie te celowo przedstawione zostały z pewnym niedbalstwem - obojętnością tego, jak potoczą się losy. Do tego w książce odnajdujemy przeróżne ilustracje, zdjęcia, które wzbogacają treść.

Książka na początku jest nie do opanowania pod względem bohaterów - ich drzewa genealogicznego, ale w razie czego - na końcu książki zostają nam zaprezentowane wszystkie możliwe koligacje rodzinne. Mamy wrażenie nieładu i porozrzucanych historii, które jednak w miarę biegu zostają uporządkowane poprzez częste przypominanie. Szczególnym dobrym opisem powieści jest cytat :...

Autor wspaniale też operuje językiem. Mamy w powieści liczne wtrącenia obcojęzyczne, zmiany formy i stylu, ale przede wszystkim poprawną polszczyznę. Odnajdziemy tu miedzy innymi fragmenty wiersza, dopisków na marginesie, filozoficzne wywody. Po za tym wiele znajdziemy w tekście niedomówień i aluzji. Całość przypomina raczej ruchy konika szachowego na szachownicy, przeskakującego z pola na pole. Poznajemy bohaterów i dotyczące ich fakty, ale historie nagle są urywane, a rozpoczynane zupełnie inne. Opisy, jakie tu spotykamy są bardzo plastyczne. Po za tym uzupełnieniem tekstu są czarno – białe fotografie zamieszczone w książce. Można stwierdzić, że jest to wobec tego historia o rodzinie napisana w sposób nowoczesny, gdzie świat dziewiętnastowieczny styka się ze światem dwudziestego wieku. Moim zdaniem debiut powieściowy Kaspera Bajona bardzo udany.

pełna recenzja:http://slowemmalowane.blogspot.com/2010/06/kasper-bajon-kon-alechina.html

Autor wspaniale też operuje językiem. Mamy w powieści liczne wtrącenia obcojęzyczne, zmiany formy i stylu, ale przede wszystkim poprawną polszczyznę. Odnajdziemy tu miedzy innymi fragmenty wiersza, dopisków na marginesie, filozoficzne wywody. Po za tym wiele znajdziemy w tekście niedomówień i aluzji. Całość przypomina raczej ruchy konika szachowego na szachownicy,...