Mimo, iż nigdzie nie znalazłam tej książki w kategorii "thriller" to zdecydowanie bym ją tam umieściła. Może nie jest to jedna z tych książek po których ma się traumę na pół roku, ale jednak... :D
Moja siostra dostała ją na urodziny, a koleżanka gorąco polecała (wiedziała jak mam słabe nerwy i nienawidzę thrillerów), więc pomyślałam "co mi szkodzi ?", no i przeczytałam. A, że podchodzi pod dreszczowiec - było to ciężkie przeżycie :D
Od samego początku wprowadza w pełną tajemniczości i napięcia atmosferę. Po prostu z każdą kolejną stroną na coś się czeka. Na co ? Tego właśnie nie wiadomo c:
Mimo awersji do tego typu książek nie mogłam nie docenić talentu "plastycznego" autora (jest to bardzo duży atut dla twórcy tej kategorii). Carlos wykorzystuje go i, w przeciwieństwie do większości pisarzy, oddziałuje na czytelnika właśnie za pomocą niezwykłych obrazów wyłaniających się spod jego pióra. Kunsztownie "wykonany" świat, pełen fascynujących szczegółów, pozwala odkryć duszę tej opowieści. Postaci i akcja, choć też bardzo ważne, schodzą na nieco dalszy plan.
I, co najważniejsze, udało się Zafron'owi uniknąć, tak częstego wśród twórców "naszych czasów", zbagatelizowania reszty świata przedstawionego. Akcja toczy się wartko, każdy bohater ma swoją własną osobowość, nigdzie niczego nie brakuje, nic nie jest ani przerysowane, ani bez charakteru. "Faworyzując" jeden element zachował równowagę całości.
Tak więc...patrząc obiektywnie, jest to naprawdę rewelacyjna książka. Choć zdecydowanie dla tych, którzy lubią być trzymani w napięciu i niepewności :D

Mimo, iż nigdzie nie znalazłam tej książki w kategorii "thriller" to zdecydowanie bym ją tam umieściła. Może nie jest to jedna z tych książek po których ma się traumę na pół roku, ale jednak... :D
Moja siostra dostała ją na urodziny, a koleżanka gorąco polecała (wiedziała jak mam słabe nerwy i nienawidzę thrillerów), więc pomyślałam "co mi szkodzi ?", no i przeczytałam. A,...