Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Totalnie się tego nie spodziewałam. Nie to, że się zawiodłam, w sumie wręcz przeciwnie... c:
Zabierałam się do tej serii niemal dwa lata. Zawsze było coś innego, a jak nie to szukałam, póki nie znalazłam :D Nie wiem czemu, może to kwestia tytułu ? Od samego początku (właśnie przez niego) myślałam, że jest to kolejna książka w stylu "Księżniczki" (taka seria dla 9-11 latek), czy serialowej Violetty.
W sumie sam początek mnie z błędu nie wyprowadził, dopiero po dwóch rozdziałach zobaczyłam jak bardzo się pomyliłam.
Uprzedzam, jest to książka w której akcja pędzi pełną parą, jej zwroty są zupełnie nie do przewidzenia (w 100% na plus) i to mnie chyba najbardziej zaskoczyło. Nie powiem, jest to powieść dla hmm... tej nieco młodszej młodzieży, aczkolwiek naprawdę nie rzuca się to w oczy. Do autów zdecydowanie można dodać postaci i świat w którym żyją. Każda z nich ma swój charakter, nie ma nic przesłodzonego, ani nie dopisanego, ich otoczenie - świat w którym i my żyjemy - autorka genialnie wykorzystała na potrzeby swojej książki.
Co do minusów... to wszystko jest trochę zbyt wzorowane na Harrym Potterze. Owszem, ma indywidualne problemy itd., ale ogólnie... szkoła praktycznie jak Hogwart (duchy to już zupełnie), czarodzieje chcący się pozbyć zwykłych, nie magicznych ludzi... I, oczywiście, troszkę zbyt dużo problemów miłosnych głównej bohaterki (klasyczny trójkącik, dokładnie mówiąc).
Jest to malutka rysa na tle tej całej serii, i, mimo dość ciążącej jej obecności, nie przeszkadza w odbiorze i docenieniu talentu pani Rachel Hawkins. Mam szczerą nadzieję, że to tak naprawdę nie jest trylogia. Akcja urywa się dosłownie w połowie, a ani widu, ani słychu jakiejkolwiek kontynuacji... :(

Totalnie się tego nie spodziewałam. Nie to, że się zawiodłam, w sumie wręcz przeciwnie... c:
Zabierałam się do tej serii niemal dwa lata. Zawsze było coś innego, a jak nie to szukałam, póki nie znalazłam :D Nie wiem czemu, może to kwestia tytułu ? Od samego początku (właśnie przez niego) myślałam, że jest to kolejna książka w stylu "Księżniczki" (taka seria dla 9-11...

I znów jedyną przeszkodą do docenienia tej książki były oczekiwania. :/
Nie powiem, wszystko jest w sumie bardzo dobrze, dokładnie zrobione. Jestem pełna podziwu dla świata, który wymyślił Scarrow. Można by uznać, że to zupełnie wyświechtany temat, a tu zawsze, nagle okazuje się, że można stworzyć coś zupełnie nowego, własnego, niepowtarzalnego. Jak to się mówi - wyobraźnia nie zna granic (trzeba tylko wiedzieć jak jej używać) c:
Aczkolwiek nie udało się uniknąć kilku (dwóch dokładnie) błędów.
Zazwyczaj książka posiada jednego, max. dwóch takich głównych głównych bohaterów. Tutaj mamy ich nieco więcej. Niby wyróżniono z nich jednego na tę część przeznaczonego, ale nie da się go w ogóle poznać. Jakoś tak nie różni się to w odbiorze od pozostałych postaci. Autor poleciał zupełnie po wierzchu. I skupia się na wszystkich na raz, w takim samym stopniu.
No i akcja. Rozumiem, science fiction, musi się coś dziać, ale bez przesady. Jakoś brakuje mi tej części, gdzie możemy poznać bohaterów, takich bardziej... "bez napięciowych sytuacji" :D
Tak więc... mimo tych dwóch niedociągnięć, biorąc wszystko pod uwagę, z pewnością nie żałuję czasu poświęconego "Jeźdźcom Czasu" c:

I znów jedyną przeszkodą do docenienia tej książki były oczekiwania. :/
Nie powiem, wszystko jest w sumie bardzo dobrze, dokładnie zrobione. Jestem pełna podziwu dla świata, który wymyślił Scarrow. Można by uznać, że to zupełnie wyświechtany temat, a tu zawsze, nagle okazuje się, że można stworzyć coś zupełnie nowego, własnego, niepowtarzalnego. Jak to się mówi -...

Zdecydowanie mogę powiedzieć, że jest to niezwykła seria (co prawda przeczytałam tylko 6 z 15 części, ale... c:). Nieoczekiwane zwroty akcji nieraz przyprawiały mnie o palpitacje serca (w sumie był taki jeden, aczkolwiek w liczbie mnogiej lepiej to brzmi :D) i zostawałam na koniec książki z jednym, wielkim "Coooo...?".
Już zaczynając czytać "Wampiry z..." wiedziałam, że nie będę miała się do czego przyczepić. No, może nieco rzucało się w oczy, że główna bohaterka była "tą najlepszą we wszystkim co się da", gdy cokolwiek się działo to od razu wszyscy lecieli z tym do niej. I, w związku z tym, nie mogło się obyć bez nadzwyczajnego powodzenia u mężczyzn. Praktycznie wszyscy, przystojni oczywiście, spotkani po drodze przez Merit nie byli się w stanie jej oprzeć, i zaczynali do niej, kolokwialnie mówiąc "zarywać". Czy to w żartobliwym, niezobowiązującym flircie, czy całkiem na serio. Mówię o tym nie dlatego, że to jakoś baaardzo przeszkadzało, lub było zbyt rażące (w negatywnym znaczeniu), lecz hmm... psuło troszkę naturalność tego wszystkiego.
Ale, jak napisałam wyżej, jest to super książka. Kwestia wymieniona przeze mnie uprzednio naprawdę nie przeszkadza w odbiorze całości, spokojnie da się na nią przymknąć lekko oczko :D

Zdecydowanie mogę powiedzieć, że jest to niezwykła seria (co prawda przeczytałam tylko 6 z 15 części, ale... c:). Nieoczekiwane zwroty akcji nieraz przyprawiały mnie o palpitacje serca (w sumie był taki jeden, aczkolwiek w liczbie mnogiej lepiej to brzmi :D) i zostawałam na koniec książki z jednym, wielkim "Coooo...?".
Już zaczynając czytać "Wampiry z..." wiedziałam, że...