Nie wiem, kto napisał notkę na okładce (tę samą która jest tutaj w opisie książki) ale chyba ta osoba książki w ogóle nie przeczytała. Nie lubię takiego braku profesjonalizmu, nawet jeśli chodzi o pomylenie raka krtani z rakiem tarczycy. Zwłaszcza, że wokół tejże tarczycy kręci się z pół pierwszego rozdziału. Irytujące to i źle świadczy o wydawcy.

Co do samej książki - dziś wreszcie ją zmęczyłam. Czytała mi się wolno, z przerwami, odłożona - nie prosiła by do niej wrócić, nie uwodziła, nie kusiła, chyba nawet na mnie nie czekała i było jej obojętne czy ją skończę, czy nie. Nie zaprzyjaźniłyśmy się.
Być może jestem niesprawiedliwa, ale książka przypominała mi zapatrzoną w siebie "gwiazdę" która cały czas mówi o sobie, do siebie, i o swoich sprawach, i jest jej w gruncie rzeczy obojętne czy ma przed sobą lustro czy człowieka. Nie obchodzi jej rozmówca, jedyne co ją obchodzi to ona sama, w gruncie rzeczy rozmawia sama ze sobą, zachwycając się swoją mądrością.
Cały czas miałam wrażenie epatowania miałkimi frazesami podającymi prawdy oczywiste jako objawienia. Owszem było trochę ciekawych rzeczy, na przykład o Okawango, ale równie dobrze ten sam tekst mógłby być fragmentem jakiegoś podręcznika - brzmiał podobnie.
Język książki - ciężki. O tłumaczeniach mówi się, że są jak kobiety - albo piękne, albo wierne. Zastanawiam się jakie było to tłumaczenie. Jeśli wierne, to autorka niezbyt pięknie pisze, a jeśli pisze pięknie, to tłumaczenie było kiepskie.
Nie chcę przez to powiedzieć, że to grafomania. O nie! Autorka potrafi pisać i chyba ma coś do powiedzenia. Ale w moim odczuciu - rozmawia sama ze sobą. Ja w każdym razie nie poczułam się zaproszona do tego dialogu.
Zaczynam się zastanawiać co jest obecnie kryterium przyznawania literackich Nobli. Może im autor mętniej pisze, tym większe szanse na Nobla? Bo kto się przyzna, że nie rozumie co autor chciał wyrazić?
"Jak to nie zachwyca Gałkiewicza, jeśli tysiąc razy tłumaczyłem Gałkiewiczowi, że go zachwyca?"

Nie wiem, kto napisał notkę na okładce (tę samą która jest tutaj w opisie książki) ale chyba ta osoba książki w ogóle nie przeczytała. Nie lubię takiego braku profesjonalizmu, nawet jeśli chodzi o pomylenie raka krtani z rakiem tarczycy. Zwłaszcza, że wokół tejże tarczycy kręci się z pół pierwszego rozdziału. Irytujące to i źle świadczy o wydawcy.

Co do samej książki -...