Jeśli ktoś lubi mały dreszczyk emocji i ma tylko jedno wolne popołudnie to czytając „Zniknięcie” będzie chyba zadowolony. Lektura lekka jak garść piachu na wieku trumny. Polecam

Jeśli ktoś lubi mały dreszczyk emocji i ma tylko jedno wolne popołudnie to czytając „Zniknięcie” będzie chyba zadowolony. Lektura lekka jak garść piachu na wieku trumny. Polecam

Jeżeli jesteś uczennicą/uczniem liceum albo technikum i nauczycielka od polskiego kazała Ci napisać rozprawkę na temat banalności zła (a to przecież ważny i naprawdę ciekawy temat),to właśnie znalazłaś/eś idealną lekturę. Tak, ta książka doskonale to pokazuje, nie trzeba być psychopatą, żeby być... psychopatą :) Nie trzeba biegać po ulicach z nożem, nie trzeba godzinami ani razu nie mrugnąć, nie trzeba rzucać tekstami Hannibala Lectera, by mieć w sobie mrok. Nie trzeba się nad nikim fizycznie znęcać, lubić bicie, katowanie innych, by być przez ten mrok przenikniętym. Pod tym względem minipowieść o której teraz piszę jest na serio bardzo dobra. Czujemy to... inaczej, może nie czujemy bezpośrednio tego mroku, ale czujemy, że zbliżamy się doń tak blisko, jak tylko normalna osoba może się zbliżyć.

Ponadto na pewno udał się klimat. Prawie od początku czujemy ten niepokój, lęk, tę atmosferę, to że coś wisi w powietrzu. Podobnie muszę napisać, że konstrukcją postaci zasługuje na pochwałę. Są nam bliskie mimo że w tekście nie było zbyt wiele miejsca, by je rozbudować. Relacje głównego bohatera z obiema partnerkami są prawdziwe, szczere. Świetny przykład umiejętnego zastosowania minimalizmu środków.

Czemu więc tak niska ocena? Zakończenie jest spieprzone. Po prostu.

EDIT 9 VI

Jednak powieść wierci dziurę w mózgu i zakończenie też. Dodaję dwie gwiazdki.

Jeżeli jesteś uczennicą/uczniem liceum albo technikum i nauczycielka od polskiego kazała Ci napisać rozprawkę na temat banalności zła (a to przecież ważny i naprawdę ciekawy temat),to właśnie znalazłaś/eś idealną lekturę. Tak, ta książka doskonale to pokazuje, nie trzeba być psychopatą, żeby być... psychopatą :) Nie trzeba biegać po ulicach z nożem, nie trzeba godzinami...

"Zniknięcie" to inna nazwa nowelki Tima Krabbe pt. „Złote jajko”. Najpierw oglądałam film na podstawie nowelki, a potem remake filmu, w którym dopisano ciąg dalszy scenariusza, wybiegający poza akcję noweli. Bo faktycznie zakończenie jest takie, że aż się prosi o dopisanie ciągu dalszego i usensacyjnienie. Film bez ciągu dalszego zrobił na mnie ogromne wrażenie, byłam wstrząśnięta. Remake zaskoczył ciągiem dalszym. Z tych względów postanowiłam przeczytać pierwowzór. Jako że akcja i zagadka zniknięcia były dla mnie znane, nie mogę narzekać, że nic mną nie wstrząsnęło. Ale to kolejny raz, kiedy film bije na łeb literacki pierwowzór.

"Zniknięcie" to inna nazwa nowelki Tima Krabbe pt. „Złote jajko”. Najpierw oglądałam film na podstawie nowelki, a potem remake filmu, w którym dopisano ciąg dalszy scenariusza, wybiegający poza akcję noweli. Bo faktycznie zakończenie jest takie, że aż się prosi o dopisanie ciągu dalszego i usensacyjnienie. Film bez ciągu dalszego zrobił na mnie ogromne wrażenie, byłam...

Rewelacja!
Krótka historia, oszczędna w słowach i wydarzeniach, przejmująca.

Rewelacja!
Krótka historia, oszczędna w słowach i wydarzeniach, przejmująca.

Przeciętna. Po przeczytaniu kilku opinii, spodziewałam się bardziej nieprawdopodobnego zakończenia. Lekki zawód. Trochę też mało emocji, jak na taką kryminalną fabułę.

Przeciętna. Po przeczytaniu kilku opinii, spodziewałam się bardziej nieprawdopodobnego zakończenia. Lekki zawód. Trochę też mało emocji, jak na taką kryminalną fabułę.

Posiadam pod tytułem - "Złote jajko" co zresztą zgodne jest z tytułem oryginalnym.

Posiadam pod tytułem - "Złote jajko" co zresztą zgodne jest z tytułem oryginalnym.

Krótka opowieść na podróż tramwajem... ciekawy temat ... trochę refleksji...zaskakujące zakończenie. Powiedziałabym, że to małżeństwo kryminału z psychologią. Polecam.

Krótka opowieść na podróż tramwajem... ciekawy temat ... trochę refleksji...zaskakujące zakończenie. Powiedziałabym, że to małżeństwo kryminału z psychologią. Polecam.

Rzadko mi się zdarza to stwierdzić, ale film (holenderska wersja) lepszy od książki. Jest ona jednak nadal ciekawa. To niedługa, oszczędnie opowiedziana historia, która składa się z zaledwie kilku epizodów. Banalność zła, przewrotność, ironia - ot, krótka charakterystyka. Natręctwa bohaterów, ich codzienne "czary" są zachwycająco zwyczajne. Warto przeczytać choćby dla ostatniego zdania powieści - proste środki, piorunujący efekt. Dobra lektura.
PS Tytuł "Złote jajo" zdecydowanie lepszy.

Rzadko mi się zdarza to stwierdzić, ale film (holenderska wersja) lepszy od książki. Jest ona jednak nadal ciekawa. To niedługa, oszczędnie opowiedziana historia, która składa się z zaledwie kilku epizodów. Banalność zła, przewrotność, ironia - ot, krótka charakterystyka. Natręctwa bohaterów, ich codzienne "czary" są zachwycająco zwyczajne. Warto przeczytać choćby dla...

Wydane też pod tytułem "Złote jajko"

Wydane też pod tytułem "Złote jajko"

Trudno będzie mi uniknąć porównań z wcześniej obejrzanym filmem na podstawie tej noweli. Tym bardziej, że wyjątkowo adaptacja okazuje się dużo bardziej rozwiniętym dziełem. Książka to jedynie 5 rozdziałów, niejako stanowiących 5 długich scen, rozgrywających się na różnych płaszczyznach czasowych. Tymczasem obraz w reżyserii George'a Sluizera z 1988 roku dopowiada wiele, uzupełniając niektóre karty z historii bohaterów i czyniąc ich w ten sposób szczególnie złożonymi. Dlatego też oglądanie "Zniknięcia" zajmie wam więcej czasu, niż czytanie tej 100 stronicowej lektury. Tym bardziej szkoda, bo liczyłem że to właśnie Krabbe rozwieje moje wątpliwości...

Główną zaletą jest przede wszystkim pomysł. Autor kreuje dwóch bohaterów, których zachowanie i decyzje są zupełnym absurdem, a później umiejętnie tłumaczy dlaczego ich wybory są takie, a nie inne. Mimo że żaden z czytelników w życiu nie byłby w stanie ich naśladować, przynajmniej zrozumie powody. Krabbe ma dar perswazji. I dzięki temu przemyślenia Rexa w ostatnim rozdziale są dużo bardziej zaskakujące, niż osławione zakończenie, które jakoś mnie nie ruszyło.

"Zniknięcie" jest nieźle napisane (prócz okropnie sztucznych dialogów),posiada rewelacyjnych bohaterów i kilka chwil zadumy, które bywają doprawione poetyckim językiem. Niestety jako całość pozostawia spory niedosyt. Głównie dlatego, że tą historię można było jakoś przedłużyć przynajmniej o drugie tyle. A zamiast tego otrzymaliśmy tylko krótką przypowieść... Nie jestem pewien czy długo pozostanie w mojej pamięci.

Trudno będzie mi uniknąć porównań z wcześniej obejrzanym filmem na podstawie tej noweli. Tym bardziej, że wyjątkowo adaptacja okazuje się dużo bardziej rozwiniętym dziełem. Książka to jedynie 5 rozdziałów, niejako stanowiących 5 długich scen, rozgrywających się na różnych płaszczyznach czasowych. Tymczasem obraz w reżyserii George'a Sluizera z 1988 roku dopowiada wiele,...