Klasyk, każdemu dobrze znany. Nawet jeśli ktoś nie czytał, to pewnie słyszał. (chyba!)
Zazdrość i medycyna Michała Choromańskiego to powieść czasów dwudziestolecia międzywojennego, która wtedy odbiła się wielkim echem w świecie literackim. Zdobyła wiele nagród i wyróżnień. Została zekranizowana w 1973 roku ( o losie, współcześnie tego filmu nie da się oglądać..) Do tej pory budzi skrajne emocje. Jednych trzyma w napięciu, drugich nudzi i przyprawia o mdłości. Dla jednych to psychologiczna podróż w głąb ludzkich emocji, dla drugich tandetna opowieść o chorej miłości.
Ja zdecydowanie staje po stronie tych pierwszych. Jest to jedna z moich ulubionych książek. Czytałam ją 3, może 4 razy i zapewne jeszcze nieraz do niej zajrzę. Historia choć smutna a nawet tragiczna, to w jakiś sposób mnie śmieszy i rozbawia.

Krótko o czym jest książka( dla przypomnienia lub dla informacji dla tych którzy jej nie znają). Typowy trójkąt małżeński. Mąż, żona i … kochanek. Widmar (mąż), stary przedsiębiorca, podejrzewa małżonkę o zdradę i niczym detektyw rozpoczyna śledztwo, by dowieść jej winy. I to by było na tyle.. naprawdę!
Akcja książki przebiega w przeciągu jednego tygodnia i skupia się jedynie na motywie zdrady( może nie jedynie, gdyż o medycynie też jest słów kilka…). Małżonek nie spocznie dopóki nie pozna prawdy. Silnie przepełniony niepewnością i zazdrością, za wszelką cenę chce doprowadzić sprawę do końca. Nie cofnie się przed niczym. W poszukiwaniu dowodów niewierności żony pomaga mu niedołężny starzec… Kochanek, przytłoczony ciągłą tęsknotą za ukochaną, ma dość już tej skomplikowanej sytuacji, która go wykańcza. A ona? Rebeka(żona) wokół której rozgrywa się ta cała emocjonalna walka, nieźle pogrywa sobie z mężczyznami i dosłownie „robi z nimi co chce”…
To nie jakaś porywająca fabuła(choć momentami trzyma w tak zwanym „napięciu – co to będzie”) rozciągnięta na lata z pięknymi opisami przyrody i długimi dialogami. To krótka, ale jakże intensywna podróż w głąb ludzkiej psychiki i emocji. Powieść psychologiczna fenomenalnie ukazująca ludzkie słabości i uzależnienie od… miłości i drugiego człowieka. Obsesja, zazdrość, obłęd mieszają się z silnym uczuciem pożądania i chęcią posiadania tej jedynej kobiety na własność. Tragizm głównych bohaterów momentami bywa śmieszny
i przerysowany, ale zapewne groteska nie jet tu przypadkowa. Hipertrofia tych emocji jest bardzo ważna w kontekście analizy bohaterów i całej książki. Autor kreując takie tragikomiczne postacie, ukazuje taką ludzką głupotę i beznadziejność sytuacji, w jakiej niekiedy się znajdujemy ( sami sobie to fundując) targani złymi emocjami. Sytuacja bohaterów jest tak „chora”, że może wydawać się zabawna…

Uwielbiam gdy w książce użyta jest inwersja czasowa. „Zaczynanie od końca” zawsze dodaje takiego smaku książce i bardziej pobudza ciekawość czytelnika. Zatem dla mnie na plus. Ciekawy styl, chęć dociekania i poznania prawdy i tego „co to będzie”, nawet jak czyta się za którymś razem z kolei. W książce obecny jest symultanizm (istotny w książkach psychologicznych), czyli ukazanie różnych zdarzeń, które odbywają się w tym samym czasie, ale w innym miejscu. W kontekście zdrady – istotny fakt.

Subiektywnie : Moja ocena 8/10. Moje ulubione książki to te, gdzie bohater ważniejszy jest od samej akcji i tak jest w tym przypadku. Ciekawy obraz człowieka zniewolonego
i opętanego wręcz przez zazdrość. Przykład, gdzie można zarazem kochać i nienawidzić jedną i tę samą osobę. Prawda o ludzkiej psychice. O wmawianiu sobie nieprawdy, by złagodzić ból i poczuć się lepiej. Oszukiwanie samego siebie,pomaga -owszem, lecz tylko na krótką chwilę.. Na dłuższą metę bywa silnie destrukcyjne. Chromański uczy zdrowego
i rozsądnego podejścia do relacji z partnerem. Przestrzega przed obsesją, która doprowadza do paranoi, spuszcza sen z powiek i zmienia nas nie do poznania.

Zazdrość i medycyna książkę albo się kocha, albo nienawidzi.

Klasyk, każdemu dobrze znany. Nawet jeśli ktoś nie czytał, to pewnie słyszał. (chyba!)
Zazdrość i medycyna Michała Choromańskiego to powieść czasów dwudziestolecia międzywojennego, która wtedy odbiła się wielkim echem w świecie literackim. Zdobyła wiele nagród i wyróżnień. Została zekranizowana w 1973 roku ( o losie, współcześnie tego filmu nie da się oglądać..) Do tej pory...