Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wydawnictwo IX odwala kawał świetnej roboty - a jednym z tego dowodów jest seria Niesamowitnicy przybliżająca mało znanych polskich autorów (lub znanych osób nieznane dzieła) lawirujące w szeroko rozumianej literaturze fantastycznej, grozy, czy też niesamowitej. A jeszcze bardziej mi się podoba, że język jest uwspółcześniony i przeredagowany - podobnie jak zrobiono nowe wydanie "W nawiedzonym zamczysku" Łady. Dzięki temu dzieła te są łatwiej przyswajalne, bez bariery wynikającej z archaizmów czy pokracznych dla nas dziś form. Jak sami piszą w przedmowie "nie nadają się do prac filologicznych, nadają się za to do czytania". Zamiast więc babrać się w meandrach niezrozumiałych wypocin, otrzymujemy ciekawe historie do zapoznania się. Zbiór "Spod ciemnej gwiazdy" to jedenaście historii niedających się jednoznacznie zdefiniować, bo pochodzą z czasów, gdy te granice gatunkowe nie były jeszcze tak zarysowane, ani nawet sensownie zdefiniowane; widać jednak młodopolską fascynację okultyzmem, astralami, egzotycznymi krainami, swego rodzaju proto-new-age, który przewijał się z resztą też u innych autorów z różnym natężeniem - Reymont pisał przecież o wampirach, Mickiewicz w ogóle potrafił odlecieć w fantastykę, ale to jeszcze echa romantyzmu, u Irzykowskiego treści są odważniejsze, bardziej fantastyczne. Biorąc poprawkę na lata powstania tych historii, uważam je za bardzo udany eksperyment autora i ciekawy rozdział polskiej literatury.