Kolejne satysfakcjonujące spotkanie z bratem Cadfaelem i jego przyjaciółmi. Tym razem autorka zaskoczyła mnie zakończeniem, a lektura niepostrzeżenie porwała aż do późnej nocy.
Przyjaźń, honor, miłość, zagadka, troska, miłosierdzie, zaufanie. Także zdrada, morderstwo, polityka. Mądrość, przenikliwość.

Kolejne satysfakcjonujące spotkanie z bratem Cadfaelem i jego przyjaciółmi. Tym razem autorka zaskoczyła mnie zakończeniem, a lektura niepostrzeżenie porwała aż do późnej nocy.
Przyjaźń, honor, miłość, zagadka, troska, miłosierdzie, zaufanie. Także zdrada, morderstwo, polityka. Mądrość, przenikliwość.

Lubię co jakiś czas przenieś się do mrocznego średniowiecznego Shrewsbury. Do opactwa gdzie braciszek Cadfael w swoim herbarium suszy zioła i przyrządza nalewki lecznicze, pomaga chorym, lecząc ich i dodając otuchy. No i rozwiązuje zagadki kryminalne, szuka morderców współpracując z szeryfem.
W tym tomie poszukiwany jest zaginiony duchowny, mamy do czynienia z tajemniczym nowicjuszem, są intrygi, szpiedzy, a to wszystko w kraju ogarniętym wojną domową.

Lubię co jakiś czas przenieś się do mrocznego średniowiecznego Shrewsbury. Do opactwa gdzie braciszek Cadfael w swoim herbarium suszy zioła i przyrządza nalewki lecznicze, pomaga chorym, lecząc ich i dodając otuchy. No i rozwiązuje zagadki kryminalne, szuka morderców współpracując z szeryfem.
W tym tomie poszukiwany jest zaginiony duchowny, mamy do czynienia z...

„Znacznie groźniejsze niż wojska króla Stefana z jednej strony, a jego kuzynki cesarzowej Maud z drugiej - choć i one, jak wiadomo, były wystarczająco groźne - były samozwańcze armie małych i dużych łupieżców, zagrabiających wszystko, ilekroć nie natknęli się na odpowiednio duże siły mogące ich powstrzymać. Jak dotąd na szczęście w Shropshire prawo było na tyle silne i lojalne, żeby dbać o swoich poddanych.”
Kleryk Piotr Clemence, jadąc w tajnej misji dla króla Stefana, po opuszczeniu dworku swego krewnego Leorica zaginął w okolicznych lasach. Wykonując taką misję nie powinien zwracać na siebie uwagi (tymczasem aż kapał od kosztowności, jego koń także),bądź podróżować z obstawą, bądź jedno i drugie. Wkrótce po tym młodszy syn Leorica zgłosił chęć wstąpienia do klasztoru. Na razie musi odbyć okres próbny.
Leoric miał dwóch synów. Jak w przypowieści o dwóch braciach (Mt 21, 28 - 32) starszy Nigel był wzorowy, młodszy Meriet krnąbrny. Tak przynajmniej z pozoru to wyglądało.
Meriet zapewnia o szczerości swego powołania, co budzi wątpliwości. Coś wyraźnie go dręczy, jest jednak bardzo skryty. Nocami krzyczy przez sen. Kiedy świętoszek Jerome, zwykle szukający dziury w całym, znalazł w łóżku nowicjusza kosmyk włosów i spalił go, chłopak spróbował go udusić. I byłby to zrobił, gdyby Cadfael w ostatniej chwili go nie powstrzymał.
Cadfael próbując zrozumieć, o co w tym chodzi, odwiedził Leorica, lecz po rozmowie z nim (a także z Nigelem, jego narzeczoną i jej bratem) wie tyle, co i przedtem. Zyskał natomiast pomoc w osobie jego podopiecznej, młodej a bystrej Izoldy.
- Chyba nie pozwolisz Merietowi zostać w klasztorze?
- Cóż, to zależy od niego, jeśli tego chce, choć raczej się do tego nie nadaje. Chyba wzdycha do jakiejś kobitki.
- Do narzeczonej swego brata, już ją znasz. Minie mu to. Jest mój. Wyłącznie.
Całe tomy nie powiedziały więcej, jakby napisał Dickens.
- Dopilnuję, by wrócił do ciebie, dziewczyno. Miej oczy szeroko otwarte.
Na razie pozostaje zagadką przyczyna nagłego „nawrócenia” Merieta, można jedynie snuć domysły, iż cierpi za cudze winy i czyni do dobrowolnie.
W międzyczasie odnaleziono błąkającego się konia. Później to, co zostało z jeźdźca. Ciało zastało spalone w lesie na stosie drzewa (co przypomniało mi „Przedsiębiorcę budowlanego z Norwood”). Że to poszukiwany kleryk, wskazuje ocalały but do konnej jazdy, ozdobny krzyż i pierścień, osmolone, ale łatwe do rozpoznania. Zginął od strzały, jak wskazuje zachowany grot. Ludzie szeryfa schwytali włóczęgę, kryjącego się w krzakach, zbrojnego w ozdobny sztylet, również należący do Clemence'a. Jest to Harald, pańszczyźniany (villein) zbiegły od złego pana (pobił zarządcę, który znieważył jego siostrę),z zawodu kowal. Sztylet zabrał z pogorzeliska, używał go do polowania, broni dalekiego zasięgu czyli łuku ani kuszy nie posiadał.
- Rozgłosimy, że mamy podejrzanego, wtedy prawdziwy sprawca może straci czujność - mówi Hugo do Cadfaela - szeryf zastępuje króla, a ja szeryfa, zatem jeśli właściciel Haralda chciałby go odzyskać, to tak, jakby miał z samym królem do czynienia. A jak będzie po wszystkim, znajdziemy dla niego robotę w mieście, żeby nie musiał wracać.
Zabójca okazał się tyleż przewidujący, co i jego ofiara. Zostawiwszy wprawdzie sztylet, pierścień i resztę skarbów, zagarnął cenną broszę, dość rzadką, podarunek od biskupa Winchesteru. Izolda znalazła ją w najmniej spodziewanym miejscu. Teraz można było iść po nitce do kłębka.
Meriet może wrócić do ojca, który go wreszcie docenił. A także do kochającej go Izoldy, może sam to doceni.
Film jest mym zdaniem lepszy od książki, rozbudowano początek, skrócono zakończenie, dodano zabawne tekściory:
Cadfael : Przez czas jakiś brat Jerome może mówić tylko szeptem, odkąd nowicjusz próbował go udusić.
Opat : Zatem ten grzeszny uczynek nie był jednak całkiem daremny. (minuta 26)
Sierżant Warden (wskazując na nadpalony szkielet) : Czy to Clemence?
Kanonik Eluard : Sądząc po uśmiechu, tak. (minuta 46)
Zamiast Marka jest Oswin, mniej ofermowaty niż zwykle (chwyta uciekającego zabójcę). Izolda zostaje Izabellą, jej spotkanie z Cadfaelem wypadło trochę inaczej (minuta 36) z łukiem i kołczanem wygląda jak Atalanta. I słusznie, dziewczyny powinny umieć się bronić.

„Znacznie groźniejsze niż wojska króla Stefana z jednej strony, a jego kuzynki cesarzowej Maud z drugiej - choć i one, jak wiadomo, były wystarczająco groźne - były samozwańcze armie małych i dużych łupieżców, zagrabiających wszystko, ilekroć nie natknęli się na odpowiednio duże siły mogące ich powstrzymać. Jak dotąd na szczęście w Shropshire prawo było na tyle silne i...

Klimat przypomina mi trochę powieści z sędzią Di w roli głównej. Ciekawe spekulacje na temat procesu dowodowego - rzeczywiście, kreatywność, odwaga i umiejetność rozmowy z jednej strony oraz zaufanie w mądrość i rozsądek ówczesnych sędziów to raczej były podstawy wymiaru sprawiedliwości. Trochę zastanawia ta dowolność odpuszczania kary, ale z drugiej strony teraz również ława decyduje, czy ktoś jest winien czy nie, systemowa wiara w mądrość decyzji z udziałem tzw elementu ludzkiego wydaje się mieć tradycje. I pozwala czerpać niemałą przyjemność z historycznej powieści kryminalnej.

Klimat przypomina mi trochę powieści z sędzią Di w roli głównej. Ciekawe spekulacje na temat procesu dowodowego - rzeczywiście, kreatywność, odwaga i umiejetność rozmowy z jednej strony oraz zaufanie w mądrość i rozsądek ówczesnych sędziów to raczej były podstawy wymiaru sprawiedliwości. Trochę zastanawia ta dowolność odpuszczania kary, ale z drugiej strony teraz również...

Rok 1140. W Anglii trwa nadal wojna domowa. Do opactwa w Shrewsbury przybywa 19-letni Meriet Aspley z ojcem zamożnym ziemianinem. Obaj proszą o przyjęcie Merieta do nowicjatu zakonnego. Meriet przywdziewa habit. Jego dziwne zachowanie budzi lęk wśród nowicjuszy, nazywają go nowicjuszem diabła.
W tym czasie do Shrewsbury dochodzi wiadomość o zaginięciu wysłannika biskupa Henryka, Piotra Clemence’a. Okazuje się, że ostatnim miejscem, w którym był widziany, była siedziba rodu Aspleyów.
Podobnie jak inne tomy cyklu książkę dobrze się czyta, brat Cadfael i szeryf Beringar nie zawodzą. Dobro zwycięża, pomoc ludziom w tarapatach zostaje udzielona. Od tego typu literatury nie wymagam więcej, lubię pozytywnych bohaterów, którzy pokazują, że porządnym człowiekiem można być w każdej epoce. Trochę mi żal, że nie ma podobnej literatury polskiej.

Rok 1140. W Anglii trwa nadal wojna domowa. Do opactwa w Shrewsbury przybywa 19-letni Meriet Aspley z ojcem zamożnym ziemianinem. Obaj proszą o przyjęcie Merieta do nowicjatu zakonnego. Meriet przywdziewa habit. Jego dziwne zachowanie budzi lęk wśród nowicjuszy, nazywają go nowicjuszem diabła.
W tym czasie do Shrewsbury dochodzi wiadomość o zaginięciu wysłannika biskupa...