Jak zawsze świetna rozrywka. Intrygująca zagadka, Autorka pozwala się nieco domyślić rozwiązania - ku satysfakcji czytelnika, jak mniemam ☺️.
Współczucie i zrozumienie dla ułomności człowieka skrzywdzonego, w tym upokorzonego biedą.
A zarazem, jak zwykle, iskrząca humorem złośliwość pod adresem nieopanowanej żądzy bogactwa, władzy i znaczenia.
Jako, że w pewnych aspektach kondycja człowieka niewiele zmieniła się od średniowiecza, uważam lekturę za niezwykle aktualną!

Jak zawsze świetna rozrywka. Intrygująca zagadka, Autorka pozwala się nieco domyślić rozwiązania - ku satysfakcji czytelnika, jak mniemam ☺️.
Współczucie i zrozumienie dla ułomności człowieka skrzywdzonego, w tym upokorzonego biedą.
A zarazem, jak zwykle, iskrząca humorem złośliwość pod adresem nieopanowanej żądzy bogactwa, władzy i znaczenia.
Jako, że w pewnych...

Ależ ja uwielbiam ten cykl i serial zrealizowany na jego podstawie. Gdy czytałem go pierwszy raz, myślałem że nie wydadzą wszystkich tomów ( pierwszy wydawca zakończył na siódmym tomie, drugi rozpoczął od początku),więc cały cykl 21 tomów ukazywał się przez prawie 25 lat.
Wraz z głównym bohaterem zakonnikiem braciszkiem Cadfaelem przenosimy się do mrocznej średniowiecznej Anglii, możemy przekonać się jak ludzie w tamtych odległych czasach żyli, z kartek powieści czuć brud, ciężką walkę o przeżycie, w kraju toczącym wojnę domową.
Tym razem Cadfael znowu rozwiązuje tajemnicę napaści, kradzieży i morderstwa, o które posądzony jest młody grajek. Nie wierząc w jego winę wraz z zastępcą Szeryfa mozolnie prowadzi śledztwo i doprowadza do wykrycia mordercy.

Ależ ja uwielbiam ten cykl i serial zrealizowany na jego podstawie. Gdy czytałem go pierwszy raz, myślałem że nie wydadzą wszystkich tomów ( pierwszy wydawca zakończył na siódmym tomie, drugi rozpoczął od początku),więc cały cykl 21 tomów ukazywał się przez prawie 25 lat.
Wraz z głównym bohaterem zakonnikiem braciszkiem Cadfaelem przenosimy się do mrocznej...

Złotnik Aurifaber, bogacz a przy tym straszny sknerus, wyprawia wesele dla swego syna, Daniela. Zbędnym dodawać, iż panna młoda ma odziedziczyć duży spadek, choć teściowi forsy nie brak. Na weselnej uczcie przygrywać ma wędrowny grajek, wynajęty za obietnicę skromnej zapłaty. Goście z nienawiścią sytych do głodnych zabawiają się jego kosztem. Ktoś pchnął go dla żartu, tak, że tamten padając stłukł jakiś tam garnek, bardzo podobno cenny.
- Patrz, gdzie leziesz, ciemięgo! Widzisz, co narobiłeś?
- Sam mnie pchnąłeś, panie!
- Łżesz, łachmyto!
Obitego grajka wyrzucono za drzwi bez zapłaty. Na odchodnym „czułych nam nie poskąpił słów” (niczym Alberyk w „Złocie Renu”, tłum. Małgorzaty Łukasiewicz).
Jakiś czas po tym ojciec pana młodego wyszedł z izby biesiadnej do swego skarbca, gdzie został podstępnie uderzony od tyłu, zaś skarbiec opróżniono.
Ktoś zawołał :
- To na pewno ten grajek! Powiesić go za morderstwo!
Rozwścieczony tłum rzucił się, by doraźnie wymierzyć sprawiedliwość. Chłopak ledwo zdołał ujść z życiem, znalazłszy azyl w opactwie.
Nazajutrz goście weselni, gdy trochę już wytrzeźwieli, poszli na skargę do sierżanta Wardena, człeka niezbyt przyjemnego, choć uczciwego.
- Właściwie jakie są zarzuty? - zapytał opat, gdy sierżant wraz z burmistrzem stawili się u niego.
- O pobicie i obrabowanie Aurifabera.
- To on żyje?
- Ano tak.
- Wczoraj była mowa o morderstwie.
Cóż, polepszyło mu się.
Odwiedzając poszkodowanego Cadfael przeprowadził wstępne dochodzenie, którego wyniki ani potwierdzały winę grajka, ani jej zaprzeczały. Wprawdzie chłopak skłamał, jakoby od razu poszedł stamtąd, bowiem jeszcze wrócił żądając zapłaty, jednak jeśli był winny, to gdzie ukrył zdobycz? Bądź co bądź, jest tu obcy, czasu na znalezienie kryjówki nie miał zbyt wiele. Jednak wszyscy przekonani są o jego winie, prócz Rannildy, młodej służącej w domu złotnika. Dziewczyna twierdzi, że grajek jest za dobry, by mógł skrzywdzić kogokolwiek.
- Kogo jeszcze można uznać za podejrzanego? - zapytał braciszek Daniela.
- Baldwin Peche, ślusarz, dzierżawi warsztat od mojego ojca. Robotę odwala za niego czeladnik, a on sam, zdolny wprawdzie, jednak nicpoń, a do tego pijanica, niby to gnie się w ukłonach, a wbiłby nóż w plecy. Był wprawdzie cały czas na uczcie, w przeciwnym razie obstawiałbym, że to jego sprawka.
Wkrótce ślusarza wyłowiono z rzeki. Tym razem to morderstwo, a grajek ma alibi. Co istotne, przyczyną zgonu nie było to utonięcie, gdyż w płucach brak wody, z tyłu głowy widać ślad po uderzeniu, choć nie śmiertelnym. Wszystko wskazuje, że rzemieślnik odgadłszy, kto odpowiada za napaść i kradzież, zamiast donieść straży miejskiej, nie był w stanie wymyślić nic głupszego niż spróbować szantażu, co przypłacił życiem. Z trzech roślinek, jakie miał w gardle, dwie rosną na rzeką pospolicie, a jedna rzadziej. Tą drogą Cadfael ustala miejsce zbrodni, a następnie i osobę podejrzaną ...
Zastanawia mnie, czy zakończenie mogłoby być inne.
Film dobrze oddaje treść książki.

Złotnik Aurifaber, bogacz a przy tym straszny sknerus, wyprawia wesele dla swego syna, Daniela. Zbędnym dodawać, iż panna młoda ma odziedziczyć duży spadek, choć teściowi forsy nie brak. Na weselnej uczcie przygrywać ma wędrowny grajek, wynajęty za obietnicę skromnej zapłaty. Goście z nienawiścią sytych do głodnych zabawiają się jego kosztem. Ktoś pchnął go dla żartu, tak,...

Kryminał w średniowiecznym anturażu, raczej lekko potraktowanym. 'Sherlockiem' jest tu mnich z klasztoru benedyktyńskiego, który posługując się klasyczną metodą dedukcji odkrywa kto zabił. Lekka, przyjemna, wagonowa literatura.

6/10

Kryminał w średniowiecznym anturażu, raczej lekko potraktowanym. 'Sherlockiem' jest tu mnich z klasztoru benedyktyńskiego, który posługując się klasyczną metodą dedukcji odkrywa kto zabił. Lekka, przyjemna, wagonowa literatura.

6/10