Oczywiście w tej opinii wyrażę zdanie o całej powieści (bez uwzględniania podziału na te cudaczne "Księgi") kładąc nacisk na fabułę, ponieważ o bohaterach i klimacie pisałem pod Księgą I - praktycznie w Księdze II nie uległo nic zmianie. Pustynna Włócznia udowadnia po raz kolejny, ze Brett potrafi pisać. Styl autora jest świetny. Powieść wręcz się pochłania. A jaka jest fabuła? Energiczna. Wraz z końcem Księgi I nie otrzymujemy już retrospekcji z młodości i zdobywania władzy przez Jardira. Oczywiście te przerywniki były konieczne. Dzięki nim zyskujemy pełniejszy obraz bohatera. Podejrzewam, że nadal będzie się jawił, jako ten zły, jednak widzimy w jego towarzystwie "lady Makbet". Wydaje mi się, że porównanie jest adekwatne, ponieważ Shar'Dama Ka również jak bohater dramatu Szekspira jest pod mocnym wpływem małżonki. Sama fabuła jest podzielona na sceny z perspektyw Arlena, Leeshy, Rojera, Jardira, czasem Abbana i Renny. Daje to niemal pełny obraz zmian zachodzących na tym skrawku świata przedstawionym przez autora. Również i tym razem powieść jest pełna humoru, scen walki i batalistyki. Na uznanie zasługują ostatnie rozdziały, które dostarczają niemało emocji i są ciekawą furtką do kolejnego tomu. Pozostało mi już tylko poczekać, aż zostanie wydany audiobook Wojny w blasku dnia :D

Oczywiście w tej opinii wyrażę zdanie o całej powieści (bez uwzględniania podziału na te cudaczne "Księgi") kładąc nacisk na fabułę, ponieważ o bohaterach i klimacie pisałem pod Księgą I - praktycznie w Księdze II nie uległo nic zmianie. Pustynna Włócznia udowadnia po raz kolejny, ze Brett potrafi pisać. Styl autora jest świetny. Powieść wręcz się pochłania. A jaka jest...