Tanya Valko znana była do tej pory z wydawnictw o Libii oraz książek kulinarnych, w których propaguje zdrowe odżywianie i taki też styl życia. "Arabska Żona" to jej pierwsza powieść będąca efektem długich kontaktów z krajami muzułmańskimi. Pisana w formie pamiętnika stanowi pierwszą część opowieści o rodzinie Salimi. I choć nie jest to autobiografia, to jednak często główna bohaterka utożsamiana bywa z autorką. Przez pryzmat losów poszczególnych postaci dowiadujemy się wiele na temat arabskiej kultury i tradycji, poznajemy prawa i zasady rządzące światem Islamu oraz pozycję i rolę libijskich kobiet w stosunkach rodzinnych.

Główną bohaterkę - Dorotę poznajemy w dniu jej osiemnastych urodzin, które świętuje ze znajomymi w pubie. Przyjaciele bawią się w swoim towarzystwie, a jubilatka czuje się samotna i opuszczona. Jej uwagę przyciąga pewien przystojny mężczyzna, który rzuca dziewczynie ukradkowe spojrzenia zza baru. Zaintrygowana osiemnastolatka odpowiada na jego zainteresowanie i młodzi ludzie zapoznają się ze sobą. Okazuje się, że Ahmed Salimi jest Libijczykiem i od czterech lat przebywa w Polsce. Szybko nawiązuje się między nimi nić porozumienia, a po bliższym poznaniu mężczyzna okazuje się dla Doroty fascynującym człowiekiem z którym rozumie się niemal bez słów. To prawdziwy książę z Baśni Tysiąca i Jednej Nocy o jakim marzyła. Ahmed potrafi być czarujący, czuły i opiekuńczy, zapewnia jej stabilizację, obdarza podarunkami i ofiarowuje to wszystko, czego do tej pory tak Dorocie brakowało. Wychowywana bez ojca przez apodyktyczną matkę nie otrzymywała od niej tyle uczucia i miłości ile potrzebowała. Pragnienia te spełniał Ahmed. Nawet gdy powiedziała mu o ciąży, uszczęśliwiony mężczyzna postanawia się z nią ożenić i stworzyć prawdziwą rodzinę. Ich wspólne życie w wynajętym, komfortowym, jak na miejscowe warunki, mieszkaniu początkowo jest prawdziwą sielanką. Mężczyzna dba o żonę, dom i malutką córeczkę Marysię, a Dorota tryska szczęściem. Jednak wraz z nastaniem codziennych problemów w ich małżeństwie pojawiają się rysy i pęknięcia. Wtedy do głosu dochodzi prawdziwa arabska natura Ahmeda. Staje się porywczy i nieprzewidywalny, a życie Doroty zaczyna przypominać nieustanną huśtawkę w zależności od aktualnego nastroju męża.
Decyzja małżonków o wyjeździe z dzieckiem na lato do Libii spędza Dorocie sen z powiek, budzi niepokój i wątpliwości. Jak się później okazuje pociąga również za sobą daleko idące konsekwencje...

"Nie wiem czemu, ale się boję. Przede wszystkim chyba jego rodziny. Coś nie chce mi się wierzyć w ich otwartość i przychylność do innego świata, według nich przecież zgniłego. Panikuję zwłaszcza po obejrzeniu w telewizji programu o szaleńcach z karabinami czy bombami i z tym płomieniem fanatyzmu w oczach. Jak mam wyjaśnić obawy i lęki mojemu libijskiemu mężowi, aby go nie zranić? Znowu mogłoby być między nami źle, a już tak się poprawiło, że mroczna przeszłość wydaje się tylko złym snem."

Życie w Trypolisie, wśród arabskiej rodziny Ahmeda jest dla Doroty prawdziwą niespodzianką. Tutaj też poznaje prawdziwe oblicze swego zaborczego i zazdrosnego męża, jego dwulicowość i obłudę. Okazuje się być on ortodoksyjnym Arabem, który z dala od ojczyzny potrafi się umiejętnie kamuflować, gdyż tam "Allach nie widzi jego uczynków", natomiast na swoim terenie uwydatniają się wszystkie jego złe cechy i zachowania.

"To Arabowie, którzy żyją według średniowiecznych kanonów wiary, ściśle według pradawnych zasad, a jedyne obowiązujące prawo dla nich to szarijat. wiesz, modlitwa pięć razy dziennie, ciągłe przesiadywanie w meczecie, czytanie Koranu i przypowieści, a najlepszy temat do rozmowy to Islam i prorok Muhammad. Odpowiednio też podchodzą do kobiet i obyczajów. Nas najchętniej pozamykaliby w domach i ponakrywali tymi abajami czy czadorami, a każde zabawne, czy frywolne zachowanie traktują jako zepsucie i zgniliznę."

W Libii Ahmed nie jest już tak fascynującym człowiekiem w oczach małżonki. Z jednej strony to typowy "ortodoks" wyznający zasady islamu i żyjący zgodnie z kanonem Koranu, z drugiej zaś na tyle "nowoczesny" Arab, że nagina obowiązujące prawa w zależności od swoich potrzeb i upodobań.

Pobyt w Libii to dla Doroty nieustanne lawirowanie pomiędzy oczekiwaniami i podejrzeniami Ahmeda, a zachowaniem odrobiny własnej niezależności. O powrocie do Polski też nie ma co marzyć, gdyż mąż robi wszystko aby jej to uniemożliwić. Praca w placówce polskiej ambasady w Trypolisie przynosi kobiecie wiele radości, jednak dla dobra rodziny i ugłaskania męża postanawia z niej zrezygnować, wierząc, że w ten sposób uratuje swoje małżeństwo. Stosunki z rodziną Salimi różnie się układają. Dorota dowiaduje się, że dopóki nie przejdzie na mahometanizm i nie urodzi syna nie będzie zgodnie z prawem islamu prawowitą żoną Araba.

Sporo miejsca autorka poświęca pozycji kobiety w arabskim świecie i jej funkcji w rodzinie. Rola kobiety sprowadzona jest do wykonywania określonych codziennych obowiązków, pracy w kuchni, przygotowywania posiłków, ale niesie za sobą też inne zadania. Kobieta musi nauczyć się umiejętnie godzić swoje miejsce z dbaniem o rodzinę, męża i dobre imię w arabskiej społeczności.

Czy Dorota zaaklimatyzuje się w Libii? Czy jej się uda utrzymać swoje małżeństwo, w którym często wybuchają konflikty? Jakie niespodzianki przygotuje Dorocie mąż? Jak potoczą się jej dalsze losy?

Na te wszystkie pytania znajdziemy odpowiedź w książce. "Arabska Żona" to ciekawa lektura podejmująca problemy z jakimi boryka się niejedno mieszane polsko-arabskie małżeństwo. Urzekły mnie pięknie nakreślone przez autorkę sylwetki kobiet - bo to one dominują w powieści. Ich losy są odmienne, często smutne, ale jakże interesujące. W tej powieści zło przeplata się z dobrem, ciepłem i wspaniałą atmosferą, a daleko idąca inność arabskiego świata czasem urzeka, czasem szokuje, innym razem zastanawia. Książka nie jest zbyt wymagająca, łatwo i szybko się ją czyta, napisana jest prostym językiem. Muszę przyznać, że użyte w tekście wulgaryzmy jakoś mi nie pasowały i momentami stawały się drażniące. Wartka akcja wciąga od samego początku. Polecam tę lekturę miłośnikom obcych kultur, osobom gustującym w portretach rodzinnych oraz w powieściach o kobietach i dla kobiet (choć nie tylko). Z przyjemnością sięgnę po drugą część tej opowieści zatytułowaną "Arabska córka".

Tanya Valko znana była do tej pory z wydawnictw o Libii oraz książek kulinarnych, w których propaguje zdrowe odżywianie i taki też styl życia. "Arabska Żona" to jej pierwsza powieść będąca efektem długich kontaktów z krajami muzułmańskimi. Pisana w formie pamiętnika stanowi pierwszą część opowieści o rodzinie Salimi. I choć nie jest to autobiografia, to jednak często główna...